ผมไม่เคยเชื่อเลยนะ...จนกระทั่งได้เจอมันด้วยตัวเอง


ผมมักจะตัดสินความชอบของผมด้วยการลอง3ครั้ง เป็นตัวเลขที่ไม่เยอะ ไม่น้อย มันหมายความอย่างไรน่ะเหรอ คือ...คุณเคยฟังเพลงไหมครับ ฟังครั้งแรก คุณไม่ชอบ ครั้งที่สอง คุณไม่ชอบ ครั้งที่สาม คุณชอบ นั่นแปลว่าคุณชอบเพลงนั้นแล้ว ตอนแรกอาจจะรู้สึกว่ามันไม่เพราะ แต่พอฟังไปฟังมา กลับชอบมันเสียอย่างนั้น แต่ถ้าหากฟังแล้ว ทั้งสามครั้งคุณไม่ชอบมันเลย ก็แปลว่าคุณไม่ชอบมันจริงๆ

มันเชื่อมโยงกันครับ แรกๆผมก็รู้สึกเฉยๆ แต่หลังๆที่เริ่มเจอบ่อยๆ จนผมต้องใช้การลอง3ครั้งที่ว่านั่น ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิต และผมชอบเขาจริงๆหรือเพียงเพราะผมเจอเขาบ่อย...

ครั้งแรกที่ได้เจอกัน...ผมจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่อีกฝ่ายเป็นคนบอกผมหลังจากที่คบกันแล้ว


ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความบังเอิญหรืออีกคนจงใจ หรืออาจจะเพราะพนักงานจองตั๋วเล่นตลก ที่จัดที่นั่งให้ผมกับ 'โทรุ' นั่งติดกัน ครั้งแรกผมไม่ได้สนใจ ไม่ได้หันไปมองคนข้างๆ ผมตั้งใจดูหนังสุดๆ

ครั้งที่2 ผมได้เห็นใบหน้าอีกฝ่ายชัดๆก่อนเข้าโรงหนัง จริงๆก็ไม่รู้ว่าคือคนเดิมกับครั้งแรก แต่ตอนเข้ามาในโรงดันเดินเข้ามาพร้อมกัน และได้รู้ว่าอีกฝ่ายนั่งอยู่ข้างๆ ตำแหน่งเดิมกับตอนแรกเป๊ะๆ(โทรุมาบอกผมทีหลังอีกนั่นแหละ)


ครั้งที่3 ผมเลือกหนังรอบดึกเพราะเลิกงานช้า ครั้งนี้ผมเริ่มสงสัย เพราะเจออีกฝ่ายอีกแล้ว และบังเอิญนั่งติดกันในตำแหน่งเดิมอีกครั้ง

ครั้งที่4 วันนั้นเป็นวันหยุด ผมตื่นสายหน่อย ออกไปกินข้าวและดูหนังต่อ ผมไม่ได้สังเกตรอบตัวว่าอีกฝ่ายน่ะตามผมมาตั้งแต่ร้านอาหารแล้ว คราวนี้ผมเลือกที่นั่งพิเศษ เพราะอยากนั่งสบายๆ แต่ข้างๆก็มีคนมานั่งด้วยเช่นเคย หันไปมองก็ค่อนข้างแปลกใจ เพราะเป็นคนเดิมที่เคยเจอกันมาสองรอบแล้ว ผมจึงตัดสินใจลองสังเกตในครั้งอื่นๆดู ถ้าหากยังเป็นแบบนี้อีกสามครั้ง ผมจะถามเจ้าตัวตรงๆ ว่าแอบตามมาหรืออย่างไร หรือเป็นเพราะความบังเอิญ และผมจะดูความรู้สึกตัวเองด้วยว่าผมจะกลัวหรือเฉยๆหรือจะชอบอีกฝ่าย ก็นะ...เขาเองหน้าตาดีไม่น้อยเลย ถ้าคิดว่าเขาเป็นสตอล์กเกอร์ก็คงจะขัดกับหน้าหล่อๆนั่นไปหน่อย

เอ้อ! ครั้งนี้มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นด้วย อีกฝ่ายไม่พูดไม่จา ตั้งแต่เดินเข้าโรงหนังมา แต่พอหนังเริ่มฉาย เขากลับหันกล่องป๊อปคอนมาให้ผมกินด้วย ซ้ำยังยื่นน้ำอัดลมมาให้อีก แน่นอนว่าผมปฏิเสธไป มันแปลกไหมล่ะ อยู่ดีๆก็เอามาให้ผมกิน ใส่อะไรแปลกๆลงไปไหมก็ไม่รู้

