ชากับกาแฟนี่คนละขั้วเลยนะ
ชานมสีอ่อนๆ กับกาแฟสีเข้ม ตรงกับสีผมของผู้สั่งเครื่องดื่มทั้งคู่
ยามาชิตะ โทรุ กับผมสีบลอนด์อ่อนๆ นั่งข้างโนดะ โยจิโร่ ที่ผมสีดำธรรมชาติ ไม่เอ่ยปากพูดอะไรสักคำ
ฝนก็ตก จนต้องมาอยู่ร้านกาแฟด้วยกันอีก
“อ่า”
“อ่า”
“พูดก่อนเลยครับ” โนดะผายมือไปทางอีกฝ่าย
“ทากะ อ่า สนิทกันจังนะครับ” พูดจบแล้วโทรุก็จิบชานม
“คุณยามาชิตะเองก็ใช่ย่อยนี่ครับ” โนดะกระแอมเบาๆ “คราวก่อนผมนัดทากะไว้ แต่เขาดันไม่สะดวกกะทันหัน”
“เกี่ยวอะไรกับผมล่ะครับ?” คนผมบลอนด์ทำหน้าสงสัย
“ใครมีอำนาจเลื่อนซ้อมวงเร็วขึ้นล่ะครับ? หัวหน้า” โนดะเท้าคาง หันหน้าไปหาอีกฝ่าย
“ไม่คิดหรอครับว่าทากะเขาอยากเจอผม” โทรุเท้าคาง ทำท่าเดิมหันไปหาโนดะ
“ไม่ค่อยเลยนะครับ” โนดะขำเล็กๆ ด้วยท่าทางเยาะเย้ย
“เขาไม่อยากเจอผมหรอไง เอาอะไรมาตอบแทนเขาครับ?” โทรุสวนกลับ
“ไม่ค่อยจะมั่นหน้าเลยนะครับ ผมยังพูดไม่จบเลย โทรุซัง” โนดะอ้าปากจะพูดต่อ โทรุกระแทกแก้วชานมลงบนโต๊ะเสียงดัง มองหน้าหาเรื่องทันที
แต่เสียงกระดิ่งที่แขวนไว้บนประตูดังขึ้นเสียก่อน ผู้ใช้บริการคนใหม่กับร่มคันใหญ่เดินเข้ามา
โมริอุจิ ทาคาฮิโระ กับร่มของเขา
ร่มแค่คันเดียว
“อ๊ะ โยจิโร่จัง เราโทรเรียกแท็กซี่ตามที่นายบอกให้แล้ว กลับกันเลยไหม” ทากะพูดกับคนสูงกว่าด้วยท่าทางดีใจ
“ส่วนโทรุ รอพวกเรียวตะมารับนะ”
แล้วต้นเหตุของการเถียงก็โบกมือลามือกีตาร์ และเดินออกนอกร้านไปพร้อมคุณกาแฟดำ
“นายนี่น้า อยากเจอเขาแท้ๆ แต่ไปชวนทะเลาะอยู่เรื่อยเลย” ทากะบ่น
“นายจะเข้ามาแทรกทำไมล่ะ แทนที่ฝนตกแบบนี้จะได้อยู่ด้วยกันนานๆ” โนดะถอนหายใจ
“เฮ้อ พยายามต่อไปนะโยจิโร่จัง”
—
โทรุที่ถูกทิ้งไว้ที่ร้านได้แต่บ่นอุบอิบ ถ้าพูดดีกว่านี้ ถ้าไม่กวนประสาทอีกฝ่ายจะได้อยู่กันนานขึ้นไหมนะ
ไว้คราวหน้าแล้วกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in