ขอสาธุคุณให้ทุกๆ ท่านมีดวงตาเห็นธรรม

วันนี้ผมมีเรื่องจะเล่าให้ทุกๆ ท่านได้ฟังกัน

เรื่องที่จะเล่านี้ จะบอกว่าเป็นเรื่องของผม
ก็คงตอบได้เลยว่าไม่ใช่...

เพราะเรื่องที่จะเล่านั้นเป็นเรื่องของพระอาจารย์

ครั้งหนึ่งนั้น ท่านเคยเปรยให้ฟังถึงความฝันเล็กๆ
ของท่าน...

ความฝันของท่านนั้น คือการทำให้เกาะบุญญพลังนั้น

เป็นผืนป่าที่อุดมไปด้วยนานาสัตว์ป่าและพันธุ์พืช

เพราะครั้งหนึ่งที่แห่งนี้นั้น เป็นป่าไผ่เสื่อมโทรม
ที่แห้งแร้งและไร้ซึ่งสัตว์ป่า

ผืนป่าที่เราอยู่นั้นจัดอยู่ในหมวดผืนป่าโซนซี

ป่าโซนซีคือ พื้นที่ป่าที่มีสภาพเสื่อมโทรม
ยากแก่การคืนชีวิตให้กับป่าในพื้นที่

เพราะเหตุนั้น ท่านจึงมีดำริต้องการที่จะผลิกฟื้นผืนป่าให้ผืนป่า
นั้นกลับมามีชีวิตชีวาเหมือนที่ครั้งหนึ่งนั้นเคยเป็น

โครงการปลูกป่าจึงเป็นจุดเริ่มต้นแห่งการผลิกฟื้น
ผืนป่านี้ขึ้น

โดยเริ่มจากกลุ่มศิษย์จนไปถึงชุมชน หน่วยงานท้องถิ่นระดับตำบล อำเภอไปจนถึงจังหวังและไปถึงระดับชาติ

ในสมัยแรกๆ นั้นจะมีใครรู้บ้าง ว่าท่านเป็นผู้นำในการปลูกป่าและอนุรักษ์

ผืนป่าที่ท่านเป็นคนสร้างขึ้นด้วยสองมือ
ของท่านเอง

หลายครั้งที่เราต้องเผชิญกับสภาพอันโหดร้าย
ของอากาศ

หลายครั้งที่ต้องออกไปเผชิญกับเปลวไฟแห่งใจคน
ที่ไร้ซึ่งความเมตตาต่อสัตว์และต้นไม้ในผืนป่า
ที่พวกเราร่วมกันสร้างขึ้น

และหลายครั้ง ที่ต้องเจ็บปวดกับความพรากจาก...

จากเหล่ากล้าที่ไม่อาจสามารถจะเติบโต
เป็นต้นไม้ใหญ่ให้ป่านี้สมบูรณ์ได้

แต่เราก็เลือกที่จะก้มหน้ารับกับความผิดหวัง
และเรียนรู้ที่จะรักษาเหล่ากล้าที่ยังคงมีชีวิตอยู่

อาจารย์ท่านมักจะชี้เสมอ...

การที่เราจะมีจิตใจละเอียดอ่อนได้นั้น
ต้องเริ่มมาจากการมี

"จิตใจที่มอบความรักให้แก่ธรรมชาติ"

มาวันนี้...เพาะกล้าที่ท่านเพาะเลี้ยงด้วยสองมือ
กับหนึ่งหัวใจแห่งศรัทธาในคุณ
แห่งพระพุทธชินสีห์

ได้เติบโตจนเป็นต้นไม้ใหญ่ที่สามารถเติมเต็ม
ความปรารถนาเล็กๆ ที่อาจารย์ต้องการจะให้มันได้เป็น

อาจารย์ได้มอบชีวิตแก่ผืนป่า
ที่ไร้ซึ่งเสียงของสัตว์ป่า

ให้กลับมีชีวิตชีวาอีกครั้งจนผืนป่าแห่งบุญญพลัง
สามารถขับขานแว่วเสียงแห่งผืนป่า
ได้ไพเราะอย่างจับใจ

ทุกๆ เช้าที่ผมทำกรรมฐาน แว่วเสียงแห่งผืนป่าจะคอยขับขาน

ให้ความรู้สึกละลึกถึงคุณแห่งธรรมชาติที่
อาจารย์ได้มอบให้

หลายคนอาจจะยังไม่รู้ว่าแรงบันดาลใจ
ของท่านนั้นมาจากป่าสนสามใบ
ที่ปลูกที่เชียงใหม่...

ท่านจึงประทับใจกับสนสามใบและอยากให้ที่เกาะ

เป็นป่าสนเหมือนอย่างที่ท่านนั้นได้เห็นที่เชียงใหม่

แต่การจะปลูกสนสามใบ
มันไม่ใช่ว่าจะปลูกตรงไหนก็ได้

นั่นจึงเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเป็นอย่างมาก
ที่บุญญพลังนั้นสามารถมอบชีวิตให้กับ
ต้นสนสามใบนี้ขึ้นมาได้เพียงเพราะท่านแค่เปรยว่า

อยากให้ที่เกาะเป็นป่าสน...

หนทางแห่งความฝันของอาจารย์ แม้นยังคงอีกยาวไกล...

แต่ท่านไม่เคยเลือกที่จะมองหนทางที่ยังเหลือ
อีกยาวไกลเพราะท่านพูดอยู่เสมอว่า

"จริงๆ แล้วเรามากันได้ไกลต่างหาก"