สาบานเลยว่า ตอนแรกที่รู้ว่าโปรเจคต์ถัดไปของท่านเทพ บงจุนโฮ ต่อจาก Okja ชื่อว่า Parasite ผมนึกว่าแกจะเอามังงะ ปรสิตเดรัจฉาน ของ อ.อิวาอากิ ฮิโตชิ มารีเมคเป็นหนังเกาหลี 55555555+ (เชื่อว่าไม่ใช่ผมคนเดียวแน่ๆที่คิด XD) ...แต่สุดท้ายก็ดีใจที่มันไม่ใช่

เมื่อเทียบกับงานสองเรื่องที่ผ่านมาอย่าง Snowpiercer (2013) หรือ Okja (2017) ที่เป็นหนังที่ค่อนข้างใหญ่ Parasite ดูเหมือนจะเป็นผลงานที่เป็นหนังเล็กๆ ใกล้เคียงกับงานอย่าง Memories of Murder (2003) หรือ Mother (2009) ซึ่งมันก็ดูเป็นการกลับหวนคืนสู่พื้นที่เดิมของตัวเฮียบงเอง นั่นคือ การเป็นหนัง ดราม่า คอเมดี้ ทริลเลอร์ ฟอร์มเล็ก ที่ตีแผ่ความเป็นมนุษย์อย่างหนักหน่วง ..และนั่นคือการมาถึงของ Parasite หนังที่พาเฮียบงไปคว้าปาล์มทองคำจากคานส์ ในปีล่าสุดมาได้อย่างงดงาม


ลายเซ็นในหนังของเฮียบง ไม่ว่าแกจะเล่าเรื่องแนวไหนหรือเล่ายังไง สิ่งที่ติดไปกับหนังของแกทุกเรื่องคือ ประเด็นการวิพากย์วิจารณ์ ความแตกต่างทางมิติของชนชั้น ความไม่เท่าเทียมกันของคนที่ต่างศักดิ์ต่างฐานะ ...Parasite เองก็ยังคงเป็นหนังที่เล่าในประเด็นนั้น และครั้งนี้มันคือการพูดถึงเรื่องชนชั้น ในแบบที่ใกล้ตัวคนดูมากจนน่าตกใจด้วย

เอกลักษณ์ในหนังของเฮียบงคือ การเล่าเรื่องในเชิงตลกร้าย เอาความจริงอันแสนสะเทือนใจ มาเสียดสียั่วล้อ จนเหมือนเป็นการหัวเราะให้กับความบัดซบของชีวิต หนังเฮียบงไม่ใช่หนังที่เน้นสมจริงดิตดินอะไรขนาดนั้น แต่ตรงข้าม หนังเฮียบงยังมีอารมณ์ความโอเวอร์แบบการ์ตูนๆ อยู่ด้วย ทำให้ลีลาการเล่าเรื่องของเฮียบง เป็นสเน่ห์ในแบบที่ไม่มีใครเหมือน.. และสิ่งเหล่านี้ ยังคงมีอยู่ใน Parasite ครบทุกอย่างไม่มีอะไรขาดเลย

บทความนี้จะไม่สปอยล์เนื้อหาสำคัญอะไรของหนังนะครับ เพราะการเล่าเรื่องในเชิง ดราม่า คอเมดี้ ตลกร้าย ด้วยลีลาลุ้นระทึกในแบบหนังทริลเลอร์ และสะเทือนใจในแบบหนังโศกนาฏกรรม ของหนังเรื่องนี้ มันคือสิ่งที่จะพาผู้ชมติดตรึงอยู่กับหนังไปตั้งแต่ต้นยันจบ ไม่มีวินาทีไหนเลยที่หนังจะปล่อยให้คนดูเบื่อ และทางที่ดีคือ... ไม่ควรจะไปรู้เรื่องราวสำคัญๆอะไรจากหนังก่อนเลย จะดีที่สุด