ครั้งที่5 ครั้งนี้ผมเริ่มสังเกตอีกฝ่ายจริงจังแล้ว เป็นไปตามที่คาด เขามาถึงหลังผมนิดหน่อย หลังจากผมซื้อตั๋วหนังเสร็จก็แอบอยู่ตรงเสาเพื่อดูว่าอีกฝ่ายจงใจซื้อตามผมไหม แต่ดันพลาด...มีคนมายืนบังเสียก่อน ตัวผมก็นิดเดียวเองด้วย ไม่นานก็เห็นอีกฝ่ายเดินเข้าโรงหนังไป


ครั้งที่6 เจออีกแล้ว เขาเข้าโรงมาช้านิดหน่อย หอบขนมเข้ามาเต็มไปหมด ไม่รู้จะเอาไปเลี้ยงคนทั้งโรงหนังหรืออย่างไร ครั้งนี้เขายื่นขนมมาแบ่งผมอีกแล้ว ผมกล้ามากขึ้น ไม่ได้กลัวเขาแบบครั้งก่อน ผมโค้งศีรษะให้นิดหน่อยเป็นเชิงขอบคุณ ก่อนจะหยิบป๊อปคอนเข้าปาก และก็กินของอีกฝ่ายอย่างนั้นจนหนังจบ ถ้าผมหันไปมองอีกคนสักนิด คงได้เห็นใบหน้าหล่ออมยิ้มอย่างสุขใจอยู่แน่ๆ

ครั้งที่7  นี่เป็นครั้งสุดท้ายของการตัดสินใจของผมแล้ว ผมเตรียมกระดาษโน๊ตใบเล็กๆพร้อมกับข้อความที่ตั้งใจจะบอกอีกฝ่าย ครั้งนี้ผมซื้อขนมติดมือเข้ามาเพื่อจะแบ่งเขาเหมือนกัน ผมผลัดกินป๊อปคอนของเขากับของผมสลับกันไปเรื่อยๆ ช่วงหนังใกล้จะจบ ผมค่อยๆหย่อนกระดาษโน๊ตลงไปในกล่องป๊อปคอน อีกฝ่ายก้มลงไปดูแล้วทำหน้างงนิดหน่อย ผมไม่ได้สังเกตสีหน้าเขาเท่าไหร่ เพราะเขินที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้

ครั้งที่8 ผมรู้แล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่จะบอกว่าเป็นพรหมลิขิตก็ไม่ใช่ เพราะอีกฝ่ายจงใจที่จะตามผมเอง ครั้งนี้ผมเข้ามาตัวเปล่า หมายถึงไม่มีขนมหรือน้ำ ไม่ใช่เปลือยนะ!! ก็เห็นว่าอีกคนมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อหนังเริ่มเขาก็ยื่นป๊อปคอนมาให้ผมเช่นเดิม พอป๊อปคอนหมดอีกฝ่ายก็ทำแบบเดียวกับผมในครั้งก่อน เขาทิ้งกระดาษใบเล็กๆลงมาในกล่องป๊อปคอนที่ตอนนี้เหลือแต่เศษเล็กๆน้อยๆ ผมยิ้มให้เขา ก่อนจะล้วงเข้าไปในกล่องเพื่อหยิบมันออกมา

ครั้งที่9 ครั้งนี้ผมเจอเขาที่ร้านอาหาร เรามองหน้ากันนิดหน่อย ตอนเดินเข้ามาในร้าน คนตัวสูงทำหน้ามึนเดินมานั่งโต๊ะตัวเดียวกับผมเฉยเลย แต่ผมก็ไม่ว่าอะไร ไม่มีเสียงพูดคุยกัน เพราะผมไม่รู้จะพูดอะไร และอีกฝ่ายก็ไม่คิดจะพูดเช่นกัน เขาทานเสร็จก่อนผมสักสิบนาทีเห็นจะได้ ลุกขึ้นไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์และเดินออกไปเงียบๆ ผมทานเสร็จจึงเดิไปจ่ายเงินบ้าง แต่ก็พบว่าคนตัวสูงที่ออกไปก่อนหน้าได้จ่ายให้แล้วเรียบร้อย ผมจึงเดินออกจากร้านและตรงไปที่ชั้นโรงหนัง แน่นอนว่าอีกคนคงไปรออยู่ก่อนแล้ว แต่ผมไม่เห็นเขา พอจะไปซื้อตั๋วก็ลังเล ไม่รู้ว่าเขาซื้อไปหรือยัง ถ้าซื้อแล้วเขาจะนั่งที่เดิมไหม ผมเดาไม่ได้ เพราะบางครั้งเราก็เปลี่ยนที่นั่งกันบ่อยเวลาที่มีคนจองก่อนหน้า พอผมตัดสินใจเดินไปที่เคาน์เตอร์ พนักงานเงยหน้ามายิ้มให้ผม แล้วถามชื่อ พร้อมกับยื่นตั๋วหนังมาให้ ผมทำหน้างง พนักงานจึงชี้แจงว่ามีคนซื้อไว้แล้วบอกให้เอาให้ผม ผมเลิกสงสัยทันที เพราะนอกจากเขาแล้วก็คงไม่มีคนอื่น และเช่นเคยช่วงหนังใกล้จบผมก็หย่อนกระดาษลงไปในกล่องป๊อปคอนเหมือนครั้งก่อนๆ

