ถึง ตัวฉัน
แกเคยคิดไหมว่าตัวเองเป็นคนโชคร้ายที่สุดในโลก?

.
.
ทำไมต้องเป็นเรานะ
ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเราอีกแล้ว

ฉันถามคำถามนี้กับตัวเองซ้ำๆ
เป็นคำถามที่ตัวฉันเองก็หาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน

บางครั้งฉันก็นึกโกรธตัวเองที่เราไม่เคยมีอะไรดีสักอย่าง
แค่วันเดียวที่จะมีความสุข
มันยังยากสำหรับฉันเลย
...

คำถามนี้ยังคงดังอยู่ในหัวซ้ำๆ
แต่ครั้งนี้ฉันกลับไม่ได้ต้องการคำตอบ

ฉันคิดว่าตัวฉันคงไม่มีโชคจริงๆแหละ
มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว
เราจะทำอะไรได้นอกจากยอมรับมัน

.
.
ฉันปลอบตัวเองว่าไม่ใช่แค่ฉันที่มีความทุกข์
ฉันปลอบตัวเองว่าฉันเข้มแข็ง
ฉันปลอบตัวเองว่ามันจะผ่านไปเหมือนทุกครั้ง
แบบนี้แหละ
คนเข้มแข็งแบบที่ฉันต้องการ
...

ฉันใช้ชีวิตอย่างปกติ
มีความสุขก็เก็บไว้
เจอเรื่องดีใจก็เก็บไว้
เสียใจก็เก็บเอาไว้
เพราะฉันเป็นคนเข้มแข็งยังไงล่ะ

: )

วันนี้ฉันกลับมานั่งคิด
ว่าการแสดงความรู้สึกจริงๆออกมา
มันอยากขนาดนั้นเลยหรอ

ทำไมเราถึงต้องซ่อนมันเอาไว้?

วันนี้เรามีความสุขก็แค่หัวเราะออกมา
วันนี้ตัวเราทำสิ่งดีๆก็ควรขอบคุณตัวเราบ้าง
วันนี้เราเสียใจเราก็แค่ร้องไห้ออกมา
ก็เท่านี้เอง..

เธอเข้มแข็งเสมอไปไม่ได้หรอกนะ
ถ้าวันนี้มันเหนื่อย
เราลองมาเป็นคนอ่อนแอดูสักวันไหม?

.
.

แล้วเดี๋ยวมันก็จะผ่านไปเหมือนทุกครั้ง