เรื่องราวสุดวายป่วงของโรงงานผลิตช็อคโกแล็ตขนาดใหญ่ที่สุดในโลก เปิดให้เด็กทั้งหมดห้าคนมาชมโรงงานนี้ โดยจะพาไปดูแต่ละขั้นตอนของการผลิตทีเดียว แถมเรื่องราวในครั้งนี้ จะเป็นการดัดหลังเจ้าเด็กวายร้ายทั้งหลายด้วยว่า “ถ้าเจ้าเด็กร้ายๆทั้งหลายนั้น จะได้เจอกับสิ่งที่ไม่ดีแน่นอน”

“เดินไปไหนแผ่นดินใดยังไม่รู้

ก้าวไปสู่ความเวิ้งว้างทิศทางไหน

เรือกรรเชียงละล่องคว้างหนทางใด

นี่แม่น้ำกำลังไหลไปไหนกัน

จุดเล็กแสงรำไรมองไม่เห็น

หวั่นจะเป็นอันตรายมากมายนั่น

ฅนกรรเชียงเรือออกแรงแข่งประชัน

ไม่ยอมพรั่นไม่หวั่นไหวไม่พ่ายแพ้”

     ชาร์ลี เป็นเด็กยากจน ผู้อาศัยอยู่กับครอบครัวใหญ่ที่มีแต่ความขัดสน ส่วนชาร์ลีนั่นเป็นเด็กดี น่ารัก และมีน้ำใจ วันหนึ่ง โรงงานช็อคโกแล็ตที่ใหญ่ที่สุดในโลกกำลังจะเปิดต้อนรับเด็กห้าคนที่ได้ตั๋วทอง เพื่อจะมาชมโรงงานแห่งนี้ 

“หากแม้นเด็กยากจนนี่

แต่เด็กนี้มีนำ้ใจอันมากศรี

คือเด็กน้อยเป็นเด็กที่ดี

และเด็กนี่จะไม่ทำให้เสียใจ”

      เมื่อชาร์ลีพบข่าว ชาร์ลีอยากจะไปเยี่ยมชมบ้าง แต่เนื่องจาก ชาร์ลีเป็นคนยากจน ชาร์ลีอยากทานช็อคโกแล็ต ชาร์ลีทานได้แค่วันเกิดเขาเท่านั้น และเมื่อวันเกิดที่เขาเปิดห่อช็อคโกแล็ตออกมา เขาไม่พบกับตั๋วทอง ส่วนเด็กคนอื่นที่พบตั๋วทองก็คือ พวกเด็กรวยที่เหมามาทั้งหมด จนพบตั๋วทอง และวันหนึ่ง ชาร์ลีพบกับเงินที่ตกอยู่ ชาร์ลีตัดสินใจนำเงินนั้นไปซื้อช็อคโกแล็ต จนชาร์ลีเป็นเด็กคนสุดท้ายที่พบตั๋วทอง

“คุณวองก้าพาทุกคนไปชื่นชม

ที่นานนมคือโรงงานแห่งนี้

และต้องหาเด็กทั้งห้าคนดี

และชาร์ลีคือเด็กคนสุดท้าย”

     และเมื่อเด็กทุกคนเข้ามายังโรงงานช็อคโกแล็ตมหัศจรรย์แห่งนี้ และเด็กๆทั้งห้าคนพร้อมกับผู้ปกครองเดินทางมายังที่นี้ และทุกคนได้ผจญภัยกับทะเลช็อกโกแล็ต และมีการผสมสูตรขนมหวานมากมาย และหมากฝรั่ง รวมถึงเด็กๆนิสัยไม่ดีทั้งหลายต้องค่อยๆหายไป และสุดท้าย เหลือเด็กเพียงคนเดียว คือ เด็กนิสัยดีอย่างชาร์ลีนั้นเอง ที่เขาจะได้เป็นเจ้าของโรงงานช็อคโกแล็ตนี่ทั้งหมด

“การผจญภัยทั้งหมดแห่งนี้

คือสิ่งดีที่กำราบเจ้าเด็กร้าย

และเด็กทุกคนๆต้องหัดทลาย

และหมายไว้ให้เป็นเด็กดี”

      หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านแล้วตื่นเต้นมาก เพราะเราอยากจะไปทะเลช็อคโกแล็ตมาก ถ้าเราได้เดินทางไปที่นั่น เราคงจะแอบใช้มือของเรากวาดเจ้าช็อคโกแล็ตอร่อยๆขึ้นมากินสักหน่อย และเราขอเป็นเด็กดีที่จะเชื่อฟังคุณวองก้า จนสุดท้าย ฮ่าๆๆ เราได้เป็นเจ้าของโรงงานในที่สุด สรุปคือ ตื่นๆ เพราะเรา ไม่ใช่ชาร์ลี

“โรงงานแห่งนี้เป็น

โรงงานแห่งฝันของเด็กน้อยทุกคน”

     ตั้งแต่ที่เราอ่านหนังสือของคุณโรอัลด์ ดาห์ลมา เราขอบอกว่า “เราชอบหนังสือเล่มนี้ที่สุด” เพราะเรารู้สึกเหมือนกับเราย้อนวัยไปยังวัยเด็กอีกครั้ง และเราเป็นพวกชอบกินช็อคโกแล็ตเป็นชีวิตจิตใจด้วย ดังนั้น เรายิ่งชอบมากเข้าไปใหญ่ เพราะเราได้รู้สึกเหมือนกับว่า ตัวเองกำลังทานช็อคโกแล็ตจนอิ่มหน่ำใจ วันนี้ ขอลาเพื่อนๆทุกคนไปทานช็อคโกแล็ตร้อนๆอร่อยก่อนค่ะ

LOOK A BREATHE