ก่อนจะไปหาหมอ เราไปปรึกษากับทางมหาวิทยาลัยว่าเรามีอาการแบบนี้มันเข้าข่ายมั้ย ซึ่งคำตอบคือใช่ และเข้าแนะนำให้ไปหมอหมอโดยเร็ว กว่าเราจะลากตัวเองไปหาหมอได้ก็ใช้เวลาเกือบเดือน ข้อแรกก็เพราะขี้เกียจ สองคือกลัว ถ้าอาการที่เราเป็นแล้วหมอวินิจฉัยว่าเราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า อ้าวแล้วเราเป็นไรวะ กับถ้าหมอบอกว่าเราเป็น แล้วเราจะบอกพ่อแม่หรือใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรดี เรากลัวไปหมด จนสุดท้ายก็ทนไม่ไหวกับตัวเองเเล้ว จึงตัดสินใจไปหาหมอที่ศรีธัญญา
ขั้นตอนก็ไม่มีอะไรมากกรอกประวัติ และโดนถามว่ามีใบส่งตัวมารีป่าว ซึ่งเราไม่รู้ว่ามันคืออะไร ซักพักก็ถูกเรียกไปซักประวัติว่ามีอาการยังไง รู้สึกมากี่เดือนแล้ว มีความรู้สึกอยากทำร้ายตัวเองรึป่าว เราก็ตอบว่าไม่ (แต่อยากตายนี่ทุกวัน) หลังจากนั้นก็ถูกส่งตัวไปพบนักสังคมสงเคราะห์ เป็นห้องส่วนตัว พูดคุยเกี่ยวกับอาการ คุยไปคุยมาก็ร้องไห้เฉยเลย หลังจากนั้นเค้าก็ให้ทำแบบทดสอบ ซึ่งแน่นอนว่ามันขึ้นในระดับรุนแรง แล้วก็ไปนั่งรอพบจิตแพทย์
พอถึงคิวหมอเห็นแบบบันทึกเราแล้ว ก็ส่งกลับ ปรากฏว่าเราต้องไปพบนักจิตวิทยาก่อนอีก ก็พูดคุยเหมือนเดิม ความเครียด และทำแบบทดสอบที่ละเอียดมากๆ แบบมากๆ หลังจากนั้นก็รวมคะแนนส่งกลับไปให้จิตแพทย์ ซึ่งพบหมอแปปเดียวมาก เหมือนเราพูดเรื่องซ้ำๆอยู่3-4รอบ อาการเป็นอย่างไร เป็นมานานหรือยัง หมอไม่พูดอะไรมาก แจกยา แต่นัดเราอีกทีเดือนหน้า แต่ถ้ามีอาการไม่ดีก็ให้มาพบก่อน
สรุปหมดค่าเสียหายไป1200บาท แต่ถ้ามีใบส่งตัวหรือสิทธิ์รักษาก็จะจ่ายน้อยลงนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in