"ทากะย้ายมาอยู่กับผมสิครับ"

“หะ…”

ประโยคที่เหมือนขออีกฝ่ายแต่งงานออกจากปากโทรุไม่ทันไร โทรุก็โดนชกเข้าที่ท้องของเขา ด้วยแรงของกำปั้นน้อยๆของทากะทำให้เขาถึงกับทรุดตัวลงไปเล็กน้อย

"ตลกรึไง" 

ไอคุณชายตรงหน้าผมตอนนี้มันเป็นบ้าไปแล้วรึไง จู่ๆก็พูดแบบนี้ไม่อายบ้างรึไง อีกอย่างเราเป็นผู้ชายโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย ถึงจะตามจีบมาเป็นปีก็เถอะแต่ก็น่ากลัวอยู่ดี อะไรวะเนี่ยยยยยยยยยยย

“ไม่ตลกนะครับ ผมจริงจัง”

ทันทีที่จบประโยคมือเรียวหยาบกระด้างเล็กน้อยสัมผัสลงบนแก้มนุ่มๆของอีกคน เจ้าตัวชะงักเล็กน้อย โทรุค่อยๆโน้มตัวลงไปประทับจูบเบาๆบนหน้าฝากของอีกฝ่าย ร่างเล็กไม่ได้ต่อต้านหรืออย่างไรแต่กลับอยู่นิ่งยอมให้อีกฝ่ายจุมพิตตนแต่โดยดี 

เป็นเรื่องน่าแปลกที่อยู่ๆทากะก็ยอมให้โทรุได้โดนตัว ได้จุมพิตเขา ทั้งๆที่ผ่านมาทากะไม่ยอมให้โทรุสัมผัสเค้าแม้แต่น้อย หรือเขาจะใจอ่อนแล้วนะ…

“ทำ...ทำอะไรน่ะ” ตัวเล็กดันร่างสูงออกก่อนจะเอาท่อนแขนบางและเล็กดูไร้เรี่ยวแรงปกปิดแก้มที่กำลังแดงก่ำอย่างกับผลมะเขือเทศ 

ร่างสูงเงียบและมองดูตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยท่าทีประหลาดใจ แน่สิ ก็ทากะไม่ยอมให้เขาทำอะไรแบบนี้เลย ภายใต้หน้าอกโทรุเต็มไปด้วยเสียงหัวใจที่หำลังเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะแถมยังต้นแรงอีกด้วย เจ้าตัวยกมือกุมหน้าอกของเขาก่อนจะดึงไหล่อันบอบบางทั้งสองของทากะเข้าหาตนแล้วประกบริมฝีปากลงบนปากนุ่มของอีกคน

ทั้งสองจูบกันอย่างดื่มด่ำ ทากะยกแขนบางๆของเขาขึ้นมาโอบคอของอีกฝ่ายไว้ มือเรียวค่อยๆย้ายตำแหน่งจากไหล่ของทากะลงมาโอบที่เอว มือเล็กพยายามตบหลังท้ายทอยของร่างสูงเบาๆเป็นนัยว่าเขาหายใจไม่ออกแล้ว โทรุยอมผละตัวออกมาแล้วหันหลังให้กับทากะพร้อมพูดว่า

“เดี๋ยวจะให้คนขับรถไปส่ง เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”

ประตูบานใหญ่สีกรมปิดลงต่อหน้าต่อตาเขา ทากะอดไม่ได้ที่จะยืนงงและหงุดหงิดกับสถาการณ์เมื่อครู่ที่เกิดขึ้น เขาจูบกับโทรุและโทรุเป็นฝ่ายเริ่มก่อน แต่ทำไมเขาถึงโดนทิ้งให้ยืนงงอยู่อย่างนี้ เขาทำอะไรผิดไปรึเปล่า 

ตลอดทางจากบ้านโทรุไปจนถึงบ้านทากะ เขาอดไม่ได้เลยที่จะคิดหาสาเหตุว่าทำไมโทรุถึงทำแบบนี้กับเขา แต่ทว่ายิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจมากเท่านั้น ว่าแต่ทำไมเขาถึงได้ปวดใจล่ะ เดิมทีก็ไม่ได้ชอบโทรุไม่ใช่หรอ หรือเขาชอบโทรุเข้าให้แล้ว

