วันถัดมาธาดาไม่ได้เบี้ยวงานตามที่คิดไว้ เพราะตั้งแต่เช้าตรู่ เขาได้รับโทรศัพท์จากนักบินฝึกหัดรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งเป็นอดีตรูมเมทกันตั้งแต่ครั้งเรียนอยู่เมืองนอก แต่อีกฝ่ายเรียนจบช้ากว่าเขาหลายปีเพราะมัวแต่ทำตัวเละเทะ ไม่ตั้งใจเรียน กว่าจะกลับตัวกลับใจได้ก็เกือบหมดโอกาส

‘พี่ธาดา! ในที่สุดพี่ก็รับสายผม!’

‘ว่าไง พี…’

ถึงแม้จะมีชั่วโมงบินสะสมน้อยกว่าธาดาอยู่มากโข แต่ตอนนี้พีระก็ได้เป็นนักบินฝึกหัดที่ได้รับใบอนุญาตบินเครื่องบินพานิชย์อย่างเป็นทางการแล้ว แถมยังอยู่บริษัทเดียวกันซะด้วย ดังนั้นตามหลักการแล้ว สามสี่ไฟล์ทแรกที่พีระขึ้นบินจึงต้องมีผู้ฝึกสอนคอยควบคุม และเจ้าตัวก็ทำได้ดีเสียด้วย

เสียงทุ้มติดขี้เล่นเล่าในสายว่าเที่ยวบินที่จะต้องไปวันนี้คือเที่ยวบินแรกที่เขาจะขึ้นเยี่ยมชมในฐานะผู้ช่วยนักบินเต็มตัว ดังนั้นจึงอยากรบกวนให้ธาดาช่วยอะไรบางอย่าง

‘สวอปมาหาดใหญ่ได้ไหมพี่ วันนี้ผม observe ไฟล์ท 007’

คนฟังเลิกคิ้ว

‘ได้ข่าวว่าเทรนมาตั้งหลายเดือนไม่เห็นโทรหาพี่… วันนี้นึกยังไงอยากให้พี่แลกไปบินด้วย?’

‘โธ่… พี่ธาดา คิดถึงไงพี่ คิดถึง…’

หากหลงกลลูกไม้ตื้นๆ ของจอมกะล่อนพีระก็คงไม่ใช่อดีตรูมเมทที่รู้จักนิสัยกันทั้งนอกทั้งในจนทะลุปรุโปร่งอย่างธาดาแล้ว...

‘คิดถึงใคร? วันนี้จีบน้องเพอเซอร์คนไหนไว้อีก? หรือว่าณภัทรเอฟโอไฟล์ทหาดใหญ่คนนั้นเขาหล่อจนกลัวจะสู้ไม่ได้หรือไง ถึงต้องโทรตามพี่? ให้พี่แลกไฟล์ทกับเขา?’

ธาดาสวดกรอกใส่หูโทรศัพท์ยาวเหยียด

‘หูยพี่ธาดา… พี่นี่ไปเป็นหมอดูท่าจะรุ่งกว่าขับเครื่องบินนะ’

เสียงขี้เล่นยังแหย่ต่อ แต่ธาดาชักเริ่มจะไม่สนุกด้วยแล้ว

‘พอเลย พี่จะไปอาบน้ำแล้ว ไฟล์ทเชียงใหม่รีพอร์ตเร็วกว่าหาดใหญ่’

ธาดาไม่ได้โกหกเพื่อรีบวางสาย เที่ยวบินที่เขาจะต้องไปวันนี้คือ กรุงเทพ-เชียงใหม่-กรุงเทพ ที่ตามตารางแล้วมีเวลาออกเร็วกว่าเที่ยวบินหาดใหญ่สิบห้านาทีจริงๆ

‘นะพี่นะ คราวนี้ช่วยผมหน่อย ไม่งั้นผมแย่แน่’

เฮ้อ… สมัยเรียนก็หาเรื่องวุ่นวายมาให้ไม่เว้นแต่ละวัน นี่แม้กระทั่งทำงานแล้ว พีระยังตามมาหลอกหลอนเขาไม่เลิกอีกหรือเนี่ย

ปลายสายได้ยินเสียงถอนใจเบาๆ

แต่ด้วยนิสัยอย่างธาดา ภายนอกนุ่มนวลแต่ในใจเที่ยงตรงแน่วแน่ ถ้าเป็นเรื่องผิดหลักมโนธรรม ต่อให้สนิทกันแค่ไหน ชักแม่น้ำเจ้าพระยา ปิง วัง ยม น่าน อย่างไรเขาก็ไม่มีวันช่วยเหลือ ส่วนใหญ่ก็ปฏิเสธได้อย่างละมุนละม่อม แต่ในครั้งนี้… หลังจากได้ยินความร้อนรนที่แฝงในน้ำเสียงที่พยายามทำทะเล้นเหมือนปกติของพีระ มีหรือที่เขาจะนิ่งดูดายได้ลงคอ ทำได้แค่เพียงถอนใจที่ตัวเองใจอ่อนกับอดีตรูมเมทอยู่ตลอด จากนั้นก็ถามข้อมูลเพิ่มเติมประกอบการตัดสินใจเสียงเนือย

‘บอกมาก่อนว่าจะตามจีบน้องแอร์คนไหน ถ้าเขามีแฟนแล้วพี่จะไม่ยอมแลกเด็ดขาด’

‘พี่ธาดา…’ ปลายสายอ้อนเสียงเบา ทำอิดออดไม่อยากบอกความลับ

‘ไม่ต้องมาพี่มาเพ่อเลย ไม่บอกงั้นพี่วางแล้วนะ’

พีระเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงหลง ‘บอกแล้วพี่ธาดา! บอกแล้วๆๆๆๆ’

‘ใคร? ว่ามา…’ คนอายุมากกว่าขู่

ปลายสายตอบชื่อหนึ่งออกมา แต่มันเบาจนธาดาแทบจะไม่ได้ยิน

‘ณภัทร…’

‘ว่าไงนะ?’

