SF เกษตรไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-)

Onghoon

Note : อย่าใส่ใจกับชื่อเรื่องเลยนะคะ 5555 ฝากพี่ดินกับน้องจูเนียร์ด้วยน้า :-)

' เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) '

----

' เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) '

เขา – จูเนียร์ จิรวัฒน์ พิพัฒน์ธารา คนนี้ไม่เคยเก็ทอะไรพวกนี้หรอก

แต่เมื่อได้เห็นด้วยตาตัวเองก็ทำเอาปฏิเสธไม่ลงเลยว่า 'ดิน' ของเกษตรน่ะ ดีจริงๆ :-)

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

ดิน – ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงดินที่ใช้ปลูกต้นไม้แต่อย่างใดแต่ ดิน ของคณะเกษตรคือผู้ชายคนหนึ่งที่มีส่วนสูงเหยียบร้อยแปดสิบเซนติเมตร ดวงตาคมสีดำสนิท สันกรามได้รูป และ กลุ่มดาวบนแก้มข้างซ้าย

ดินภูบดินทร์ อัครวัฒนชัยกุล

นั่นแหละ เขา ที่เรากำลังพูดถึง

"ไอ้เนียร์ คือมึงจะดั้นด้นมากินข้าวถึงบาร์ซอยทำไมวะโรงอาหารคณะตัวเองก็มีปะ?" ไอ้ภพ – เพื่อน(เ-หี้ย)ของเขาบ่นกะปอดกะแปดแต่ก็ยังก้าวเท้าเดินตามสวนทางกับคำพูด

จูเนียร์ไม่ได้ให้ความสนใจกับเสียงนกกระจิบของเพื่อนเท่าไหร่เขามองฝ่าผู้คนที่แน่นขนัดอย่างกับมีข้าวแจกฟรีทั้งๆที่ที่นั่งก็ไม่ได้มีมากมายนัก

แต่ก็นั่นแหละนะ ดินเกษตรน่ะ อยู่ที่นี่ทั้งที ใครจะไม่อยากมากันล่ะ ?

"แหน่ะ ยิ้มเข้าไปจ้า ปากจะฉีกถึงหูแล้วจ้า หาที่นั่งมั้ยคะน้องเนียร์กูหิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้วโว๊ย!"เป็นอีกรอบที่เพื่อนตัวดีขัดบรรยากาศเขาไปเสียหมดจูเนียร์ที่ตัวเล็กกว่าเพื่อนเกือบคืบทำเสียงจิ๊จ๊ะก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะไม้ที่เพิ่งจะมีคนลุกออกไป– และโชคดีชะมัด ดินของเกษตรน่ะนั่งเยื้องเขาไปนิดเดียว :-)

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

จูเนียร์จิรวัฒน์ พิพัฒน์ธารา เป็นเพียงแค่นิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ชั้นปีที่หนึ่งเฟรชชี่ใสๆที่ดั้นด้นถีบตัวเองลงมาจากภาคเหนือของประเทศลงมาใจกลางเมืองหลวง – เพราะแค่ผู้ชายคนเดียว

ความจริงแล้วเขาก็เป็นแค่เด็กผู้ชายอายุสิบแปดย่างสิบเก้าคนหนึ่งที่ยอมรับและเข้าใจในความเป็นไปของโลกอยู่พอสมควรและเขาก็ไม่ได้ปิดกั้นอะไรกับการที่จะคบกับเพศเดียวกัน อันที่จริงมันก็เป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ได้มีใครมาบอกว่าผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงเท่านั้นนี่ ?

ดังนั้นจิรวัฒน์คิดว่าการที่เขาจะชอบผู้ชายสักคน มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

"มึง" คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียกของเพื่อนเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ใช้สายตากดดันให้มันรู้ตัวว่าควรจะรีบๆพูดเสียทีงานเจนฟิยังกองรออยู่เป็นตับนะโว๊ย!

"ทำไมมึงถึงชอบผู้ชายวะ?"

ครั้งที่ล้านกับคำถามนี้

จิรวัฒน์ถอนหายใจจับดินสอขึ้นมาและก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนเดิม

"ตอบกู-"

"กูไม่ได้ชอบผู้ชาย"

"..."

"กูชอบแค่เขา แค่เขาที่จะเป็นผู้ชายที่กูชอบ"

"แล้วทำไมมึงถึงชอบเขาล่ะ?" ดินสอถูกปล่อยลงตามแรงโน้มถ่วงอีกครั้งเจ้าของตำแหน่งเพื่อนเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ยกมือขึ้นมาเท้าคางพลางครุ่นคิด

ทำไมถึงชอบเหรอ?

