วันนี้แดดร้อนมาก

จริงๆนะ

"แบคกูไปนะ รู้สึกอยากเข้าห้องประชุม"เราสะกิดบอกมันแล้วหันหลังเดินออกจากแถว

"ห้ะ แต่มึงไอ้โด้ไม่ได้นัดนะมันนัดตอนเย็น" มันพูดเสียงดังเพราะตอนนี้เราเดินออกมาแล้ว ละก็ใช่ ผอ.พูดหน้าแถวอยู่ 

จะไม่ค่อยมีใครเห็นเพราะเรากับแบคมักจะชอบเข้าอยู่ท้ายแถว

เป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบอากาศร้อนมากๆเพราะมันจะทำให้เราหงุดหงิดทุกเช้ามักจะมีโชคช่วยโดยอาศัยร่มไม้ใหญ่ที่ยื่นออกมาคุมแถวของ ม.5จนถึงแถวม.6กลางๆ

แต่วันนี้..

แดดออกตั้งแต่หกโมงเช้า..

จะว่าเวอร์ก็จริงอ่ะ เราไม่ชอบแดดจริงๆนะขออ้างเป็นว่าไปเข้าห้องประชุมละกัน

"เห้ยลู่! มึงจะไปไหนวะ" เพื่อนในแถว5/2คนสุดท้ายตะโกนถาม

"นอน" มันก็ชูนิ้วกลางมาให้

เราไม่ว่ามันหรอกเพราะเราก็เอาเปรียบจริงๆอ่ะแต่ใครก็รู้ว่าเราเกลียดแดดขนาดไหน

ขอครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะเพื่อนๆ

ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร็วๆตามหลังมา

"ไง"

"ไงผีมึงอ่ะ"

ฮ่าๆ ไอ้แบคมันตามเรามา เรารู้อยู่แล้วแหละร้อนจะตายแบคไม่มีทางทน

"ลู่แล้วมึงจะเปิดห้องประชุมสียังไงมึงมีกุญแจอ่อ"

"ป่าว ดีโอมันแอบนอนอยู่ในห้อง"

"มันหมกกู มึงรู้ได้ไง"

"มันบอกในไลน์กลุ่มไงแบคมึงไม่เปิดอ่านเองอ่ะ"

"ก็เมื่อวานถึงบ้านก็นอนเลยตื่นมาชุดนักเรียนยังคาอยู่ที่ตัวอ่ะจะมีเวลาไหนเปิดอ่ะ"

"นี่ก็ไม่ได้ว่าไรเลย"

"งึ้ย ก็มึงอ่ะ"

เราหันไปหยิกแก้มมัน มันจะได้หยุดพูดสักที

อ่าถึงละ..

เราผลักประตูกระจกเข้าไปโดนไม่รีรอเพราะถ้าอาจารย์บางท่านมาเห็นเข้า เค้าจะว่าว่าโดดเข้าแถวออกมาซึ่งมันเป็นความจริง

ในห้องเย็นมาก สงสัยคงเปิดแอร์ไว้นานแล้วเราเดินมาแถวโซฟาที่พวกเพื่อนมันมักจะแอบมานอนอยู่

เราเข้าใจว่าดีโอมันเหนื่อยแต่พอเดินมาถึงก็ต้องตกใจเพราะมีเพื่อนอีกสามสี่คนนอนหมดสภาพล้อมรอบโซฟาที่ดีโอมันนอนอยู่ตามพื้นที่เย็นเชียบ

"เหี้ยโคตรน่ากลัว นั้นไอ้หมิวเหรอน่ะทำไมมันอืดจังวะ"แบคเอานิ้วจิ้มๆพุงของเพื่อนสาวที่นอนหมดความเป็นสตรีแบบแหยๆ

"อย่าไปแกล้งดิ เพื่อนหลับอยู่"เราบอกมันดุๆ แต่มันก็อดขำไม่ได้ฮ่าๆ

 แล้วแบคก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพเด็ดๆไว้อย่างนึกสนุก/กูไม่สนวินาทีหายากมึงไม่รู้เหรอ พร้อมหัวเราะคิคิ

เห้อ เราล้มตัวลงนอนบ้างบนพื้นเนี่ยแหละถึงมันจะเย็นจนขนลุกก็เถอะ

เราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นบ้างมีการแจ้งเตือนเยอะแยะเข้ามาแต่เราก็ไม่เคยสนใจเราสนใจแต่ข้อความที่เพื่อนส่งมาเท่านั้นแหละ

