ช่วงที่หายไปชีวิตยุ่งๆวุ่นวายเหมือนเดิมตามสไตล์

เราทำงานที่ใหม่มาครบ 1 ปี พอดี เก่งมากๆที่รอดมาได้ ตอนนี้เริ่มปรับตัวได้กับหลายๆอย่าง

แต่ก็ไม่ได้ "ชอบ" มันไปซะทุกอย่าง 

เราพบว่าเราอาจจะรับมือกับความกดดันได้ดีขึ้น (แต่ก็ไม่ได้แปลว่าดีแล้ว) แต่ก็นั่นแหละ ทุกคนต้องปรับตัว เติบโตไปตามสถานการณ์ที่เจอ (ซึ่งงานที่กูทำแม่งมีสถาณ์การณ์ทุกรูปแบบเลย Dr. Strange ยังต้อง งง)

เราพบว่าเราน่าจะทำงานนี้ได้ หมายถึงก็ทำให้มันผ่านไปวันๆได้ ไม่ได้รักงานแต่รักเงิน (ที่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้น) เอาเงินไปเปย์ตัวเองเรื่องอื่นแทน

เราเจอคนดีๆที่นี่ มิตรภาพดีๆ หัวหน้าดีๆ ในวันที่งานประสาทแดก แต่ยังได้1ขำจากเพื่อนร่วมงาน ทำให้วันนั้นมันอาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้น

แต่เราไม่เห็นอนาคตตัวเองที่นี่ ในสายอาชีพนี้ ยอมรับเลยว่าเราไม่ชอบงานออฟฟิศ ตั้งแต่ที่เรียนจบแล้วต้องมาทำงานเรารู้สึกว่าชีวิตแบบนี้มันโคตรไร้ชีวิตชีวา แล้วยิ่งเป็นชาวออฟฟิศในประเทศไทย ชีวิตหลังเลิกงานแม่งเหี้ยเป็น 2 เท่า จากการจราจร จากการเมือง จากทางเท้า จากบีทีเอสห่วยๆ จากรถเมล์ควันดำๆ #ถ้าการเมืองดี 

บวกกับ culture บริษัทของที่นี่มีหลายๆอย่างที่มันขัดกับตัวเรา ขัดกับอุดมการณ์ลึกๆ ขัดกับสิ่งที่เรากำลังเรียกร้องอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่ว่าที่นี่ไม่ดีนะ แต่ก็นั่นแหละ บางครั้งมันก็รู้สึกอึดอัดหน่อยๆกับกฏที่มันไม่เมกเซนส์หลายๆอย่าง บอใหญ่แต่กฏช่างล้าหลัง 

คิดภาพตัวเองทำงานออฟฟฟิศไปจนแก่ไม่ออกเลย

เห้อ อยากถูกหวยว่ะ