‘ณภัทร พี่…’

‘ณภัทร? แกจีบณภัทรเนี่ยนะพี...? จีบเขา… แล้วจะให้พี่แลกไฟล์ทกับเขาทำไม?’

แล้วอีกอย่าง ณภัทรเนี่ย… มันผู้ช่วยนักบินหนุ่มรูปหล่อที่สุดในสายการบินที่เพิ่งเข้ามาได้ไม่นานไม่ใช่รึไง คนที่หลังๆ มานี้ธาดาเคยได้ยินน้องแอร์แต่ละไฟล์ทพูดถึงชื่อนี้กันไม่หยุดไม่หย่อน

ผู้ชายทั้งแท่งไม่ใช่เรอะ!

ไม่เจอแค่ไม่กี่ปี พีระก้าวหน้าถึงขั้นจีบผู้ชายแล้วเหรอเนี่ย…

ยิ่งคิดธาดาก็ยิ่งสับสนไปหมด

‘เปล่าครับ ผมไม่ได้จีบเขา…’

‘อ้าว…?’

ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายยังคงพูดต่อ ธาดาคงเกือบได้ถอนใจเพราะโล่งอกออกมาแล้ว…

แต่ก็นะ บางครั้ง… ชีวิตธาดา… หรือพีระก็ไม่รู้? คงไม่เรียบง่ายแบบนั้นละมั้ง

‘...ณภัทรคือแฟนเก่าคนที่ผมทิ้งเขาแล้วหนีไปเรียนเมืองนอก คนที่ผมเคยเล่าไงพี่…’

What!?!

ธาดาอึ้ง…

พีระไม่ได้เพิ่งเริ่มสนใจผู้ชายด้วยกัน แต่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายก่อนจะมาเจอธาดาอีก

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์...

‘พี่ธาดา… อย่าเงียบสิพี่ ผมใจไม่ดี’

ใครกันแน่ที่ใจไม่ดี…

ธาดาทำหน้าเหมือนเห็นผี แต่ในเมื่อปลายสายไม่มีโอกาสได้เห็น การอ้อนวอนที่ธาดามีลางสังหรณ์ไม่ค่อยจะดีจึงดำเนินต่อไป

‘ช่วยหน่อยนะพี่… ไม่งั้นเขาฆ่าผมหมกค็อกพิทแน่ๆ’

‘...แล้วจะให้พี่ขอสวอปยังไง ถ้าเขาวางแผนจะแก้แค้นพี พี่ไปขอแลกเฉยๆ ไม่มีสาเหตุ เขาจะให้เหรอ’

ธาดาทำใจดีสู้เสือ ทั้งๆ ที่ความรู้สึกตะโกนห้ามเขาจนดังสนั่นหัวไปหมด เพราะทุกครั้งที่เขายอมช่วยเหลือพีระทีไร จะต้องมีเรื่องปวดหัวตามมาไม่หยุดหย่อน ส่วนครั้งนี้ก็ดูทีท่าว่าจะไม่เว้นเหมือนกัน…

‘บอกเขาว่าขอแลกมาบินกับผมไงพี่’

‘แลกมาบินกะรุ่นน้องเนี่ยนะ ฟังไม่ขึ้นเลย พีระ’

ปลายสายเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำจนธาดาคิดว่าสายหลุด เขายกโทรศัพท์ออกจากริมหูขึ้นมาดูแล้วกรอกเสียงลงไปอีกหน

‘พีระ… ฮัลโหล’

สายตัดไปแล้วจริงๆ แต่หน้าจอกลับแสดงผลว่ามีข้อความเข้า

ทำไมตาขวาถึงได้กระตุกถี่ยิบแบบนี้...

หลังจากที่อ่านข้อความของพีระ… ธาดาก็แน่ใจว่ารุ่นน้องตัวดีน่าจะรู้สึกขายหน้าและเกรงใจเขาเกินกว่าจะขอร้องด้วยคำพูด จึงตัดสินใจส่งข้อมูลไฟล์ท และปิดท้ายข้อความด้วยคำขอร้องสั้นๆ เหมือนตอนแปะโพสอิทหน้าตู้เย็นสมัยเรียนไม่มีผิด มาให้เขา

Message from Peera

07.32: Tell my exboyfriend that u r my boyfriend dai mai krab...?

07.33 The latest one… and we r so in love... na krab P'

07.34 Please?

07.35 P’TaaDa... Pleaseeeee? :’(

คุยกับอดีตรูมเมทจอมกะล่อนครั้งแรกในรอบหลายปีก็หาเรื่องปวดหัวมาให้เขาอีกแล้ว!

จะให้เขาแกล้งเป็นแฟน... คิดอะไรอยู่?!?

พีระนะพีระ!!!