ถึง ท่านแม่มดพ่อมดทั้งหลาย

   เราชอบการเล่าเรื่องและการดำเนินเรื่อง รวมถึงมิตรภาพ ความกล้าหาญ และการรักตัวเองในเรื่องนี้

 เรื่องเริ่มต้นที่ กิกิเป็นแม่มดอายุ 13 ปี ต้องออกไปผจญภัยโลกกว้างเป็นเวลา 1 ปี และกิกิออกเดินทางพร้อมกับจิจิแมวดำด้วยความตื่นเต้น

"เรื่องนี้เราตีความ ถึง การผจญภัย หมายความถึง การเผชิญโลกกว้างของเด็ก เมื่อเด็กโตขึ้น เริ่มเป็นวัยรุ่น เราที่เป็นผู้ใหญ่ ควรให้เด็กเผชิญโลกกว้างอย่างเข้มแข็ง แต่เราต้องคอยสนับสนุนอยู่เคียงข้าง โดยที่จิจิ แมวดำ อาจเป็นสัญลักษณ์ ของ ความถูกต้องจากการอบรมเลี้ยงดู หรืออีกนัยคือ เป็นสิ่งที่เตือนความจำกิกิให้เป็นคนดี ไม่ลืมความถูกต้อง ไม่ว่า อยู่ที่ไหน"

   หลังจากนั้น กิกิเจอยายเจ้าของร้านเบเกอร์รี่จึงตัดสินใจใช้พลังเวทย์มนตร์ส่งของไปให้ลูกค้า แต่แล้ววันนึง ยายเจ้าของร้านได้ปรุงพายด้วยความรักความเอาใจใส่และให้กิกิไปส่งให้หลาน กิกิฝ่าพายุไปและส่งให้หลาน แต่หลานกับดูเบื่อและรำคาญ

   เราจำได้ว่า ตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นมาก พายของคุณยายจะเป็นอะไรไหมนะ ต้องฝ่าพายุไป และรู้สึกอึ้งกับไม่พอใจที่หลานดันทำท่ารำคาญ โดยที่คนอุตส่าห์ตั้งใจ

"ซึ่งทำให้เราคิดว่า นี่คือนัยนึงที่บอกกับเราแน่ พายุ คือ ปัญหาที่เราต้องพบ การที่หลานไม่พอใจคือ ความผิดหวังที่เราต้องเผชิญ ส่วนยายที่ตั้งใจทำพายเหมือนเราตั้งใจทำทุกอย่างในลุล่วงไปจนสำเร็จ ถึงแม้ว่า สิ่งที่เราทำ คนอื่นไม่เห็นค่า แต่ตัวเราเป็นคนเห็นค่าในการกระทำนั้น เหมือนกับยายที่เห็นคุณค่าในตัวเอง ส่วนกิกิจะเป็นอะไรต่อไป ต้องติดตามต่อ"

   หลังจากนั้นไม่นาน กิกิก็ป่วย และไม่สามารถบินต่อได้และคุยกับจิจิไม่ได้

"เราคิดว่า หลังจากเหตุการณ์ในครั้งพายและเหตุการณ์อื่น ทำให้พลังเวทย์ที่เปรียบเหมือนพลังกำลังกายกำลังใจหรือความมั่นใจที่คิดว่าตัวเองทำได้หายไป จึงไม่สามารถใช้พลังได้อีก ส่วนที่คุยกับจิจิไม่ได้ น่าจะเป็นนัยเตือนว่า กิกิกำลังเข้าใจผิดทาง จิจิเลยไม่สามารถคุยเป็นภาษาเดียวกันได้อีก"

   และเหตุการณ์ถัดไปก็มาถึง เมื่อเพื่อนของกิกิ ทอมกำลังได้รับอันตราย กิกิได้ใช้ความตั้งใจเข้าไปช่วยทอมจนสำเร็จแต่ก็ไม่สามารถคุยกับจิจิได้

"เราตีความว่า การที่กิกิดึงกำลังใจตัวเองเข้ามาได้อีก แถมมีความตั้งมั่นจะทำสิ่งใดสิ่งนึง เลยทำให้พลังเวทย์กลับมาและสามารถบินได้ เหมือนกับเมื่อไรที่เราลุกขึ้นมาสู้ด้วยใจที่เปี่ยมพลัง ส่วนที่ยังคุยกับจิจิไม่ได้อีก เพราะตีเป็นนัยได้ว่าจิจิรู้แล้วว่ากิกิอยู่ในความถูกต้องและความดีแล้ว ซึ่งจิจิไม่ต้องอยู่เคียงข้างกิกิแล้ว เพราะกิกิโตและเป็นตัวของตัวเองเดินทางที่เลือกถูกแล้ว"

   มาถึงตอนจบที่ว่า กิกิทำงานต่อไป ส่วนจิจิมีครอบครัว

"คล้ายกับว่า งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา เมื่อทั้งสองฝ่ายโตและมีทางของตัวเองแล้วต้องแยกย้ายดำเนินไปในทางที่เราเดิน"

   เราว่าหนังเรื่องนี้เป็นการ์ตูนที่เด็กดูได้ ผู้ใหญ่ดูดี เพราะยังมีพูดถึงทอมไม่มองว่ากิกิแตกต่างจากคนอื่น ถึงแม้กิกิจะคิดว่าตัวเองแตกต่าง กิกิเป็นเด็กที่น้ำไม่เต็มแก้ว เพราะเรียนรู้ตลอดเวลา และสุดท้ายกิกิเรียนรู้ ที่จะรักตัวเองและรักในมิตรภาพที่ดีต่อกัน

*** เรื่องราวทั้งหมดนี้ถึงแม้จบในหนังแต่ก็ดำเนินต่อไปในจิตใจเรา ***

"ถึงแม้ฟ้าครึ้มฝนในบางครั้ง

และอาจรั้งเราไปผิดทางได้

แต่เมื่อใช่เลือกเดินทางไซร้

สักวันไหนเราก็เดินถูกทาง

ไม่มีใครบอกทางไหนถูกต้อง

มีเพียงมองจากใจเราตรงนี้

ว่าทางมีทางแยกมากมาย

สุดท้ายกลายเป็นดีที่เลือกเป็น"

                                         -- Look a Breathe --