ย้อนกลับไปเกือบเจ็ดปีที่แล้วได้ล่ะมั้ง?

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

'น้องเนียร์ครับ วันนี้เราจะไปเยี่ยมเพื่อนคุณแม่กันนะครับ' เสียงนุ่มๆของคุณแม่เรียกความสนใจจากเด็กอายุสิบสองขวบ เจ้าของชื่อ 'น้องเนียร์' หันกลับมาหาคุณแม่ด้วยดวงตาเป็นประกาย

เนียร์ชอบเพื่อนคุณแม่!เพื่อนคุณแม่ทำขนมอร่อย!

'ที่ไหนคับ? ที่ไร่เหรอ?' ปีนขึ้นมานั่งตักคุณแม่พลางถามด้วยความตื่นเต้น

เพราะอะไรน่ะเหรอ?

เปล่าไม่ใช่เพราะขนมหรอก

'ใช่แล้วครับ วันนี้เราจะไปที่ไร่ของพี่ดินกัน'

แต่เพราะที่นั่นมีสิ่งที่เขาชอบยิ่งกว่าขนมของเพื่อนคุณแม่อีกน่ะสิ :-)

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

เฟิร์สอิมเพรสชั่นของพวกเขาไม่ได้น่าประทับใจเท่าไหร่นัก – หมายถึง มันค่อนข้างน่าอึดอัด

ลูกชายของเพื่อนคุณแม่พี่ชายคนนั้นโตกว่าเขาสองปี พูดน้อย และค่อนข้างเก็บตัว – เก็บตัวอยู่กับสวนแอปเปิลของเจ้าตัวนั่นแหละนะ

'พ..พี่คับ' น้องเนียร์ตัดสินใจเอ่ยเรียกเจ้าของร่างผอมสูงที่เขาเอาแต่เดินตามมาเกือบสิบนาทีความจริงแล้วเจ้าตัวก็ไม่ได้ขอให้เขาเดินตามมาหรอก แต่ช่วยไม่ได้ก็น้องเนียร์อยากมีเพื่อนเล่นนี่นา ._.

'โอ๊ะ ฮื่อ' น้องเนียร์ของคุณแม่ยกมือขึ้นกุมจมูกเมื่ออยู่ๆคนที่เดินนำก็หยุดเสียดื้อๆซะอย่างนั้นทำให้เขาที่มัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยกระแทกเข้าที่แผ่นหลังกว้างๆที่ไม่น่าเชื่อว่าอยู่แค่มอสองนั่นเข้าอย่างจัง

'พี่ดินหยุดทำไมครับ?' เงยหน้าถามคนที่ยังมีสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนเคยพี่ชายตัวสูงไม่ได้ตอบอะไรแต่ทำเพียงแค่เดินไปหย่อนตัวนั่งใต้แอปเปิลที่ใหญ่ซะจนเขาตกใจ

'โห~' เด็กน้อยส่งเสียงร้องด้วยความตื่นเต้นเมื่อละสายตาจากต้นแอปเปิลต้นใหญ่มาเจอไร่ที่ยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตามันสวยซะจนเผลอวิ่งเข้าไปใกล้

หมับ

'เดี๋ยวก็กลิ้งลงไปหรอก' เจ้าของแก้มอูมยิ้มแหยเมื่อพี่ชายคนใหม่ดึงคอเสื้อเขาเอาไว้ได้ทันก่อนที่จะกลิ้งลงไปตามเนินสูงจูเนียร์ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆพี่ชายตัวสูงที่นอนแผ่ไปกับพื้นหญ้านิ่มๆพร้อมกับปิดเปลือกตา

พี่ชายคนนี้หล่อหล่อเหมือนพระเอกละครที่คุณแม่ชอบดูเลย ._.

'มองทำไม?' เสียงห้วนๆที่เอ่ยขึ้นทำเอาคนโดนจับได้สะดุ้งโหยง

ก็ไม่ได้ตั้งใจจะมองซะหน่อยนี่:-(

'...'

'คนอื่นถามก็ตอบสิ'

'ก..ก็พี่ดินหล่อ'

'...'

'หล่อเหมือนพระเอกละครที่คุณแม่ชอบดูเลย ._.' เด็กน้อยพูดตามที่ใจคิดในขณะที่ก้มหน้างุดเพราะกลัวจะโดนเสียงห้วนๆนั่นดุใส่อีก

เพราะแบบนั้นเลยน่าเสียดาย...