น่ารำคาญจริงๆเลย

"คุณคนขับครับ ช่วยไปส่งผมที่ uninvited bar หน่อยครับ"

“นายโดนขโมย first kiss งั้นหรอ ฮ่าาาๆๆๆๆๆๆๆ”

“ไอบ้าพูดเสียงดังทำไมวะ”

“โทษทีๆ แต่หยุดขำไม่ได้อะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ไอฝรั่งนี่ เดี๋ยวพ่อจับโกนผมเลย”

“เงียบแล้วครับๆ อย่าจับผมโกนผมเลยค้าบ”

มาซาโตะเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาตั้งแต่ประถม(และเจ้าของบาร์)นั่งหัวเราะเยาะเขาอยู่ฝั่งตรงข้ามไม่มีท่าทีที่จะสงสัยอะไรเขาเลยว่ามันเป็นยังไงต่อ

“นี่ ไม่ถามหรอว่าเกิดอะไรขึ้นต่อ”

“ไม่อะ แต่อยากรู้ว่ะ”

“โดนเท…”

“หมายถึงโดนจูบแล้วทิ้งหรอ”

“อืม…”

มาซาโตะเงียบไปสักพักหนึ่งก่อนจะพูดประโยคหนึ่งออกมา ประโยคนั้นดันไปกระตุกต่อมบางอย่างของทากะเข้า เจ้าตัวรู้ตัวอีกทีทากะ เพื่อนตัวเล็กของเขาก็วิ่งหายเข้าไปหลังบาร์เสียแล้ว

ว่าแต่ทากะวื่งไปหาใครล่ะ ก็ต้องเป็นโทรุอยู่แล้วนะสิ แต่ทว่าเมื่อเขาออกไปเขากลับไม่เจอะอะไร เจอแต่กองขวดเหล้ามากมายกับก้นบุหรี่ที่ถูกดับไปเมื่อนานมาแล้ว ทากะทรุดตัวลงไปนั่งกอดเข่า น้ำใสๆที่ไหลลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

ทากะเดินกลับเข้าไปในร้าน กระดกเหล้าในแก้วของเขาและมาซาโตะที่เหลือไว้อย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปสองสามชั่วโมงแล้วทากะก็ยังคงไม่หยุดดื่มจนมาซาโตะต้องห้ามเขาไว้

“เฮ้ๆๆ ใจเย็นๆสิ ที่ไอพูดไปยูไม่ต้องเก็บไปคิดมากก็ได้ ไอก็พูดไปงั้นแหละ”

“แต่นายพูดถูกว่ะ"

' ตอนนั้นเขาอาจจะตกใจที่ตัวเองทำอะไรลงไปก็ได้ '

หึ ตกใจหรอ คนที่ควรจะตกใจคือเราไม่ใช่หรอวะ เล่นมาจูบแบบนั้น รวมกับบรรยากาศตอนนั้น… คิดแล้วปวดหัวโว้ย

ทากะไม่รอช้า เขากระดกแอลกอฮอล์ตัวร้ายเข้าสู่ร่างกายจนทำให้เขาสติหลุดไปในที่สุด ในตอนเช้าฤทธิ์ของเหล้าที่ทากะดื่มไปเมื่อคืนนั้นยังคงไม่หายไปไหน เขายกมือขึ้นกุมหัวตนเองแล้วขยี้ผมไปมา 

ปวดหัวชะมัด ปวดใจอยู่แล้วยังต้องมาปวดหัวอีกหรอ… เอ๊ะเดี๋ยวนะ ทำไมเขานอนเปลือย แล้วทำไมโทรุถึงนอนอยู่ข้างๆเขาล่ะ เอ๊ะ….

