[แนะนำให้เปิดเพลง Dance to this ของ Troy Sivan ระหว่างอ่านเพื่อนเพิ่มอรรถรสนะคะ?]

ทุกคนเชื่อเรื่องพรหมลิขิตมั้ยครับ มันเป็นเรื่องที่ผมไม่เคยเชื่อมาก่อนเลย จนกระทั่งผมได้พบกับคนคนหนึ่งที่บาร์ที่ผมทำงานอยู่เป็นประจำ เอ่อ...อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมเป็นมือกีตาร์ประจำร้านเฉยๆ มาต่อกันดีกว่า เขาคนนั้นคือคนที่ทำให้ผมเชื่อเรื่องพรหมลิขิต เป็นเพราะเสียงของเขานะ จะยังไงก็ช่างเถอะเพราะผมรักเขา

“คืนนี้ทากะอยากไปไหนเป็นพิเศษรึเปล่าครับ”

“ถามทำไม?”

“ก็ผมเห็นช่วงนี้ทากะดูเครียดๆ เป็นเพราะใกล้จะปล่อยเพลงใหม่หรอครับ”

“อืม…”

หลังจากทากะพูดจบโทรุก็ไม่รอช้าที่จะคว้าตัวชายตัวเล็กหน้าหวานที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาตอนนี้ขึ้นรถสปอร์ตสีดำคู่ใจของเขา 

โทรุขับรถออกจากบาร์ไปเรื่อยๆจนออกนอกเมือง ทากะเองก็ไม่แปลกใจอะไรเพราะเขาเองก็ชินกับเหตุการณ์แบบนี้แล้ว เพราะโทรุทำแบบนี้กับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า บางทีก็พาไปสวนสาธรณบ้าง สวนสนุกบ้าง พาเข้าป่าไปดูหิงห้อยก็เคย พาไปเคารพหลุมศพของเพื่อนโทรุเองบ้าง

ทากะไม่เคยนับเลยว่าเขาถูกโทรุพาไปไหนมาบ้างแล้วกี่ครั้ง ถ้ารวมครั้งนี้ก็คงเป็นครั้งที่10 20 30 40 50…..100ล่ะมั้ง

รถสปอร์ตสีดำที่มีออร่าของคนรวยเฉิดฉายหยุดอยู่หน้าประตูรั้วสีทองบานใหญ่ที่กำลังเปิดโดยอัตโนมัตด้วยรีโมตในมือเจ้าของรถ ข้างๆมีป้ายสีดำที่สลักด้วยตัวอักษรสีทองเป็นคำว่า ‘ยามาชิตะ’ ทากะรีบหันไปหาโทรุด้วยความตกใจ ตากลมโตที่โตอยู่แล้วเบิกกว้างยิ่งกว่าเดิม

ทากะที่ถูกพาโทรุไปไหนมาไหนกี่รอบต่อกี่รอบแล้วเขายังไม่เคยถูกพามาที่บ้านของโทรุเลยแม้แต่ครั้งเดียว แค่เฉียดหรือผ่านมาแถวหน้าบ้านก็ยังไม่เคยเลย

“ทากะตกใจหรอครับ”

“จะให้ไม่ตกใจได้ไงล่ะ นายยังไม่เคยพาฉันมาบ้าน….นี่มันไม่ใช่บ้านแล้ว!!”

คฤหาสน์หลังโตสุดหรูหราที่อยู่ห่างจากประตูรั้วประมาณ 1 กิโลเมตรปรากฎขึ้น ดีไซน์ประมาณคฤหาสน์ของท่าเอิร์ลในสมัยก่อน ประตูรถด้านฝั่งที่นั่งข้างคนขับเปิดออกหลังจากที่โทรุจอดรถเรียบร้อย พ่อบ้านที่หน้าตาดูดีมีฐานะท่าทางสง่าผ่าเผยแถมยังตัวสูงโปร่งออกมายืนต้อนรับทากะและโทรุพร้อมกับแม่บ้านท่าทางใจดีอีก4คน

"คุณหนูกลับมาแล้วหรอครับ"

"อืม พ่อล่ะ"

"นายท่านมีธุระด่วนที่ต่างประเทศ บินไปตั้งแต่บ่ายแล้วครับ"

โทรุไม่ตอบอะไรแล้วเดินผ่านพ่อบ้านไปพร้อมกับจูงมือทากะไปด้วย

ห้องแรกที่โทรุลากทากะไปคือห้องอัดเพลงของโทรุ ที่ตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์โมเดิร์นๆ อุปกรณ์การอัดเพลงครบครัน แถมยังเป็นรุ่นที่ดีสุดอีกต่างหาก

ทากะกระโจนเข้าห้องด้วยความดี๊ด๊า เพราะของต่างๆและดีไซน์ห้องของห้องอัดทั้งหมดเป็นสิ่งที่ทากะปราถนามาตลอด เขามีเงินมากพอที่จะจัดห้องแบบนี้ แต่ก็ไม่มากพอที่จะซื้ออุปกรณ์ต่างๆได้

"ทากะชอบหรอครับ"

"ก็ต้องชอบอยู่แล้วสิ นี่มันสุดยอดไปเลย!"

"หมายถึงชอบผมน่ะหรอ"

"หะ….."

โทรุหลุดขำออกมาก่อนนะจะใช้นิ้วเรียวของเขาลูบไล้ไปตามเส้นผมสีดำสลับทองลงมายังใบหน้าอันเนียนผุดผ่องของคนที่อยู่ด้านหน้าของเขาแล้วจับใบหน้านั้นซุกเข้ากับอกของเขาเอง ทากะใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่เขามีพยายามผลักตัวโทรุออกให้ห่างจากเขา แต่ทว่าเขากลับไม่สามารถต้านแรงของโทรุได้เลย

"ทากะจะอยู่ในนี้ทั้งวันทั้งคืน หรืออยากจะมาเที่ยวที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้นะครับ"

"เที่ยวหรอ?"

"ครับ แต่ผมว่ามีข้อเสนอที่ดีกว่านี้นะครับ"

"หืม?"

"ทากะย้ายมาอยู่กับผมสิครับ"

_________________________________________________

เอ่ออออออออออออแต่งเองเขินเองแฮะ555555 บ้าหน่านี่มันอะไรกันคะ โทรุคะ นี่มันอะไรกัน เหมือนขอยัยกั๊บแต่งงานเลย!!!!!

ฮ่าๆยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ มีข้อผิดพลาดตรงไหนสามารถติเตียนได้เลยนะคะ❤️