“ตกลงคือพี่มินมันจะไปเรียนเมืองนอก”

“อือ”

“หลายปี?”

“อือ ก็ยังไม่มีกำหนดกลับ”

“ละก็เลยคุยกันว่าเลิกกันไม่อยากเป็น long distance relationship?”

“ก็..อือ”

“ไม่รักกันละหรอ”

“...”

“ก็คบกันมานานแล้วป่ะวะพี่ มันก็น่าจะมีเยอะแยะปะพวกที่แฟนไปเรียนเมืองนอกแล้วยังคบกันได้อะ”

“คบทางไกลมันลำบากต้องใส่ใจกันมากขึ้น ต้องพยายามกันมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะ คนไปก็ต้องคอยพะวงคนทางนี้ คนทางนี้ก็ต้องคอยเป็นห่วง ละที่พี่มินจะไปเรียนมันก็ดูยากมากเลยอะ ไม่อยากให้เรื่องแฟนต้องเป็นภาระหรือทำให้ลำบาก ละอีกอย่างพี่มินกำลังจะไปเมืองนอก พี่ก็กำลังจะทำงานจริงจัง ต่างคนต่างก็กำลังจะเจอสังคมใหม่ ๆ คนใหม่ ๆ ใช่มั้ยล่ะ จะให้มาผูกมัดตัวเองไว้กับคนที่อยู่ไกล มันก็อาจจะทำให้พลาดโอกาสเจอคนที่ดีกว่า ก็เลยคิดว่าเลิกกันตอนนี้ไปเลยดีกว่า ให้ทั้งคู่อยู่กันอย่างสบายใจอะ นี่ก็เลิกกันด้วยดีนะคิดเหมือนกัน คุยกันแล้ว”

พี่อ๋งอธิบายเหตุผลยืดยาวของการตกลงยุติความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับพี่มิน ‘แบบผู้ใหญ่ ๆ ’  ให้เขาฟัง

...เอาจริง ๆ ก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่ จริงกว่านั้นคือไม่เข้าใจมาก ๆ เลย

...จะมีใครดีกว่าพี่อ๋งได้อีกวะ ละถ้าพูดอย่างไม่อคติ พี่มินมันก็ดี เป็นคนดีแบบที่ม้าชมนั่นแหละ

...แล้วเลิกกันด้วยดีภาษาอะไรถึงมานั่งร้องไห้อยู่แบบนี้วะ

“ไม่เข้าใจอะดิทำหน้าหมางงเชียวมึง 5555” คนโดนด่าเป็นหมาแยกเขี้ยวใส่

...เอาวะหมาก็ได้ อย่างน้อยก็ยิ้มแล้ว หัวเราะแล้ว

“เออ ไม่เข้าใจอะ ต้องคิดไรเยอะแยะขนาดนั้นเลยหรือไง แค่รักกันมันไม่พอหรอ”

“เดี๋ยวโตขึ้นก็เข้าใจเองแหละว่าแค่ความรักอย่างเดียวมันไม่พอ”

“ไม่รู้ว่ะ ตอนนี้รู้แค่ว่า ถ้าคนสองคนยังรักกันอยู่ก็ไม่ควรต้องเลิกกันป่ะวะ”

องศาเงียบไป ริมฝีปากบางๆ นั่นยื่นออก เหมือนกำลังใช้ความคิด

“เออ ๆ แต่ก็เอาเหอะ เลิกกันก็ดีละ คบกับแดนดีกว่าอีก รับรอง ไม่ไปไหน” ยิ้มกว้างส่งให้ไปที คนตัวเล็กเบะปากแล้วทำหน้าเหม็นเบื่อส่งกลับมา

“ยังไม่เลิกจีบพี่อีก จีบมาตั้งแต่ 8ขวบเลยปะนะ เพื่อน ๆ น้อง ๆ น่ารัก ๆ ไม่มีหรอ มาจีบอะไรคนแก่กว่าตั้ง 7 ปีอย่างพี่ห้ะ”

“ไม่เลิก ไม่ใช่คุณองศาก็จะไม่จีบใคร เข้าใจ๊?”

...อยากจะมองหน้าจ้องตาให้อีกฝ่ายรับรู้ความในใจ แต่คนโตกว่าไม่เคยเปิดช่องให้

“ไป ๆ ลุก ๆ ไปกินข้าวเร็ว หิวแล้ว” ร่างบางผุดลุกขึ้นตัดบทสนทนา ก่อนจะหันมาดุเค้าที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงอีกฝ่าย

“ละตัวเหม็น ๆ ไม่เปลี่ยนชุดก็มานอนบนเตียงคนอื่นเค้า ไอ้หมาแดน เดี๋ยวจะฟาด” 

บ่นเสร็จก็เผ่นแผ้วออกจากห้องไปเขาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ

.

.

...หนีได้ก็หนีไปเถอะพี่อ๋ง จับได้เมื่อไหร่เค้าจะคิดบัญชีทบต้นทบดอกให้สมกับที่รอมานาน