mizpah (n.) - the deep emotional bond between people, 

                                especially those separated by distance or death

ผมปล่อยให้ความเงียบ เป็นคำตอบของทุกอย่าง

พูดเล่น








ย่อมเป็นเช่นนั้น

ถ้อยคำจากคนปลิ้นปล้อนอย่างผมนั้น

จะหาสาระได้ที่ไหนกัน







เธอบอกว่าผมมาช้าไป

หากผมบอกเธอเร็วกว่านี้










เพียงเธอพูดเท่านี้ ความโกรธถาโถมใส่ใจผม

ราวกับคลื่นลูกใหญ่พัดกลบชายฝั่ง











นั่นคือความผิดของผมสินะ

ผมบอกเธอช้าไป?



หรือเธอไม่คิดจะใส่ใจกันเล่า?










เรานัดเจอกันเมื่อวานซืน หรือสักวัน

ที่ร้านกาแฟ

เรานั่งมองหน้ากันสักพัก

ผมมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอ

ก่อนที่เธอจะพูดว่า

มีเรื่องบางอย่างที่เธออยากบอกผม





เรื่องของเธอ กับคนอื่น





เธอบอกผมว่าเธอคุยกับเขา

ผมรู้จากแววตาของเธอ

เธอกำลังสับสน

มันเป็นอาการสับสนที่ระคนไปด้วยความสุข

เมื่อเธอพูดถึงเขา

เหมือนมุมปากเธอจะมีรอยยิ้มตลอด










หวง









แต่ผมจะหวงไปทำไม?

เธอเห็นว่าผมอารมณ์เริ่มกรุ่น

จึงกล่าวคำบางคำออกมา

ที่เหมือนกับการราดน้ำกรดสีใสลงไปกลางใจผม

เธอกล่าวว่าไม่ว่าอย่างไรก็

ไม่ มีใครแทนที่ผมได้หรอก










หลงเชื่อไปว่าน้ำกรดนั้น

คือน้ำเปล่าปราศจากพิษภัย









ก่อนจะตระหนักได้ในภายหลังว่าแท้จริงแล้ว

เขาได้แทนที่ผมไปแล้ว

เขาได้ยึดพื้นที่ในใจเธอไปแล้ว

ทั้งที่ของผม

และที่อื่นๆในใจของเธอนั้น

เขาได้สลักตัวตนของเขาไปแล้ว










เทียบกันระหว่างบทสนทนาในจอสี่เหลี่ยม

เธอในบทสนทนากับเขานั้น

เหมือนเธออีกมุมหนึ่ง

ที่ผมไม่เคยรู้จัก

อาการออดอ้อน

การแง่งอนของเธอ





ไม่มีให้กับผม





เธอตอบผมน้อยลง

ผมเป็นฝ่ายทักซ้ำไป

หรือบางทีบทสนทนานั้นจบลงที่การอ่านไม่ตอบ

ของเราทั้งสองคน







เธอเคยสัญญากับผมไว้เมื่อหน้าฝนปีที่แล้ว

เราจะกลับมาทำบางอย่างด้วยกันในหน้าฝนนี้

ก่อนที่เธอจะลืมมันไป

แล้วทำสิ่งนั้นกับเขาแทน






เธอส่งข้อความมากมายมาหาผม

เป็นห่วง

ให้กำลังใจ

หรือจะสงสัยว่าเธอทำอะไรผิดไป







ผมยิ้มเบาๆออกมา

ก่อนจะบอกไปว่า















ปล่อยผมไว้คนเดียวสักพักเถอะนะ

เพราะผมเจ็บจะตายอยู่แล้ว