ในครั้งนั้นผมขับรถมา อีกฝ่ายก็เดินตามมาจนถึงชั้นจอดรถ ไม่รู้ว่ารู้ได้อย่างไรว่าผมเอารถมา คนที่เดินตามยืนอยู่ห่างจากรถผมไปนิดหน่อย เขายืนดูผมนานมาก ขนาดผมสตาร์ทรถแล้วยังไม่ไปเลย กะจะชวนขึ้นรถมาด้วยก็อาย ผมเลยรีบขับรถออกมาเพื่อให้อีกฝ่ายรีบกลับเช่นกัน

ครั้งที่สิบและครั้งอื่นๆ มันเป็นแบบนี้วนไปวนมาอยู่หลายเดือน เราแลกกระดาษกันผ่านกล่องป๊อปคอนเหมือนเดิม ไปนั่งกินข้าวด้วยกัน แต่ไม่เคยพูดกันสักครั้ง ดูหนังข้างๆกันเป็นสิบรอบ กินป๊อปคอนรสเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้แทบทุกครั้ง จนมาถึงครั้งที่ 21

ครั้งที่21 มันแปลกมาก เพราะผมไม่เห็นเขาเลยตั้งแต่เข้าโรงหนังมา คนในโรงหนังก็ไม่มีเลยสักคน มีแค่ตัวอย่างหนังที่เริ่มฉายแล้ว ผมหันซ้ายหันขวาอย่างร้อนรน ลุกขึ้นยืนดูที่นั่งทั้งข้างบนและข้างล่าง ก็ไม่พบคนตัวสูงหน้าหล่ออย่างเช่นเคย เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า? เขาไม่เคยหายไปแบบนี้ ข้อความในกล่องป๊อปคอนครั้งก่อนเขาก็ไม่ได้ส่งกลับมา หรืออาจจะเบื่อกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้แล้วก็ได้ ผมนั่งลงด้วยความหน่วงๆในใจ เมื่อคิดว่าจะไม่ได้ดูหนังกับอีกฝ่ายแล้ว แต่อยู่ดีๆไฟในโรงหนังก็ตก ทั้งโรงมืดสนิท ก่อนจะค่อยๆติดขึ้นมาทีละดวง ผมรู้สึกว่ามีคนมาจับมือผม มือนั้นเย็นเฉียบ ผมสะดุ้งแต่ไม่ได้สะบัดมือออก


มือนั้นเป็นของ 'โทรุ'  อีกฝ่ายยิ้มให้ผม ก่อนจะก้มลงมากระซิบให้ผมเปิดกระดาษที่เขายัดใส่ในมืออ่าน ผมทำตามที่เขาว่าอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะพบข้อความที่ทำให้ใจผมเต้นแรงจนรู้สึกว่ามันจะหลุดออกมา


'เป็นแฟนกันไหมครับ?'

