***แนะนำเปิดเพลงคลอไปด้วยนะคะ...
ก่อนหน้านี้มีช่วงหนึ่งที่เราติดเพลงนี้มากๆเลยเขียนออกมาเป็นฉากนี้ค่ะ:)***
"ทากะขนของมาขึ้นรถเร็วมึง"
โทรุ ทากะ เรียวตะ และโทโมยะ เพิ่งสอบปลายภาคเสร็จจึงนัดกันไปปีนเขาแห่งหนึ่งที่จังหวัดกำแพงเพชร จะว่าปีนเขาก็เรียกได้ไม่เต็มปากต้องบอกว่าขับรถขึ้นเขาน่าจะถูกกว่า คนขับรถก็คงไม่พ้น โทรุ เรียวตะ หรือโทโมยะ ส่วนทากะฮิโระนั้น นั่งสวยๆเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้เพื่อนก็พอ
ทากะค่อยๆแบกกระเป๋าเดินมาที่รถตามที่เรียวตะบอกก่อนหน้า สอดส่องสายตาไปข้างในตัวรถก็เห็นคนหน้าหล่อตัวสูงประหนึ่งเสาไฟฟ้านั่งอยู่เบาะข้างหน้าฝั่งคนขับแล้วเรียบร้อย วันนี้โทรุเป็นคนขับสินะ...
"เก็บของเสร็จยัง"
"เสร็จแล้ว"
"งั้นมึงไปนั่งหน้านะกูกับเรียวตะจะนอนเอาแรง เผื่อผลัดกันขับกับโทรุ"
ทากะเบะปาก เช็คความเรียบร้อยที่กระโปรงหลังรถอีกครั้งและปิดกระแทกลงมาแรงๆหนึ่งที จากนั้นจึงเดินไปที่นั่งด้านหน้าข้างๆคนขับที่ตอนนี้มีโทรุนั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่ข้างๆ
"เสร็จแล้วหรอ?"
"อือ ออกรถเลยเดี๋ยวถึงช้า" ทากะว่า
"คาดเบลท์ด้วยดิ"
"ทำเองได้น่า"
โทรุเข้าเกียร์ เหยียบคันเร่งเพื่อออกเดินทางทันที เมื่อจัดการคาดเบลท์ให้กับตัวเองเสร็จ ทากะเอี้ยวตัวมองไปที่เบาะหลัง หมายจะถามหาขนมจากโทโมยะ แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อสองคนนั้นหลับเสียแล้ว ทั้งยังนอนหัวซบกันไม่ต่างจากวัยรุ่นที่เป็นแฟนกันสักนิด ทากะเลยไม่ได้พูดอะไรออกไปได้แต่หยิบซองขนมห่อใหญ่จากถุงที่โทโมยะหอบขึ้นรถเงียบๆ
"เอาไหม?"
"เอา ป้อนด้วยขับรถอยู่" โทรุพยักหน้าเบาๆอ้าปากเตรียมรอรับขนมจากคนตัวเล็ก
ทากะอิดออดอยู่สักครู่ก็ส่งขนมชิ้นหนึ่งเข้าปากโทรุ ตามที่เจ้าตัวร้องขอ เสร็จก็เอาเข้าปากตัวเองบ้างสลับกับให้โทรุบ้าง เป็นอย่างนี้จนขนมหมด คนตัวใหญ่จึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
"จะนอนก็ได้นะฉันขับคนเดียวได้" โทรุว่าเพราะเหลือบๆมองทากะหลายครั้งแล้ว เห็นว่าคนตัวเล็กตาปรือ จะปิดลงอยู่หลายครา
"ไม่เอาเดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อน" ทากะยังคงฝืนตัวเอง พยายามลืมตาหันไปบอกคนข้างๆ
"นายนี่นะดื้อจริงๆ" โทรุว่าพลางส่ายหัว ส่องกระจกมองหลังเพื่อดูเพื่อนอีกสองคน ก็เห็นพวกนั้นยังหลับเหมือนเดิมและไม่มีทีท่าว่าตื่นง่ายๆ
30 นาทีผ่านไป...