น่าเสียดายที่น้องจูเนียร์ไม่ได้เห็นรอยยิ้มกว้างๆของพี่ดินเลยสักนิด:-)

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

'ปีนไม่ได้ เดี๋ยวก็เจ็บหรอก'

ครั้งที่ห้าแล้วในการเจอกันของเขาและพี่ดิน

เราสองคนสนิทกันมากขึ้นแต่ถึงอย่างนั้นพี่ดินก็ยังเหมือนเดิม พูดน้อยและชอบเก็บตัวอยู่กับต้นแอปเปิลหลังสวนนั่น

และตอนนี้เวลาสิบสามนาฬิกายี่สิบสามนาที เรากำลังยืนเถียงกันเรื่องเก็บลูกแอปเปิล

'แต่เนียร์อยากกินนี่นา' เจ้าตัวเล็กทำหน้าอ้อนในขณะที่พี่ชายตัวสูงยังคงยืนกอดอกนิ่ง

'ถ้าตกลงมาจะทำยังไง' จูเนียร์เบ้หน้าเมื่อพี่ดินพูดประโยคนี้ซ้ำเป็นรอบที่ร้อยพอๆกับที่เขาขอปีนขึ้นไปเก็บแอปเปิลเป็นรอบที่ร้อยเหมือนกัน :-(

'เซียนขนาดนี้ไม่ตกแน่นอน นะครับ นะๆๆๆ น้องเนียร์ขอเก็บนะ' ช้อนตาอ้อนพร้อมกับเกาะแขนพี่ไม่ห่างพี่ดินจ้องหน้าเขานิ่งก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินไปทิ้งตัวนอนลงที่ใต้ต้นแอปเปิลที่เดิม

'จะทำอะไรก็ทำ' เด็กน้อยเอาทำท่าเยสอยู่คนเดียวในขณะที่พี่ชายตัวสูงปิดเปลือกตาลงเจ้าตัวเล็กเริ่มปีนป่ายต้นไม้อย่างชำนิชำนาญ - ก็แหมอยู่โรงเรียนแอบคุณครูปีนเล่นบ่อยๆนี้ . _ .

'ฮื่อ ลูกนี้ก็น่าอร่อย อันนี้ด้วยๆๆๆ เนียร์จะเก็บไปฝากคุณแม่เยอะๆเนียร์อยากกินพายแอปเปิลลลล' เสียงงุ้งงิ้งจากกิ่งไม้เหนือศีรษะทำให้คนที่หลับตาแผ่อยู่กับพื้นหญ้าหลุดยิ้มเป็นครั้งที่ร้อยหรือสองร้อย? ไม่รู้สิภูบดินทร์คนนี้ไม่ได้นับหรอกว่ารอยยิ้มของเขาเกิดขึ้นเพราะเด็กคนนี้มากี่ครั้งเขารู้ตัวแค่ว่าเขายิ้มบ่อยขึ้น ตั้งแต่รู้จักกับเด็กคนนี้ ขนาดแม่ยังทักเขาเลยทำเอาแปลกใจกันไปทั้งบ้านเลยทีเดียวแหละ

แต่ก็นะน่ารักขนาดนั้น จะไม่ให้เอ็นดูได้ยังไงไหว :-)

ตุ๊บ!!!

'โอ๊ย!!'

เสียงของหนักดังกระทบพื้นปลุกพี่ดินของน้องเนียร์ให้หลุดจากภวังค์เจ้าของร่างสูงดันตัวเองให้ลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงร้องของน้อง ภาพเด็กน้อยแสนซนที่นั่งยิ้มแหยๆให้เขาท่ามกลางลูกแอปเปิลที่กระจายอยู่รอบตัวนั่นทำให้ไอ้ดินคนนี้อยากจะตีตัวเองแรงๆสักร้อยที

ทำไมถึงปล่อยให้น้องปีนขึ้นไปวะไอ้ดิน!!!

'เจ็บตรงไหนมั้ย?' เขาประคองเจ้าตัวดื้อให้ลุกขึ้นยืนดีๆคนถูกถามสั่นศีรษะ แต่เมื่อเขาปล่อยมือก็เซไปจนเกือบล้มกลิ้งลงไปอีกครั้ง

เจ้าของร่างสูงถอนหายใจยาวก่อนจะลดตัวลงไปกดแรงๆที่ข้อเท้าข้างขวาของเจ้าตัวเล็ก

'โอ๊ย!'