โทรุเขียนไว้แบบนั้น ผมมองเขาอย่างอึ้งๆ และไม่ตอบเขา แต่โผกอดเจ้าตัวแน่น หนังเหนิงไม่ต้องดูมันแล้ววันนั้น มันเป็นวันที่ผมไม่เคยลืมเลยจริงๆ


ทุกวันนี้เราย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว โทรุไม่ใช่คนพูดเยอะ ไม่ค่อยบอกรัก แต่เขามักจะแสดงออกด้วยการกระทำมากกว่า ซึ่งผมชอบนะ ไม่ต้องพูดอะไรมากมาย ทำให้เห็นเลยดีกว่า ผมกับเขามักไปดูหนังด้วยกันบ่อยๆ เพราะเป็นเหมือนเครื่องเตือนใจของเราทั้งสองคนว่าสถานที่ตรงนั้นเป็นที่ที่ทำให้เราพบกัน

โทรุเป็นคนน่ารักแบบแปลกๆ เขาเงียบๆ แต่สิ่งหนึ่งเขามักทำเสมอตั้งแต่อยู่ด้วยกันคือการกอด เขากอดผมแน่นราวกับกลัวผมหายไปทุกคืน แต่ผมก็ไม่เคยห้ามเพราะชอบในสิ่งที่อีกฝ่ายทำ ตั้งแต่เริ่มคบกันเราไม่เคยมีเซ็กส์กันเลย มีบ้างที่เกือบจะเลยเถิดไปถึงขั้นนั้น แต่โทรุก็ยั้งตัวไว้ก่อน และหายเข้าไปในห้องน้ำนานสองนาน ผมคิดว่าเขาคงอยากจะถนุถนอมผมแหละ แต่เขาจะรู้ไหมว่าผมน่ะอยากให้เขาทำจะตาย ถึงแม้มันอาจจะเจ็บ แต่ผมคิดว่าผมทนได้...ถ้าเป็นเขา

ช่วงคบกันใหม่ๆโทรุเล่าให้ผมฟัง ว่าบังเอิญเจอผมหน้าห้าง เขาเห็นรอยยิ้มของผม เขาลบมันออกจากหัวไม่ได้ เลยตามสตอล์กผมตั้งแต่ที่ห้างจนถึงบ้าน ลามไปที่ทำงาน เขารู้ตารางงานผม รู้ว่าผมชอบดูหนังแบบไหน เขามักจะมาดักรอที่โรงหนัง ไม่ก็ขับรถตามผมมาจากที่ทำงาน ต้องใช้ความอดทนสูงแค่ไหนกันนะ เขาถึงทำแบบนั้นได้

ส่วนข้อความที่เราคุยโต้ตอบในกล่องป๊อปคอนมีอะไรบ้างน่ะเหรอ...

ครั้งที่7 'ผมทากะนะ คุณล่ะ?'

ครั้งที่8 'ผมโทรุ ขอบคุณที่ไม่กลัวนะ'


ครั้งที่9 'ทำไมถึงตามผมล่ะ? ชอบผมเหรอ?'

ครั้งที่10 'ครับ ชอบมากๆ แล้วทากะล่ะชอบผมไหม?'

ครั้งที่11 'คิดว่าเริ่มชอบแล้วครับ'

ครั้งที่12 'อยากให้ผมทำทุกอย่างให้มันจริงจังกว่านี้ไหมครับ'

ครั้งที่13 'เราดูหนังด้วยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ก่อนก็ได้นะครับ'

ครั้งที่14 'ได้ครับ:) ชอบทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ เดี๋ยวไว้ไปกินด้วยกัน'

ครั้งที่15 'งั้นครั้งหน้าโทรุก็ตามผมมานะ เดี๋ยวผมพาไปร้านโปรดผม แล้วครั้งต่อไปก็ค่อยไปร้านที่โทรุชอบนะครับ'

ครั้งที่16 'ครั้งหน้า รอผมหน้าห้างนะครับ เดี๋ยวผมพาไป:)'

ครั้งที่17 'ร้านนี้ดีมากๆเลยผมชอบ ขอบคุณที่พาไปนะครับ^^'

ครั้งที่18 'ดีจังที่ชอบ ว่าแต่ทากะมีแฟนรึยังครับ?'

ครั้งที่19 'ยังเลยครับ รอคนแถวนี้มาขออยู่ แล้วโทรุล่ะ?'

ครั้งที่20 '_______'  โทรุไม่ได้ตอบผมกลับมา

หลังจากนั้นก็ตามนั้นเลยครับ...

มันอาจจะดูจงใจ แต่ผมก็เชื่อนะว่าเพราะพรหมลิขิตที่ทำให้โทรุเห็นผมในวันนั้น และตัดสินใจที่จะตามผมมา อย่างที่ผมคิดถ้ามันเกิน3ครั้ง มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ และถ้าผมไม่ได้รู้สึกแย่ ก็คือผมชอบแล้วนั่นแหละครับ...

ขอบคุณที่ตามหาผมนะโทรุ :)