"ทากะหยิบขนมให้หน่อยสิ"
ใบหน้าน่ารักกับปากหนาๆห่างจากปากเขาไม่ถึงคืบ แถมตัวก็หอมเป็นบ้า ทากะฮิโระขยับตัวปรับท่านอนใหม่เล็กน้อย โทรุจึงดึงสติตัวเองกลับมาฝั่งคนขับและตีไฟเลี้ยวกลับสู่ถนนตามเส้นทางเดิม ในใจก็แอบเสียดายนิดหน่อยที่ไม่ได้แอบทำอะไรคนตัวเล็กอย่างที่เคยทำ...
"...กะ...ทากะ...ทากะ!!"
"ไม่ตื่นเลยหรอมึง"
"อืม เอาไงอ่ะ"
"มึงก็อุ้มไปเลย"
"เออ อุ้มเลยเดี๋ยวพวกกูถือของให้" เรียวตะก็สนับสนุนอีกคนโทรุถอนหายใจ แต่ก็ทำตามที่เพื่อนเสนอ ช่วยไม่ได้นะทากะ นายไม่ตื่นเอง...
โทรุเปิดประตูรถฝั่งตัวเองแล้ววิ่งอ้อมไปฝั่งของทากะ กระชากประตูออก เอาแขนสอดใต้ขาและราวแขนของทากะออกแรงยกทากะขึ้นมาแทบจะไม่ต้องพยายามอะไรมากมาย เพราะเจ้าตัวไม่ได้หนักอะไรขนาดนั้น เขารู้สึกว่าเบาเกินไปด้วยซ้ำ พยายามจะขุน ซื้อแต่ของอ้วนๆให้กินก็แล้วแต่ทำไมเจ้าตัวถึงไม่อ้วนขึ้น หนำซ้ำตัวยังเล็กลงทุกวันๆแบบนี้ก็ไม่รู้
พอเอาข้าวของรวมทั้งทากะมาไว้ที่เต็นท์ที่จองไว้เสร็จ โทรุก็เดินไปคุยกับเจ้าหน้าที่อุทยานเล็กน้อย เพื่อสอบถามเกี่ยวกับกฎและข้อปฏิบัติของที่นี่
ก่อนขึ้นมาถึงที่พัก...วิวข้างทางสวยมากสวยจนโทรุอยากจะปลุกทากะขึ้นมาดูด้วย แต่ก็อย่างที่บอก...ทากะไม่ยอมตื่นแอบเสียดายแทนเหมือนกันที่ไม่ได้เห็นวิวสวยๆแบบนี้ไว้ตอนกลับลงไปค่อยกำชับแล้วกันว่าอย่าเพิ่งหลับ อีกอย่างโทรุก็ถ่ายรูปไว้เผื่อคนตัวเล็กเยอะเลย กลัวเจ้าตัวงอแงที่ไม่ได้เห็นวิวสวยๆ
ตอนนี้...
ทากะตื่นเสียที... คนตัวเล็กขยี้ตางัวเงีย นั่งปรับสายตาอยู่นานถึงจะรู้สึกตัวว่าถึงที่พักแล้ว มุดหัวออกมาจากเต็นท์เพื่อหาเพื่อนร่วมทางแต่ก็ไม่พบใครเลย จึงล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงหมายจะโทรหาโทรุเพื่อถามว่าอยู่ที่ไหนกัน แต่เมื่อกดเปิดหน้าจอสัญญาณโทรศัพท์ดันไม่มีสักขีด เอาจริงดิ?