ตือดึ่น

เห.. ไคส่งข้อความมา

'โดดแถว กูจะฟ้องยายอ้อน'

ตือดึ่น

ฮ่าๆ ไอ้บ้า ผมหัวเราะคิกคักเพราะไคส่งรูปตัวเองกับฮุนที่นั่งท่ามกลางแดดเปรี้ยงๆแล้วชูนิ้วกลางขึ้นไปบนฟ้ามาให้

หน้าบูดกันเชียว

"แบคมานี่"

"มีไรอ่า"มันทำหน้าสนใจแล้วล้มตัวนอนข้างๆเรา

"ไคมันเห็นเราสองตอนออกมา..ดูมันส่งรูปมาให้ฮ่าๆ"

"หน้าโคตรกวนตีนอ่ะ ฮ่าๆ ส่งรูปเราบ้างดิ"

เรากดเข้ากล้องในแชทก่อนจะจัดท่าทางให้เห็นหน้าเราที่กำลังยิ้มแบบเหนือๆข้างๆก็เป็นแบคที่ยิ้มมุมปากแล้วกดหน้าลงใครเห็นคงวอนตีนน่าดูข้างหลังไม่ไกลนักก็ให้เห็นดีโอนอนเหยียดเต็มโซฟาด้วย

พอส่งไปไม่ถึงนาที ไคก็กดอ่าน

'เลิกเข้าแถวละไอ้เหี้ยมึงมาเอากระเป๋าโด้กับกูดิ๊'

"อ่าวทำไมกระเป๋าไปอยู่กับมัน"

"ไม่รู้ดิ"

ตื่อดึ่น

'จารย์เรียกโฮมรูมวะวันนี้ มึงมาเอาที่ห้องกูนะ 3104'

แล้วก็แนบรูปมาพร้อมมือมันที่อุ้มกระเป๋าไอ้โด้

"มันโฮมรูมติดห้องเรานี่หว่า"

"อืมใช่"

จริงๆห้องเราไม่ได้โฮมรูมกันที่ห้องที่โรงเรียนเลือกให้หรอกอาจารย์จะเรียกคุยที่สนามตรงที่เข้าแถวเลย เราก็ชอบนะสบายดีแต่ห้องที่โฮมรูมจริงๆก็คือ 3103 ซึ่งก็ไม่เคยไปเลยแล้วช่วงนี้อาจารย์ก็ไม่มาคุยตั้งแต่เริ่มกีฬาสี ห้องเราเลยเหมือนอยู่กันเองสบายๆ

"ป่ะไปเอาเป๋าให้มันเดี๋ยวเข้าเรียนแล้วจะยุ่ง"

แบคลุกขึ้นยืนเตรียมเดินออกไป

"แล้วพวกนี้ให้นอนกันไปก่อนเนาะเข้าคาบค่อยมาเรียก" เราบอกเพราะวันนี้จำได้ว่าสองคาบเช้าเป็นพละซึ่งอาจารย์เขาปล่อย เพราะเห็นว่าเป็นกีฬาสี วันนี้ก็เลยได้เรียนแค่สองคาบเองสบายสุดๆ

"เออตามนั้น ป่ะ เดี๋ยวมันไปเรียนก่อน"

"จ้าๆกำลังเดินไปนี่ไง"

"ช้าอ่าาา"

แบคนี่มันใจร้อนจริงๆเลย

ตอนนี้

เราเดินมาถึงตึก 3แล้วจริงๆมันก็อยู่ข้างๆสนามบอลนี่ละ ตึกนี้สวนใหญ่จะมีแต่พวกม.5ถัดไปอีกตึกจะเป็นม.6 ข้ามไปอีกหน่อยจะเป็นสวน(สวยมากเราชอบ)แล้วก็จะเป็นตึกของม.4อ่อโรงเรียนเราเดินเรียนนะ

"ไค มึงโยนกระเป๋ามาได้มั้ยกูขี้เกียจอ้อมไปขึ้นบันได" แบคป้องปากตะโกนถามไค

"โห่วไอ้แบคเพื่อนรัก มึงเดินมาหน่อยก็ได้...โอะ! มึงขี้เกียจจริงหราวะหรือมึงไม่อยากเจอคนแถวนี้ฮั่นแน่ๆ "

เห้ยเราว่าเราพลาดไรแน่เลย ฮั่นแน่ๆ

ไม่รู้หรอกว่าไคมันแซวไร แต่เราต้องไม่พลาด

"ฮั่นแน่ๆ ไอ้แบค.."