'นี่ไม่เจ็บเหรอ?' จูเนียร์ทำหน้ามุ่ยเมื่อถูกเสียงห้วนๆนั่นดุเจ้าตัวเล็กก้มหน้าหลบสายตาดุๆของพี่ชายตัวสูง เขาได้ยินเสียงถอนหายใจยาวอีกครั้งก่อนพี่ดินจะหันหลังและย่อลงตรงหน้าเขา

'ขึ้นมา'

อือถึงปากจะดุ แต่ก็ใจดี

'เด็กดื้อ'

พี่ดินของเขาเป็นคนแบบนั้นแหละ :-)

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

มาจนถึงตอนนี้จูเนียร์ก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าเขาชอบพี่ดินเพราะอะไรกันรู้แค่ว่าอยู่ๆวันหนึ่งก็ตกลงไปในหลุมกว้างที่ชื่อว่าภูบดินทร์ซะแล้วนี่สิ

"เอ้า เงียบ ไม่ตอบกูอีกไอ้นี่"จูเนียร์ตวัดตาค้อนเพื่อนเสียยกใหญ่เมื่อโดนมันตบกลางหัวดังแปะ

"กูก็ขอคิดก่อนได้มั้ยล่ะ"

"อะ คิดนานขนาดนี้ได้คำตอบให้กระผมหรือยังครับคุณจิรวัฒน์"คนตัวเล็กกรอกตาให้กับประโยคแสนกวนประสาทของเพื่อน

"เรื่องเรียนใส่ใจแบบนี้บ้างมั้ย"

"เอ๊ะ ไอ้-"

"กูไม่รู้อะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบเขา"

"เอ้า อะไรของ-"

"ฟังกูให้จบก่อนได้ปะ? คือกูก็ไม่รู้อะว่าทำไมถึงชอบเขาแต่คือรู้ตัวอีกที ใจกูก็อยู่ที่เขาหมดแล้วอะ แบบ แค่เห็นหน้ากูก็ใจเต้นแรงไปหมดไม่กล้าสบตาเลยว่ะ"

"..."

"เออ จริงๆกูก็เคยสงสัยนะว่ากูเป็นเกย์เหรอวะ? แต่กูก็เคยคบผู้หญิงนะไม่รู้ว่ะ แฟนกูไม่เคยทำให้กูรู้สึกแบบที่รู้สึกกับเขาได้เลยสักคนรวมถึงผู้ชายคนอื่นด้วย มันก็คงเป็นแบบที่เคยได้ยินมาล่ะมั้ง คนที่ใช่มันไม่ต้องหาเหตุผลอะไรมากมายหรอก"

"เชี่ย คมสัส กูชอบๆๆ เออ ละตอนแรกนะเว้ยกูนี่งงมากคือมึงจะถ่อไปกินถึงคณะเกษตรทำไมทุกวันขนาดนั้นวะกูอะคิดว่ามึงปิ๊งสาวเกษตรซะอีก แต่พอมองไปมองมา เอ้า ไม่ใช่ว่ะกูไม่เห็นมึงจะมองสาวสักคน มึงมองแค่พี่คนนั้น พี่ดินเกษตรที่เลื่องลือกันมานักหนากูนี่เพิ่งจะอ๋อ มึงแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่ตอนไหนวะ?" จูเนียร์ขำพรืดเมื่อฟังเพื่อนสนิทคนใหม่ที่เพิ่งจะมาเจอกันที่นี่เล่าความคิดตัวเองให้ฟังจนจบ

"มึงคิดว่ากูแอบชอบพี่เค้าเหรอ?" แล้วคนตัวเล็กก็ต้องหลุดขำอีกครั้งเมื่อเพื่อนแสนกวนประสาททำตาโตอ้าปากหวอ

"มึงหมายความว่าไง?"

"เปล่าๆ กูก็เคยแอบชอบพี่เค้าจริงๆนั่นแหละ"เขาตอบปัดๆก่อนจะลงมือทำงานต่อตัดบทสนทนาทิ้งติณภพเพื่อนรักไว้กับคำตอบที่กำกวมแปลกๆของเขา จิรวัฒน์อมยิ้มเมื่อเหลือบมองคิ้วยุ่งๆของเพื่อนสนิทที่ยังผูกกันเป็นโบว์

เอาเป็นว่า

อีกสักหน่อยค่อยบอกก็แล้วกันเนอะ:-)

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

เป็นอีกวันที่จิรวัฒน์หิ้วกระเพาะอาหารที่หิวโซมาไว้ที่โรงอาหารคณะเกษตร

และแน่นอนนี่ก็ยังเป็นอีกวัน ที่ดินแห่งคณะเกษตรยังนั่งอยู่ที่เดิม กินอะไรแบบเดิมๆ

ข้าวหมูแดงแล้วก็โค้กหนึ่งกระป๋อง

ของโปรดเลยแหละ:-)