ทากะลุกออกจากเต็นท์เพื่อจะตามหาพวกเพื่อนๆแต่ก็ไม่ต้องเดินไปไหนไกล เพราะโทรุยืนชมวิวอยู่ตรงป้ายอุทยาน เรียวตะกับโทโมยะยืนห่างออกไปนิดหน่อย ทากะเดินเข้าไปซ้อนหลังโทรุหวังจะแกล้งให้คนตัวสูงตกใจ พอดีกับโทรุหมุนตัวเพื่อจะเข้าไปปลุกทากะอีกครั้ง หน้าหวานจึงปะทะกับอกแกร่งเข้าจังๆ
ทากะถอยหลังออกไปนิดหน่อยอย่างตกใจ โทรุเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะคนที่คิดว่าน่าจะกำลังหลับอยู่ดันมาอยู่ตรงหน้าเสียได้ ทากะรู้สึกโชคดีที่ตัวเองตัวเล็กกว่าโทรุก็วันนี้ ถ้าเขาสูงกว่านี้หน้าเขาต้องชนกับหน้าอีกฝ่ายแน่ๆโทรุเองก็แอบเสียดายที่ทากะตัวเล็กเกินไป ไม่เช่นนั้น...ปากของเจ้าตัวก็คงชนกับหน้าเขาแล้ว
“ตื่นแล้วหรอ”
“อืม มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เป็นชั่วโมงแล้วปลุกตั้งนานมึงไม่ยอมตื่นสักที เลยให้โทรุอุ้มมาทิ้งไว้ที่เต็นท์”
“อะ..อุ้ม?”
“อืม หนักด้วย”
“ไหนมึงบอกไม่หนักยังบ่นอยู่เลยว่ามันผอมเกินไป” โทโมยะแซวบ้างยิ้มล้อเลียนไปทางโทรุ
คนตัวโตไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็ส่งสายตาขู่อาฆาตไปทางเพื่อนปากสว่างแล้ว คล้อยหลังทากะเมื่อไหร่...มึงโดนแน่
“หิวยัง”
“นิดหน่อยแต่อยากไปดูวิวอ่ะ พาไปหน่อยดิ” ทากะอ้อนโทรุส่งสายตาวิ้งๆ จริงๆก็ไม่มีวิ้งออกมาหรอกแต่เขารับรู้ได้ถึงรังสีออกมาจากตาของทากะน่ะ
“อือ ไปดิเดี๋ยวพาเดินขึ้นไป เสร็จแล้วก็ลงมาอาบน้ำนะ”
“ได้ครับ”
“พวกกูไม่ไปนะเชิญพวกมึงสวีทกันตามสบาย” เรียวตะผิวปากแซวทั้งคู่และเดินไปที่เต็นท์พร้อมกับโทโมยะ ปล่อยให้ทากะยืนหน้าแดงหัวร้อนเพราะความเขินอยู่ตรงนั้น
ตกดึก...