"ทากะตื่นแล้วหรอครับ"

"... นายมาได้ยังไง"

"ทากะยังโกรธผมอยู่สินะครับ"

หึ เมินคำถามกันสินะ

"รู้หรอว่าโกรธอะไร"

"รู้สิครับ ผมขอโทษนะครับ"

โทรุจุมพิตลงเบาๆที่หน้าผากของทากะ เจ้าตัวเองก็รู้อยู่หรอกว่าทำอะไรไปทากะต้องต่อยเขาแน่ๆ แต่เหนือความคาดหมายน่ะสิ ทากะกลับหน้าแดงกว่าครั้งก่อน

อ๋า เขินแน่ๆเลย

ช่วงแรกโทรุคิดแบบนั้นแต่เขาเปลี่ยนความคิดของตัวเองทันทีเมื่อน้ำใสๆค่อยๆไหลรินลงมาอาบแก้มกลมทั้งสองข้างของทาก 

"นายคิดว่าตลกนักหรือไงหะ มาจูบคนอื่นแล้วหนีไปแบบนั้นน่ะ เจ้าบ้า หนีไปแล้วยังจะกลับมาหาอีกทำไมวะ!"

โทรุตกใจเล็กน้อยที่ทากะตะคอกใส่เขาแบบนั้น แต่เขาก็สมควรโดนอยู่แล้ว ใครมาทำกับเขาแบบนี้เขาเองก็ไม่ชอบเหมือนกัน จริงๆทากะควรจะทุบจะตีเขาด้วยซ้ำ

"ผมขอโทษ" โทรุเข้าสวมกอดทากะ

เสียงกระซิกของทากะดังไปทั่วห้อง ณ ตอนนี้โทรุทำได้แค่กอดทากะ อธิบายเหตุผลกับเขา และภาวนามห้ทากะเข้าใจเขา

"ทากะฟังผมได้มั้ยครับ"

"..."

"ถ้าทากะยังไม่อยาก…"

"บอกมาเถอะ…"

"ตอนนั้นผม ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วก็คิดว่าทากะน่าจะไม่พอใจแน่ๆก็เลย.."

"วิ่งหนี?"

"ครับ ขอโทษครับ"

ทากะถอนหายใจไปครู่หนึ่ง มือเล็กๆของทากะค่อยๆสัมผัสที่แก้มทั้งสองข้างของโทรุราวกับเขาประครองหน้าของโทรุไว้ โทรุนิ่งเงียบไม่พูดอะไร 

ริมฝีปากนุ่มๆของทากะค่อยๆประทับลงบนริมฝีปากบางเข้ารูปของอีกคน ทั้งสองจูบกันอย่างนุ่มนวล ค่อยๆเป็นค่อยๆไป

"นี่โทรุ"

"ครับทากะ"

"วันหลังอย่าคิดแทนคนอื่นเข้าใจมั้ย"

"ครับ"

"ฉันโกรธนายก็จริงแต่ฉันโกรธเพราะนายวิ่งหนีไปแบบนั้นโดยไม่พูดอะไรสักอย่าง"

"ผมขอโทษครับ"

โทรุโน้มตัวเข้ากอดทากะอีกครั้ง

"นี่ วันนี้ไปดูหนังกันมั้ย"

"ครับ?"

"พอดีได้ตั๋วจากเพื่อนที่เล่นหนังมาน่ะ"

"หนังของคุณทาเครุหรอครับ"

"อืม ว่าแต่นายรู้จักทาเครุด้วยหรอ"

"ต้องรู้จักสิครับ เขาสุดยอดมากเลย!" ทากะหลุดขำเบาๆเพราะตาที่เป็นประกายเหมือนเด็กของคนตรงหน้าเขา

ให้ตายเถอะ ชอบเขาเข้าให้จนได้

_________________________

กรี้ดดด ไรท์ดองไว้นานมากแงง ต้องขอโทษทุกคนนะคะ ไรท์กลับมาแล้วค่ะ! ยอมรับว่าก่อนหน้านี้ตันมากค่ะฮือT^T ตอนนี้คือตั้งใจอยากให้ความสัมพันธ์ของทากะกับโทรุค่อยๆเป็นค่อยๆไปก่อน น่ารักๆใสๆเหมือนวัยรุ่นฮ่าๆ ในเรื่องตัวละครอาจจะมีน้อยหน่อย ส่วนใหญ่เราอยากจะเน้นไปทางพูดถึงเสียมากกว่า ส่วนชื่อบาร์ของมาซาโตะเราตั้งตามชื่อเพลงในอัลบั้ม FATELESS ของ coldrain ค่ะ เป็นเพลงที่เราชอบมากๆๆๆๆๆ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วก็ติดตามนะคะ /กราบงามๆสามที