"จ้องจริ๊งงงงมึงยังไม่เคลียร์กับกูนะเนียร์ นี่กูคาใจนอนไม่หลับมาสามวันละมึงรับผิดชอบเลย" คนตัวเล็กถอนหายใจเมื่อถูกเพื่อนรัก(กัดฟัน)ขัดคออีกครั้งเขาทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะที่ยังว่างอยู่ ไม่ใกล้พี่ดินเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก :-)

"มึงไปซื้อก่อนกูยังคิดไม่ออกว่าจะกินไรดี"จูเนียร์เอ่ยปากบอกเพื่อนสนิทที่ทำเพียงแค่พยักหน้ารับรู้เพียงเท่านั้นเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คตามประสาคนติดโซเชียล

และแจ้งเตือนจากใครบางคนก็ทำเอาเขารู้สึกเหมือนแก้มจะแตก

ติ๊ง!

-คุณ :)-

ได้ข่าวว่าฮอตเหรอวันนี้? : 12.19 pm

JJ.Junior

12.20 am : เหย เราเปล่านะะะ . _.

-คุณ :)-

แน่ใจ?: 12.20 pm

JJ.Junior

12.20pm : ใครฟ้องคุณ บอกมา!

12.20pm : เราจะไปจัดการ (; ^ ;)!

-คุณ :)-

เปลี่ยนเรื่องไอ้ดื้อ : 12.29 pm

สารภาพบาปมาเร็ว : 12.29 pm

หึงแล้ว : 12.29 pm

JJ.Junior

12.30pm : …

-คุณ :)-

แหน่ะ หูแดง :-) : 12.30 pm

           “ฮื่อ!!”

            “เอ้า มึงเป็นไร โมโหหิวเหรอ หูแดงหน้าแดงไปหมด มึงต้องใจเย็นๆนะไอ้หมู” ไอ้ภพที่หายไปนานเกือบห้านาทีวางถ้วยก๋วยจั๊บลงบนโต๊ะก่อนจะลูบหัวเขาปากก็พูดโอ๋ๆ – งานเข้าแน่

           ติ๊ง!

-คุณ :)-

นั่นใคร? : 12.32 pm

ภพ?: 12.32 pm

ลูบหัวทำไม? : 12.32 pm

หลายกระทงแล้วนะวันนี้ : 12.32 pm

กลับไปโดนแน่ : 12.32 pm

            “โอ๊ย ไอ้ภพ ไอ้เวร!”

            “เอ้า ด่ากูเฉย แล้วใครไลน์มาวะ รัวเชียว ผัวหรา?”

           “เออ!”

           “ห๊ะ?”

            ติ๊ง!

-คุณ :)-

เงียบ :12.36 pm

สารภาพมาเร็ว รออยู่ : 12.36 pm

JJ.Junior

12.38pm : โหย ไม่มีไรเลยคุณ

12.38pm : เขาแค่มาบอกชอบเนียร์เฉยๆ

12.38pm : แต่ว่าๆๆ บอกไปแล้วนะว่ามีแฟนแล้ว . _ .

12.38pm : เนี่ยยย ไม่มีอะไรจริงๆนะ

-คุณ :)-

อือ :12.39 pm

แล้วเค้าน่ารักมั้ย? : 12.39 pm

JJ.Junior

12.40pm : หือ?

12.40pm : ก็น่ารักนะๆ ดาวภาคเคมี

-คุณ :)-

เหรอ :12.40 pm

JJ.Junior

12.40pm : อื้อๆ ถามไมอะ?

12.41pm : จะไปจีบไง๊?

-คุณ :)-

เปล่า :12.41 pm

แค่คิดว่า : 12.41 pm

บนโลกนี้ยังมีคนน่ารักกว่าจูเนียร์อีกรึไงนะ? : 12.41 pm

JJ.Junior

12.41pm : …

-คุณ :)-

แต่ตอนนี้ได้คำตอบละ : 12.42 pm

ว่าไม่มี :-) : 12.42 pm

            “โอ๊ยยย”

           “เป็นไรของมึงอี๊ก” ติณภพที่กำลังคีบเส้นก๋วยจั๊บเข้าปากหรี่ตามองเขาด้วยท่าทีรำคาญ

            “มึง แผ่นดินไหวแต่ใจกูไม่ไหว”

           “เพ้อเจ้อไรมึงเนี่ย ไปซื้อข้าวแดกไป๊”

           “ง่า ทำไมตัวเองไล่เค้า”

           “โอ๊ย เนียร์ไปไกลๆกูขนลุก”

           “ไล่จั๊ง เออไปแล้ว เดี๋ยว- เชี่ย! ขอโทษครับ!” เพื่อนตัวเล็กของติณภพร้องเสียงหลงลั่นโรงอาหารสภาพร่างกายซีกซ้ายเปียกไปเป็นแถบจากแก้วน้ำแดงที่ตอนนี้นอนไร้ประโยชน์อยู่กับพื้น

            “มึงเป็นไรมั้ย?”

