นานมาแล้วที่พวกเขารู้จักกัน

            ‘ฮง จีซู’ กับ ‘ชเว ฮันซล’ อ่ะน่ะ

            แต่นั่นก็ในฐานะพี่น้อง

            ทว่า…

            ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ในตอนนี้

            ก็ไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว

            “นี่โจชัวฮยอง”

            “ไม่เอาหน่า ~ อย่าเรียกด้วยชื่อที่ทางการแบบนั้นสิ”

            จีซูเอ่ยขณะจิบไวน์แดงนิ้วทั้งสองพยายามประคองแก้วไวน์ไว้อย่างถนัดมือพร้อมกับชายตามองรุ่นน้องที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้า

            “ผมว่าเราควรกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ”

            “พี่น้องน่ะ”

            น้ำเสียงเบาหวิวที่ผ่านผันไปในสายลมทว่ามันกลับชัดถ้อยชัดคำในโสตประสาทในการรับฟัง จีซูกระพริบตาเพื่อตั้งสติเบาๆก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นตอบ

            “ทำไมล่ะ?”

            “คู่นอนกันอย่างงี้ ก็ราบรื่นดีนี่”

            เสียงไม่สั่น แต่ใจสั่นน้ำเสียงเย็นๆที่แอบซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าจากที่มาเล่นๆกันจนดึกดื่นและกลับกลายมาเป็นคู่นอนมันถลำลึกมากแค่ไหน ไม่มีใครจะรู้ดีเท่าฮงจีซูคนนี้อีกแล้ว

            “ผม…”

            “…อาจจะรักพี่เข้าแล้วจริงๆ”

            “ผมจะตัดใจครับ”

            ประโยคสุดท้ายก่อนที่ฮันซลหันหลังเดินกลับไปเพียงแต่… 

            “พี่ก็รักเราเข้าแล้วจริงๆ”

            มันอาจจะถลำลึกลงไปแล้วจริงๆ