"ควยไอ้อัศวินแล้วมึงรู้ไงลู่ว่ามันล้อไรกู"

"ไม่อ่ะไม่รู้"

"โว้ะเดี๋ยวถีบตกสระน้ำพุแม่ง"แล้วมันก็เดินหน้าหงิกไปเลย

"ไคมึงไปง้อเลย"

"ไม่ต้อง!! กูไม่ได้งอนกูหมั่นไส้พวกมึงโว้ย"ยัง ยังมีตะโกนกลับ นี่ไม่ได้งอนเนาะ

"มึงล้อไรมันวะ ยิ้มงั้นอ่ะ"

"อ้าวมึงไม่รู้อ่อ" ไคถามอย่างแปลกใจ

"เออไม่รู้" เราก็ตอบตามความจริง

"แล้วมึงจะฮั่นแน่ทำไมครับ"

"อิอิ สรุป"

"เอ้านี่ไม่รู้จริงๆอ่ะ"

"เอ้าถ้ารู้ละจะถามมั้ย"

" จริงๆกูก็ไม่รู้"

"อ้าว แล้วมึงทำงั้นไมอ่า"

"ไม่รู้ดิกูแค่อยากแกล้งมันเลยมโนแซวอ่ะ"

"ง่ะ...." แล้วแบคมัน

"แปลว่ามันไม่อยากเจอคนแถวนี้ที่กูมโนขึ้นมาจริงอ่ะดิเหยดดดใครวะๆ" นั้นละที่เรากำลังคิด ไอ้ไคทำมือทาบอกคงภูมิใจมากที่เรื่องที่ตัวเองมโนขึ้นมาเป็นเรื่องจริง

เอาละหมาน้อยมีความลับหึๆ/หัวเราะแบบไม่ขยับปาก

เราเดินขึ้นมาบนอาคารไคมันอยู่ชั้นหนึ่งเดินขึ้นนิดเดียวก็ถึง ตอนนี้มันยังไม่เลิกทำหน้าภูมิใจเลย

"ไค" มันหันมายิ้มๆนี่คิดว่าตัวเองเป็นนางเองละครไงเนี่ย เห็นละตลกเป็นบ้า

"สืบมา"

"จัดไป"

แล้วเราก็ได้กระเป๋ามาก่อนจะไปก็ไม่ลืมถามเรื่องที่กระเป๋ามาอยู่กับไคได้ซึ่งไคบอกว่าเมื่อวานก่อนกลับบ้านไคเจอกระเป๋าวางทิ้งไว้ใต้ต้นไม้ที่ประจำข้างสนามพดดีกับที่มันจำได้ว่าของใครเลยเก็บมาไว้ให้

ว่าแต่แบคหายไปไหนละเนี่ย

"ลู่มาช่วยกันเลยจารย์ทุเรียนใช่กูขนต้นไม้"อือหือเราว่าเราคุยกับไคแปบเดี๋ยวทำไมสภาพแบคเปลี่ยนไปตั้งแต่ผมม้าที่มันมัดเป็นจุกขึ้น เศนดินที่ติดตามมือตามแขน ตรงหน้าก็มีไหนจะเสื้อนักเรียนที่เปียกหน่อยๆ หนักสุดคง

"ไปเอารองเท้าแตะใครมาใส่เนี่ยน่ารักอ่ะ"ก็มันรายสตอเบอรี่อ่ะมันเหมากับไอ้แบคไงไม่รู้

"ไม่ต้องพูดมาก มึงก็ต้องทำฮื้ย"มันอมลมในแก้มทำเป็นไม่พอใจ แต่ที่จริงมันเขินฮ่าๆ

"เออไเดี๋ยวมาช่วยเอาเป๋าไปเก็บก่อนมึงเอาไปเก็บไหนอ่า"

"ใต้ต้นไม้ที่เดิมเพื่อนที่ห้องก็อยู่แถวนั้นแหละ มึงบอกเพื่อนๆให้มาช่วยๆกันด้วยต้องเข็นไปไว้ตรงหน้าเสาธงกับแทนข้างหน้า"

"โอเคครับ~"

?

มีต่อ