“เมื่อไหร่มึงสองคนจะมีแฟน” เรียวตะเปิดประเด็นขึ้นมา หลังจากที่นั่งกินข้าวกันเสร็จตอนนี้รอบๆตัวพวกเขามืดไปหมด เห็นดาวบนฟ้าชัดเจน มันเยอะเสียจนทากะคิดว่าเขาอยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกันกับ
วิวที่นี่ดีมากๆ อากาศก็เย็นสบาย มีลมพัดถูกตัวตลอด ดีจนไม่อยากกลับ ถึงแม้จะเงียบ โทรศัพท์จะใช้งานไม่ได้ แต่มันก็ทำให้พวกเขาได้ใช้เวลาร่วมกัน ได้พูดคุยกันมากขึ้น
“เสือก”
โทรุไม่รู้ว่าทากะชอบคนแบบไหน ชอบผู้หญิงหรือผู้ชายเพราะเพื่อนของเจ้าตัวมีเยอะไปหมด ไม่ว่าจะผู้หญิง ผู้ชาย รวมถึงเพศที่สาม บางครั้งมีข่าวเดทกับผู้หญิง เขาเองก็ปลงและทำใจว่าเจ้าตัวคงไม่ได้ชอบผู้ชายเหมือนกัน แต่บางครั้งเขาก็มีความหวัง เพราะทากะมักจะอ้อนเพื่อนผู้ชายหลายๆคน รวมถึงเขาด้วย เขาจึงไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายชอบเขาบ้างหรือเปล่า
“อยากมีนะ แต่ไม่กล้าว่ะ” ทากะเปรยออกมา ยิ้มบางๆให้กับเจ้าของคำถาม หันมาสบตากับโทรุราวกับจะสื่ออะไรบางอย่าง
“ใครวะ”
“เออ พวกกูรู้จักป่ะ”
“ไม่บอกเว้ย”
“ไรวะ โทรุอยากรู้จะตายแล้วน่ะ” เรียวตะชี้ไปทางโทรุทากะหันไปตามที่เรียวตะบอก เห็นโทรุนั่งมองตัวเองอยู่ก่อนแล้ว สายตาของโทรุดูมีเรื่องว้าวุ่นใจ ดูมีเรื่องอะไรรบกวนอยู่ตลอด เป็นอะไรของหมอนั่น
“พูดมากมึงอ่ะ”
“ไปนอนกันเรียวตะปล่อยคนโสดเขานั่งกันไปสองคนนั่นแหละ” โทโมยะว่าพลางลุกขึ้นแล้วฉุดเรียวตะกลับเข้าเต็นท์ไป โทโมยะกับเรียวตะนอนด้วยกัน ทากะจึงต้องนอนกับโทรุอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ตอนนี้จึงเหลือแค่ทากะกับโทรุนั่งสบตากันเงียบๆท่ามกลางความมืดและมีเพียงแสงสว่างเล็กๆจากดวงดาวส่องมาเท่านั้น สายตาของโทรุดูวุ่นวาย ดูสับสน คนตัวโตเหมือนจะอยากพูดอะไรออกมาหลายรอบ แต่ไม่พูดเสียทีจนทากะอึดอัด คิดในใจว่าควรจะหนีไปนอนแบบเรียวตะกับโทโมยะดีไหม
ทากะตัดสินใจได้ ทำท่าจะลุกขึ้นเดินเข้าในเต็นท์ตามสองคนนั้นไป ถ้านั่งนานไปกว่านี้ เขาต้องเผลอทำตัวแปลกๆและต้องหน้าแดงมากแน่ๆ แต่ก็ถูกโทรุเรียกขัดไว้ก่อน
ทากะลังเลอยู่สักพักแต่ก็เดินเข้าไปตามที่โทรุบอก และหย่อนตัวลงนั่งข้างๆคนหน้าง่วง เหลือบตามองอีกฝ่าย ไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายอยากจะบอกเขาเรื่องอะไร เพราะปกติแล้วพวกเขาในกลุ่มมีอะไรก็จะบอกกันตลอด เป็นความลับของโทรุหรอ
โทรุหน้าชาอย่างกับถูกลากไปตบกลางสี่แยก สมองเขาเบลอไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อดี เขาไม่รู้ว่าคนที่ทากะชอบเป็นใคร ถ้าเขาบอกออกไปทากะจะรังเกียจเขาไหม จะคิดอย่างไรกับเพื่อนคนนี้
“ฉันชอบนาย ชอบมานานแล้วด้วย ชอบมากๆจนไม่อยากอยู่ใกล้ๆ เพราะกลัวนายไม่ชอบ ฉันกลัวนายอึดอัดแต่ถ้านายไม่ได้ชอบฉัน ก็ลืมเรื่องวันนี้ไปนะ ถือซะว่าฉันไม่เคยพูดอะไร”
“…..”
