เรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งที่ค้นหาอดีตของพ่อและแม่ของตัวเอง และบังเอิญผู้ชายคนนี่ได้ไปเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีพลังวิเศษในการเห็นลางปริศนาบางอย่าง หลังจากที่ทั้งสองคนเจอกันและทั้งสองรักกัน แต่แล้วทำไม ทั้งคู่สมควรรักกันจริงๆหรือเปล่า 

“คุณอาจเป็นความสุขเดียวของผมได้

ดังนั้น ผมจะไม่ปล่อยคุณไป”

เรื่องราวปัจจุบัน

     วรัชญ์หายไปจากบ้านมาหลายปี เพราะวาณี ย่าของเขาต้องการลบเรื่องราวของพ่อและเเม่ของเขาให้ออกไปจากชีวิตของเขา ดังนั้น วาณีจึงส่งวรัชญ์ไปเรียนหนังสือที่ต่างประเทศ แต่พอหลังจากที่พ่อของวรัชญ์ตาย วรัชญ์ได้กลับมาที่ประเทศไทยอีกครั้ง และวรัชญ์อยากหาทางที่จะค้นหาแม่ของตัวเอง เพราะวรัชญ์ชอบฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่คาดว่า “จะเป็นแม่ของเขา”

     วาณีจ้างบุญสิตามาทำสวน โดยการทำลายสวนกุลาบทิ้งให้หมด และครั้งแรกที่บุญสิตาเจอกับวรัชญ์ บุญสิตาพบว่า “ผู้หญิงคนหนึ่งขอความช่วยเหลือ” ดังนั้น บุญสิตาจึงกลัววรัชญ์อย่างยิ่ง แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป บุญสิตากลับพบว่า “วรัชญ์เป็นคนน่าสงสาร” เพราะเขาอยากรู้ว่า “อดีตของเขาเป็นอย่างไร” ดังนั้น วรัชญ์ขอร้องเพราะอยากให้บุญสิตาช่วยเขาตามหาอดีต และทั้งคู่ตัดสินใจแกล้งเล่นเป็นแฟนกัน จนทั้งคู่เป็นแฟนจริงกันในที่สุด

     วรัชญ์และบุญสิตาบังเอิญเจอจิรสิน และจิรสินโกรธบุญสิตา เพราะจิรสินเข้าใจผิดว่า “บุญสิตาฆ่าน้องสาวเขา” และมีเพียงเดชบดินทร์เท่านั้นที่เขารู้ความจริงว่า “บุญสิตาไม่ได้ฆ่า” แต่เขากลับช่วยเหลือบุญสิตาได้ไม่ดีเท่าที่ควร และจิรสินแกล้งทำเป็นคนดีเพื่อหลอกให้บุญสิตาเชื่อว่า “เขาปล่อยวางเรื่องน้องสาวแล้ว”

     บุญสิตามีน้องสาวที่น่ารักอย่างสุรีพร ที่คอยให้ความช่วยเหลือบุญสิตาตลอด และสุรีพรรู้ว่า “จิรสินไม่ได้หวังดีกับบุญสิตา” ดังนั้น สุรีพรจะพยายามขัดขวางไม่ให้จิรสินได้เจอกับบุญสิตาหรืออยู่ด้วยกันเพียงลำพัง

“ปัจจุบันแต่ละคนเป็นแบบนี้

และใครดีใครไม่ดีหารู้ไม่

รู้เพียงแค่ว่ามีที่มาที่ไป

ชีวิตได้แต่ละคนที่เปลี่ยนไป”

เรื่องราวอดีต

     วรัชญ์ค้นหาผู้หญิงที่เรียกว่า “แม่” นั้นคืออำภา และน้องสาวที่หายตัวไป ดังนั้น วรัชญ์ใช้ลางพิเศษของบุญสิตา จึงทำให้รู้ว่า แม่ของเขาไม่ใช่อำภา แต่แม่ของเขาคือผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ชื่อเเพร และพ่อของเขาคือศรุต วรัชญ์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคนในครอบครัวนี่เลย แต่วาณีพยายามเลี้ยงหลานชายคนนี่มาอย่างดี เพื่อจะได้ไม่เป็นคนชั่วอย่างแม่และพ่อของวรัชญ์

