1

            “โอ๊ะ ทำไม..”

            “มันมืดอย่างนี้ล่ะ?”

            “หมอเสียใจครับคุณอึนอูที่หมอไม่สามารถรักษาดวงตาของคุณไว้ได้”

หลังจากปล่อยให้เด็กสาวให้สายตาชินกับความมืดคุณหมอหนุ่มก็เอ่ยขึ้นเพื่อแก้ความข้องใจ เธอค่อยๆเขยิบมือสวยขึ้นมาจับบริเวณดวงตาที่มองอะไรไม่เห็น

ปากสวยถูกเม้มเข้าหากันพลางกลั้นสะอื้น เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมาพิการตั้งแต่เด็ก

และดูเหมือนว่ามันจะเป็นอย่างงั้น

โชคชะตาเอ๋ย เจ้าน่ะพรากดวงตาไปจากข้าแล้ว แต่เจ้าน่ะ…

ห้ามพรากดวงใจไปจากข้าเลย

2

            ถึงตาเธอจะบอดแต่เธอก็ได้เพื่อนแสนดีที่เสียประสาทการมองเห็นไปอย่างเธอ

            เธอคนนั้นชื่อว่า ‘คยอลกยอง’

            แต่โชคดีที่เธอคนนั้นยังมีตาขวาที่ยังมองเห็นอยู่

            มันต่างกับเธอ

            ที่สูญเสียทุกอย่างไป

            ไม่ว่าจะครอบครัว ดวงตา หรือว่า แฟนหนุ่ม

            ทว่า

            หัวใจดวงน้อยกลับกำลังเต้นแรงอยู่ในตัวของเจ้าของมัน

3

            นี่ก็หลายปีมาแล้วที่เธอรู้จักกับคยอลกยอง

            มีหลายที่ที่คลอยกยองพาเธอไปถึงแม้เธอจะมองไม่เห็นมัน

            แต่จิตใจกลับสัมผัสได้กับความสวยงามของมัน

            ทั้งสถานที่ และ คนพาไป…

          “ขอบคุณนะดอกแดนดิไลออนของฉัน :)”