“ไปนอนแล้วนะ ฝันดี” ทากะส่งยิ้มบางให้ ลุกขึ้นยืนอีกครั้งเตรียมจะเดินเข้าเต็นท์
“รีบหรอ”
“…..”
“ที่พูดเมื่อกี้...เป็นเพราะบรรยากาศพาไปรึเปล่า”
“เปล่า ฉันชอบนายจริงๆ”
“งั้นคบกันไหม”
“วะ...ว่าไงนะ”
“จริงจังนะ ฉันชอบนายชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันแล้ว แต่ฉันไม่กล้าบอกเหมือนกัน กลัวนายไม่ได้คิดแบบเดียวกันแล้วจะหายไป ฉันยังอยากมีนายอยู่ข้างๆ”
“ไอ้บ้าโทรุ!!!!
“ขอโทษทีนะ ฉันป๊อดเอง”
“…..”
ทากะเงียบจนโทรุใจหาย เงยหน้าเพื่อจะมองคนข้างๆอยากจะรู้ว่าจังว่าคนตัวเล็กคิดอะไรอยู่
ไม่ทันได้ถามอะไรออกไป คนตัวเล็กก้มลงมากดปากเข้ากับแก้มเขาแรงๆกดแช่อยู่อย่างนั้น จนเขารู้สึกหน้าร้อน คาดว่าหูตัวเองคงจะต้องแดงมากๆแน่เลย หันไปมองคนใจกล้า...ทากะก็ไม่ต่างกัน หน้าแดง หูแดง จนอยากฟัดไปหมด ถึงเขาจะเคยแอบชิมเล็กชิมน้อยจากอีกฝ่ายมาบ่อยแต่ก็ไม่เคยชินกับการสกินชิพกับคนตัวเล็กเลย ใกล้ทีไรก็ตื่นเต้นไปหมด
มือหนากระชากคนตัวเล็กลงมานั่งที่ตักพร้อมกับกดริมฝีปากลงไปที่แก้มนุ่มนิ่มบ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้หอมแก้มทากะในตอนที่เจ้าตัวรู้สึกตัว จากนี้...เขาไม่ต้องแอบทำอะไรแบบนี้แล้วใช่ไหม จะกอด จะจับ จะจูบทากะตอนไหนก็ได้สินะ โทรุกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น เพื่อถ่ายทอดความรักที่เขามีให้อีกฝ่ายทั้งหมด ทากะเองก็ซึมซับความอบอุ่นจากอ้อมกอดอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ ในเวลาแบบนี้เขาพูดอะไรไม่ออกหรอก เขินก็เขิน หน้าเขาคงแดงกว่ามะเขือเทศแล้วแน่ๆ
ท่ามกลางความอบอุ่นเกิดขึ้น โทรุเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ไม่ใช่คำขอ ไม่ใช่การบังคับ แต่ทั้งคู่รู้ว่ามันเกิดจากความรู้สึกดีๆ และมันคงเป็นประโยคที่ทากะไม่สามารถปฏิเสธได้ลงเลย...
“เป็นแฟนกันนะ”
_____________________________________________________________________________________________________
สถานที่ในเรื่องคือ อุทยานแห่งชาติช่องเย็น ที่จังหวัดกำแพงเพชรนะคะ ของจริงสวยมาก วิวดีมาก ตัดขาดจากโลกภายนอกสุดๆ ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ อากาศเย็นสบาย ธรรมชาติสุดๆ พอ 4 ทุ่ม เจ้าหน้าที่จะปิดไฟทั้งหมด ทำให้มืดมากๆ แต่เห็นดาวชัดมากๆ สวยมาก เหมือนทะเลดาวเลยค่ะ เป็นไปได้อยากให้ไปกันนะคะ ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ตัดขาดจากโลกภายนอก แนะนำที่นี่เลยค่ะ เป็นที่ที่เดียวกับเขาโมโกจู ที่เป็นเขาที่ีปีนยากที่สุดในไทยอีกด้วยค่ะ :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in