     บุญสิตาค้นพบอดีตว่า “ตัวเธอเองคือวารี ลูกสาวของอำภาและพ่อวิชาญ” หรือเป็นลูกหลานแท้ๆของตระกูลที่วรัชญ์อยู่นั้นเอง และไม่เพียงเท่านั้น บุญสิตาควรที่จะได้สมบัติของพระเอกทั้งหมด แต่แล้วบุญสิตายินยอมที่จะมอบให้กับพระเอก

“เรื่องราวของสองคนนี่

คือเรื่องดีมากกว่าสิ่งใดไหน

เพราะทั้งสองรักกันไป

แต่รักได้รักดีขนาดไหน”

เรื่องราวตอนจบ

     หลังจากที่วรัชญ์รู้ว่า “ตัวเองคือใคร” วรัชญ์เสียใจมากและวรัชญ์หายหน้าหายตาไป และบุญสิตารู้สึกเศร้าที่วรัชญ์หายไป และเมื่อวันหนึ่ง วรัชญ์กลับมา วรัชญ์อยู่กับบุญสิตาไม่นาน และวรัชญ์ตัดสินใจขอเลิกกับบุญสิตา เพราะวรัชญ์กลัวว่าบุญสิตาจะไม่ปลอดภัยจากคนชั่วบางคนที่ติดอยู่ในอดีตอย่าง “จริสิน”

     จิรสินกลับมาลักพาตัวบุญสิตา โดยจิรสินตั้งใจทำร้ายบุญสิตา แต่ปรากฎว่า วรัชญ์และเดชบดินทร์ได้มาช่วยบุญสิตาทันเวลาพอดี และทั้งจิรสิน น้าของจิรสินที่ฆ่าอำภาและคนอื่น ทุกคนที่ทำไม่ดีได้ผลกรรมของตัวเองไป และบุญสิตากับวรัชญ์ ทั้งคู่ตัดสินใจกลับมาที่จะรักกันในที่สุด

“ความจริงของทั้งสองรักกัน

รักทุกวันคือรักเสมอศรี

รักทั้งสองกันนั้นแหละดี

จนรักที่รักชั่วกัลปาวสาน”

    หนังสือเล่มนี้เป็นอีกเล่มที่เราไม่ได้อ่านด้านหลังเลย และเราชอบหนังสือเล่มนี้มาก คือ เราวางไม่ลงเลย เพราะเนื้อหาที่สุดแสนจะสนุก และทำให้อยากอ่านไปเรื่อยๆ เราใช้เวลาอ่านเพียง ๒ ชั่วโมงจบ และเมื่ออ่านจบแล้ว ความรู้สึกหลายอย่างทั้งเศร้า สุขใจ และเหงาๆก็ยังไม่ออกไปจากความรู้สึกสักทีค่ะ คือ เรารู้สึกถึงความหน่วงๆที่ไม่หลุดออกไปอยู่หลายวันเลย แต่ความประทับใจของหนังสือเล่มนี้กลับมีอยู่ตลอดเวลาค่ะ

“เรื่องนี้มันสุดแสนอึ้งมาก

คือ เราช็อกกับปมที่ขมวดมามากมายเต็มที่”

     เราอ่านจบแล้วเรายังอึ้งอยู่เลยว่า “อดีตของทั้งพระเอกกับนางเอกเป็นแบบนี้หรือ” เพราะเราแอบทึ่งในการเล่าเรื่องของนักเขียนมาก และนักเขียนทำให้เราเชื่อจริงๆเลยนะว่า “นางเอกไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพระเอกเลย” แต่เมื่อเรื่องราวในอดีตของทั้งสองคนถูกเปิดเผย ก็ทำให้เราคิดอย่างเดียวว่า “พระเจ้าช่วย ทั้งสองคนเกี่ยวข้องกัน” เราขอบอกว่า “ตอนแรกอืดไปหน่อย แต่พอผ่านไปตอนที่ ๗ เท่านั้นล่ะ ทุกอย่างรวดเร็วไปหมด” และเนื้อหาทั้งหมดตราตรึงอยู่ในใจของคนอ่านอย่างเราไปตราบนานเท่านาน

LOOK A BREATHE