           “ไม่ๆ นายเป็นไรป่าว? โทษที ไม่ทันมองอะ” ไอ้ตัวแสบหันมาตอบเขาแค่นิดเดียวก่อนจะกลับไปให้ความสนกับคู่กรณีในเสื้อโปโลสีขาวแถบส้มบ่งบอกว่าเป็นเด็กเศรษฐศาสตร์ที่ก็เปียกเป็นลูกหมาไม่ต่างกัน– แต่ดูๆแล้วเหมือนเพื่อนเขาจะเสียหายมากกว่ากันเยอะ..

            “ไม่เป็นไรๆ เนียร์โอเคเปล่า เปียกตั้งเยอะ” – โอ้โห รู้จักชื่อด้วยว่ะ ติณภพเลิกคิ้วเขารู้สึกว่ามันแปลกๆ…

           “เห้ย นี่โอเค มีเสื้อพละ ขอโทษอีกทีนะ” คนเฟรนด์ลี่ยิ้มแหยให้กับคู่กรณีอย่างสำนึกผิด – นิสัยไม่มองหน้ามองหลังนี่มันน่าตีจริงๆ!

            “เปลี่ยนจากคำขอโทษเป็น…”

           “?”

           “ขอไลน์ได้ปะ?” นั่น! – ติณภพซื้อหวยทำไมไม่-

          “พี่เกรงว่าจะไม่ได้นะครับ”

            เห้ย?! แล้วพี่ดินมันมาโอบไหล่เพื่อนเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ?!!

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

           ท่ามกลางความเงียบในโรงอาหาร และความงงสุดกู่ของติณภพคนตัวเล็กสุดได้แต่ยิ้มแหยๆ รู้สึกถึงเหงื่อที่ซึมออกมา มือเย็นเหมือนถูกจับได้ว่ามีชู้ ทั้งๆที่ก็ไม่มี – และแน่นอนชิบหายแน่วันนี้ไอเนียร์ตายแน่ๆ

            “แล้วพี่เกี่ยวอะไรด้วยครับ?”

           “นั่นสิครับ ว่าไงจูเนียร์ พี่เกี่ยวอะไรด้วยครับ?” อดีตเดือนมหาลัยเมื่อสองปีก่อนก้มหน้าลงมาใกล้คนที่ตัวเล็กกว่า ยิ้มให้เขาเหมือนทุกที – แต่ประกายในดวงตาคมนั่น ทำเอาจูเนียร์คนเก่งของคุณแม่ขนลุกไปทั้งร่างทั้งแรงบีบเบาๆตรงไหล่ ยิ่งทำเอาคนตัวเล็กคอแห้งไปหมด – โกรธจริงแน่รอบนี้ :-(

           “คือ..”

           “…”

           “…?”

“ขอโทษทีนะ แฟนเราไม่ให้ว่ะ”

           “ชัดนะครับ? ส่วนเรา กลับกับพี่”

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

            บรรยากาศบนรถคันเดิมที่นั่งอยู่ทุกวันเงียบผิดปกติ – ก็แหงล่ะ คนขับเหยียบเกือบร้อยยี่สิบขนาดนั้นคงจะไม่มีอารมณ์พูดอะไรเท่าไหร่

           จิรวัฒน์ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมเราอย่างน่าอึดอัดอยู่แบบนั้นเขาไม่อยากพูดอะไรให้พี่ดินโมโหไปมากกว่าเดิม

           ถึงจะดูเป็นคนเงียบๆและใจเย็น

           แต่เขาก็รู้ดีนั่นแหละ

            ถ้าเป็นเรื่องของเขา พี่ดินไม่เคยใจเย็นได้เลยสักครั้งเดียว

            “พี่ดิน…” เขาเอ่ยเรียกเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่ผลุบหายเข้าไปในห้องนอน

