พล็อทเรื่องนี้ใหม่ดีสำหรับฉัน มันหักมุมมากตอนจบ นิยายเรื่องนี้โฟกัสที่มิตรภาพและความเป็นวัยรุ่นของเด็กสาว ถ้าให้พูดถึงวัยรุ่น สิ่งที่ทำให้นึกออกเป็นอย่างแรกก็เป็นมิตรภาพ ปฎิเสธไม่ได้เลยจริงๆว่ามิตรภาพเป็นสิ่งสำคัญในวัยรุ่นมาก โช นัมจู เป็นนักเขียนที่โด่งดังในเรื่องสิทธิสตรี ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะมีสิทธิสตรีอย่างบางเบาแต่มันก็ทำให้คนอ่านรับรู้ได้ถึงความลำบากของผู้หญิงที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในประเทศเกาหลีใต้ได้อย่างชัดเจนได้เหมือนกัน

เรื่องราวเริ่มต้นด้วยคำสัญญาของกลุ่มนักเรียนหญิงสี่คนวัยม.ต้น ที่สัญญาว่าจะเข้าโรงเรียนม.ปลายที่เดียวกัน แต่พวกเขาทั้งสี่คนกลับสงสัยและเคลือบแคลงในกันและกันว่าจะมีใครรักษาสัญญาเรื่องนี้จริงไหม นิยายเรื่องนี้ดำเนินเรื่องพื้นเพของเด็กนักเรียนหญิงสี่คนนี้สลับไปมาและยะังทิ้งท้ายปริศนาตอนจบไว้แต่ในละบทด้วย 

ตอนที่ได้อ่านเรื่องนี้ก็ทำให้รู้วัฒนธรรมใหม่ของเกาหลีใต้อีกหนึ่งอย่าว่ามันเป็นเรื่องปกติมากที่ผู้ปกครองจะส่งลูกสาวไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วน

ตอนที่ฉันอ่านเรื่องนี้ ก็มีแต่ความสงสัยอยู่เต็มไปหมดเกี่ยวกับมิตรภาพของเด็กสาวทั้งสี่คนนี้ พวกเขาจริงใจต่อกันไหม? พวกเขาจะทรยศกันไหม? จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากพวกเขาเรียนจบม.ต้นกันทั้งหมดแล้วฦ ใครกันที่รู้ความลับทั้งหมดของพวกเขา และใครกันที่เอาความลับของพวกเขาไปทำเรื่องไม่ดี? ยิ่งฉันอ่านมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งสงสัยขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น และพอได้อ่านตอนจบก็เซอร์ไพร์ทเป็นอย่างมาก

มีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันรู้สึกเซอร์ไพร์ทคือ เรื่องนี้สอดแทรก LGBTQA+ ในรูปแบบ Sapphic อย่างบางเบาเข้ามาด้วย อย่างที่ทุกคนรู้กันว่า LGBQA+ ไม่ได้ถูกยอมรับในสังคมเกาหลีใต้ แต่การที่มีเนื้อหาพวกนี้สอดแทรกเข้ามาผ่านหนังสือมันเป็นอะไรที่ดีมากๆ ฉันรู้สึกตื้นตันใจแทนคนเกาหลีใต้ทุกครั้งเวลาฉันเจอคอนเทนท์อะไรแบบนี้ ได้แต่หวังว่าในอนาคตคนเกาหลีใต้จะได้เปิดเผยตัวตนและได้ใช้ชีวิตตัวเองอย่างที่ไม่ต้องแกล้งเป็นคนอื่นเสียที