ฉากในภาพยนตร์ที่ผู้เขียนรู้สึกสนใจเป็นพิเศษก็คือ ในตอนที่ตัวละครหลักตัดสินใจทิ้งนักบินที่ได้รับบาดเจ็บเพราะอาการดูย่ำแย่ และเมื่อเดินห่างมาไม่ไกลก็เห็นดอกไม้ที่ขึ้นอยู่ตามน้ำแข็ง แล้วจู่ ๆ ก็ตกลงไปในซอกหิน พอออกมาได้เขาย้อนกลับไปดูนักบินและพบว่าเธอยังมีชีวิตอยู่และพูดทักทายเขาเป็นครั้งแรก ตรงนี้เองที่รู้สึกว่าเป็นเหตุการณ์ที่ตัวละครหลักได้พบความหมายของการเดินทางเพื่อเอาตัวรอดในครั้งนี้ ความจริงแล้วตัวละครก็ไม่อยากทิ้งนักบินเอาไว้ให้ตาย เมื่อเขากลับมาพบเธอ เขาร้องไห้เสียใจอย่างมากและกล่าวขอโทษเธอซ้ำ ๆ

ผู้เขียนมีความเห็นว่าเหตุการณ์ที่ตัวละครตกลงไปในซอกหินนั้นราวกับเป็นบทลงโทษของตัวละครที่ละทิ้งสิ่งที่มีความหมายในการเดินทางไป จริงอยู่ที่การเดินทางแต่ละครั้งย่อมมีเป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องยอมละทิ้งทุกสิ่งเพื่อให้สำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ หลายครั้งสิ่งที่เราเก็บได้หรือรักษาไว้ระหว่างทางกลับเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการเดินทาง ซึ่งสิ่งที่ที่มีความหมายนี้ก็ต่างกันไปสำหรับแต่ละคน ส่วนในภาพยนตร์นั้นสื่อมาในรูปของนักบินบาดเจ็บ เราจะเห็นว่าในตอนแรกตัวละครมีความตั้งใจจะช่วยนักบินอย่างมาก แต่เมื่อสถานการณ์เริ่มยากลำบากขึ้น กอปรกับอาการของนักบินแย่ลง ทำให้เขาตัดสินใจทิ้งเธอไว้ให้ตาย ฉากนี้เปรียบได้ว่าตัวละครหลักละทิ้งหัวใจที่มุ่งมั่นในการช่วยเหลือผู้คนไป เมื่อเขาเดินออกมาและเห็นดอกไม้ท่ามกลางน้ำแข็ง ผู้เขียนคิดว่าดอกไม้นี้เป็นสัญลักษณ์ของปาฏิหาริย์และสื่อถึงเหตุการณ์ล่วงหน้า (Foreshadow) ว่าจะมีสิ่งที่ดีเกิดขึ้น อย่างเช่น นักบินฟื้นขึ้นมา หรือตัวละครได้เห็นเฮลิคอปเตอร์อีกลำหนึ่ง ทั้งนี้ไม่ได้แปลว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นมาลอย ๆ ในเรื่องนี้หากตัวละครหลักไม่ออกเดินทางจากฐานที่มั่นก็ไม่แน่ว่าจะได้พบเห็นพืชเช่นนี้หรือไม่

สุดท้ายแล้วไม่ว่าผู้ที่ได้ชม Arctic จะตีความสิ่งที่สื่อสารอยู่ในภาพยนตร์ผ่านแว่นตาที่เรียกว่า "ประสบการณ์ส่วนบุคคล" อย่างไร ในบทความนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นข้อดีที่มีมากกว่าของการออกจากพื้นที่ Comfort zone ของแต่ละคน ถึงแม้ว่าการภาพยนตร์จะสื่อไปในแนวทางนั้น บทความนี้ไม่ได้เขียนขึ้นมาเพื่อจูงใจว่าคนเราทุกคนควรออกจากพื้นที่หรือสิ่งที่ทำให้ใครรู้สึกสบายใจหรือปลอดภัย เพียงแต่เป็นการตีความสิ่งที่เห็นในภาพยนตร์เท่านั้น และผู้เขียนเคารพความเห็นทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นการตัดสินใจอยู่ต่อหรือออกมาจาก Comfort zone หรือแม้กระทั่งแนวคิดที่เชื่อว่าเราไม่แม้แต่จะต้องตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อถึงเวลาจะมีจังหวะที่ทำให้เราได้เข้าไปหรือออกมาจากจุดที่เคยชินเอง

แต่ประเด็นที่สำคัญและน่าสนใจที่ผู้เขียนพบจากการพยายามตีความภาพยนตร์เรื่องนี้กลับเป็นประเด็นเกี่ยวกับสิ่งที่เราควรจะเก็บรักษาและไม่ควรจะละทิ้งไประหว่างการเดินทาง แน่นอนว่าการเดินทางไปยังเป้าหมายของเราแต่ละครั้งย่อมเปลี่ยนแปลงตัวตนของเราไปทีละนิดละหน่อย บางครั้งเรารู้ตัวแต่บางครั้งเราก็ไม่รู้ แต่ระหว่างนั้นสิ่งที่เราควรรู้ก็คือตัวตนและความตั้งใจของเราหรือสิ่งใดที่สำคัญต่อเราอย่างแท้จริง