           “ไปอาบน้ำซะ” เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยในขณะที่ยัดผ้าขนหนูใส่มือเขาเจ้าตัวไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากทิ้งตัวลงบนโซฟา เปิดช่องหนังทิ้งไว้ แล้วก็เล่นเกม

           จิรวัฒน์มองคนที่ทำตัวปกติ – ทั้งๆที่มันก็ไม่ปกติ เขาถอนหายใจก่อนจะทำตามคำสั่งแฟน เขาก็เหนียวตัวจะแย่ เอาเป็นว่าไว้ไปคิดแผนง้อดีๆหลังอาบน้ำเสร็จก็แล้วกัน

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

            “เฮ้อ” จิรวัฒน์กำลังยืนเช็ดผมอยู่หน้ากระจกในเวลาเกือบๆห้าโมงครึ่งและถอนหายใจออกมาเป็นครั้งที่ล้าน หลังจากโดนไอ้ภพถล่มไลน์มาซักจนสะอาดก็เลยแอบขอคำแนะนำว่าง้อยังไงดี แต่ก็โดนมันตอกกลับมาว่า ‘เรื่องของมึง แก้เองไอ้สัส’ – อือก็รักกันดี -_- แต่ก็เอาเถอะ มันคงตกใจมาก(หรืออาจจะโคตรมาก ?) ช่างเรื่องของมันก่อนดีกว่าตอนนี้เขาควรเครียดเรื่องของคนที่ยังเอาแต่กดโทรศัพท์อยู่บนโซฟานี่ดีกว่า

หรือจะง้อแบบนั้นดีวะ..?

แต่ตอนนั้นมันก็จบที่เขาเดินไม่ได้ไปเกือบค่อนวันไม่ใช่รึไง?

ฮื่อเอาไงดี -

"ยืนทำอะไรตรงนั้นสระผมมาเหรอ?" ยังไม่ทันได้วางแผนเตรียมใจอะไรกับตัวเองเสียงทุ้มๆนั่นก็ทำเอาไหล่เล็กสะดุ้งโหยงคนอายุมากกว่าได้แต่ลอบยิ้มเอ็นดูอยู่คนเดียวก่อนจะปรับสีหน้ากลับมาเรียบตึงเหมือนเดิม จูเนียร์ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าเขากวักมือเรียกเจ้าเด็กดื้อให้เข้ามาใกล้ก่อนจะดันไหล่คนเด็กกว่าให้นั่งลงบนโซฟา

"เดี๋ยวเช็ดผมให้"

ความเงียบตกลงปกคลุมระหว่างเราอีกครั้งอันที่จริงเขาไม่ได้โกรธน้องนักหรอก... – อ่า จริงๆก็แอบโกรธนิดๆตอนที่น้ำแดงหกรดเสื้อนิสิตสีขาวนั่นน่ะคนหันมามองกันแถบ แต่เขารู้ว่าน้องไม่ได้ตั้งใจหรอก ไอ้เด็กเศรษฐศาสตร์นั่นต่างหาก – เฮ้อ ให้ตายเหอะ หวงจะตายแล้วนะจิรวัฒน์!

"...ดิน"

แต่เอาจริงๆเขาก็โกรธตัวเองมากกว่า

"..ดิน"

โกรธที่ไปโมโหใส่น้องแบบนั้นทั้งๆที่น้องไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิดเดียว

"พี่ดิน!!!"

"ฮะ? ว่าไง?" หลุดออกจากภวังค์หลังจากจ้องหัวกลมๆนั่นอยู่นานสองนานน้องขมวดคิ้วใส่เขาก่อนจะยันตัวเองยืนเข่าบนโซฟาใบหน้าน่ารักอยู่ต่ำกว่าระดับสายตาเขาแค่ไม่กี่เซน

แพขนตายาวดวงตากลมสุกใส แก้มนวลที่ขึ้นสีแดงทุกครั้งที่เขิน ริมฝีปากนุ่มนิ่ม – ที่เขาเพิ่งรู้ว่ามันรสชาติเหมือนสตอเบอร์รี่ตอนที่น้องประกบมันลงมา

นุ่มละมุน และร้อนผ่าว

เด็กน้อยของเขาแค่แตะไว้แบบนั้นแล้วถอนออกใบหน้าน่ารักฉีดสีแดงจัดลามไปถึงใบหูแบบที่เขาชอบแซว

"เนียร์ขอโทษครับ"

"..."

"ขอโทษที่ทำให้พี่อารมณ์ไม่ดี"

"..."

"แล้วก็ขอโทษ..ที่ทำเสื้อเลอะ จนมันบางแบบนั้น จูเนียร์ขอโทษครับ ._."

เฮ้อให้ตายเถอะ ทำยังไงดี

ภูบดินทร์จะห้ามใจไม่ให้หลงรักน้องไปมากกว่านี้ยังไงดี

เขารวบคนที่แก้มแดงหูแดงมาไว้ในอ้อมกอดน้องแนบแก้มตัวเองลงกับแก้มเขา

"เนียร์ขอโทษนะครับ"

"อือไม่เป็นไร ทีหลังก็ระวังตัว"

"..."

"หวงนะรู้มั้ย?"

"อื้อออรู้แล้ววว" เด็กแสบลากเสียงทั้งยังเอียงหน้าซุกเขามากกว่าเดิม – เขินตามสเต็ปอีกนั่นแหละ

"แล้วก็.."

"ครับ?"

"พี่ดินขอโทษนะที่วันนี้ไปโมโหใส่เรา" กลุ่มผมนิ่มที่คลอเคลียอยู่ตรงซอกคอสะบัดไปมาเขาหัวเราะเมื่อเด็กดื้อกอดเขาแน่นกว่าเดิม

"เป็นอะไรหือ?"

"ก็พี่โกรธน่ากลัวขับรถเร็วด้วย ตกใจ"

"ขอโทษครับ"

"ไม่เป็นไร"

"อื้อ"

เขาผละกอดจากเจ้าตัวนุ่มหยิกแก้มอูมนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว

"เมื่อกี้น่ะ"

"ครับ?"

"สตอเบอร์รี่อร่อยดีนะ”

“!!!”

“อร่อยกว่าที่ไร่อีก"

"พี่ดิน!!!"

"ขอกินสตอเบอร์รี่ทั้งคืนเลยได้มั้ยครับ? :-)"

"พี่- อื้อ"

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

            ภูบดินทร์อุ้มเจ้าเด็กดื้อที่นอนหลับหมดแรงขนาดเขาพาไปล้างตัวในห้องน้ำก็ยังสะลึมสะลืออยู่เลยเขาวางน้องในชุดนอนตัวใหม่ลงบนเตียงจดจ้องใบหน้าน่ารักตอนหลับที่ก็ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรดี แต่อย่าให้ตื่นมาเลยเถอะนี่แหละตัวแสบของจริง :-)

           แต่จะว่าไป ตอนนี้เรื่องที่เขาคบกับน้องคงแพร่ไปทั่วแล้วล่ะมั้ง? พวกเพื่อนเวรมาถล่มไลน์เขากันใหญ่ บอกซุกเด็กงั้นงี้อันที่จริงเขาก็ไม่ได้ซุกนะ แค่ไม่ใช่คนติดโซเชียล เลยไม่ค่อยได้อัพเดทอะไรนักอินสตาแกรมก็มี แต่ก็มีไว้ประดับเครื่องงั้น – จูเนียร์ว่ามางี้  น้องก็เลยขี้เกียจจะแท็กเขามา

           งั้นวันนี้

           เขาก็ขอใช้ประโยชน์จากแอพอินสตาแกรมนี่หน่อยก็แล้วกันนะ :-)

*แถม*

- เกษตร ไม่มีเดือน ไม่มีดาว มีแต่ดิน :-) -

[TALK]

เง่อะ สวัสดียามไฟนอลลนก้นค่า 555555555

แง้ เครียดๆจากไฟนอลค่ะ เลยมาหาอะไรทำแล้วก็ออกมาเป็นพี่ดินกับน้องจูเนียร์นี่แหละค่า T- T

ฮือ จริงๆคือแต่งเล่นๆคลายเครียดค่ะไม่ได้คิดพลอตจริงจังเหมือนเรื่องก่อนหน้านี้ ถ้าผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ ; - ;

แล้วก็อยากให้พระเอกเรียนเกษตรเพราะชอบไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะเกษตรค่ะ 555555555555555555555/ผิด

ฮือ จริงๆอยากทอลค์เยอะๆแต่กลัวรำคาญแฮ่ ไม่มีอะไรมากจริงๆค่ะเรื่องนี้ อ่านเพลินๆเนอะ (._ .)

แล้วก็ เราจะหายไปสู้กับไฟนอลก่อนนะคะ 555 เรื่องหน้าแพลนไว้ว่าจะลง may-dec ก็หวังว่าจะไม่ผิดแพลน 5555

แล้วเจอกันตอนหน้านะคะอย่าเพิ่งทิ้งกันน้า กด 99 เป็นกำลังใจให้นิสิตคนนี้ด้วยนะคะ T- T