จากบูดาเปสผมนั่งรถไฟมาลงที่เวียนนาเพื่อนพบเอเรนเพื่อนตุรกี ใช่ครับเอเรนเพื่อนโปรเจคเดียวกันที่โปแลนด์ เอเรนมาเรียนปริญญาอีกใบที่เวียนนามีชีวิตที่ค่อนข้างสุขสบาย หลังจากที่ไม่ได้พบกันมา 5-6 ปี การมาพบกันครั้งนี้ก็ทำให้พวกเรารู้สึกสนิทกันมากขึ้น ผมมีเวลาสั้นๆในเวียนนากับเอเรนก่อนที่พวกเราจะบินไป Gdan...

วันรุ่งขึ้นผมต้องรีบตื่นมาแต่เช้าเพื่อจัดการกระเป๋าและเตรียมตัวขึ้นรถไฟไปวอร์ซอแผนการของผมคือ ต้องเจอนัดสองเพื่อที่จะไปขึ้นรถไฟพร้อมกัน และเมื่อถึงวอร์ซอผมก็จะได้เจอกับเพรซเม็ก (เพื่อนที่ผมรู้จักบนรถไฟเมื่อเดือนก่อน) ความจริงแพลนดั้งเดิมผมนั้นไม่คิดที่จะเที่ยววอร์ซอในช่วงสุดท้ายของโปรเจค แต่ด้วยควา...

อย่างที่บอกไปว่าอาทิตย์ที่ 5 นั้นผมได้มาริน่าเป็นรูมเมทซึ่งสำหรับผมเองนั้นค่อนข้างที่จะพอใจอยู่ไม่น้อย เพราะผมก็ค่อนข้างชอบมาริน่าอยู่บ้างและก็เพราะมาริน่าเป็นผู้หญิงนี่แหละเลยทำให้ห้องรกๆ ที่อิโจเซ่เคยทำเอาไว้กลายเป็นห้องที่น่าอยู่ขึ้นมาโดยทันที แม้มันจะไม่ได้สะอาดแบบที่เมืองไทยแต่เห้ยมันดูเป็นห้อ...

เมื่อทริปที่เบอร์ลินจบลง “Where am I?” กูอยู่ไหน ใช่ครับกูหลงป่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขึ้นชื่อว่าคำว่า “หลง” แม่งแย่อยู่แล้ว “หลงในป่า” คือความพินาศของการเดินทาง และ 1 ชั่วโมงไม่ได้ทำให้กูเจอโรงเรียนเลยจ้า ตอนนั้นไม่รู้จริงๆว่าจะเจอตัวอะไรไหม ขอแค่กูพบใครซักคนก็พอ ขณะที่เดินงมทางอยู่นั้นผมก็ได้ย...

หลังจากคืนนั้นผมไม่ได้ติดต่อกับเจค็อบเลย ตัวเจค็อบเองก็คงรู้ตัวว่ามันดูแย่ๆ เมื่อเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้นเลยทำให้ผมกับเจค็อบค่อยๆเลิกคุยกันไป ส่วนตัวผมก็รู้สึกแย่นิดหน่อย กับเรื่องพวกนี้เหมือนกัน ซึ่งมันควรที่จะเกิดขึ้นกับคนที่ผมรักซะมากกว่า แต่จูบแรกดันเสียให้กับผู้ชายซะงั้น แม่งเกิดเรื่องบ้าๆแบบนี...

สิ่งนึงที่ผมแปลกใจกับตัวเองไม่หายนั่นก็คือ ผมมักถูกทักทายโดยคนแปลกหน้าอยู่บ่อยครั้งจะนับครั้งก็จำไม่ได้ เพราะบางคนก็แค่มาคุย แต่บางคนอยากรู้จักเป็นเพื่อนและบางคนก็อยากรู้จักเป็นแฟน ในขณะที่สังคมไทยที่ผมอยู่นั้น (ขอเน้นว่าเฉพาะตัวผมคนอื่นอาจจะมีสังคมหรือกลุ่มคนคุยที่ต่างกันออกไป) คำว่าขอคุย ขอเดท แท...

ไม่นานหลังจากที่ผมได้ลงมายังข้างใต้เหมืองเกลืออันลือชื่อแห่งนี้แล้ว (Wieliczka Salt Mine) ความรู้สึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมามันหายวับไปเลยความรู้สึกตอนนี้ และเหมืองเกลือที่อยู่ตรงหน้า บอกได้คำเดียวเลยว่า “คุ้มค่า”แก่การรับชมมากๆ หากใครเคยดูเรื่องเดอะลอร์ด ออฟ เดอะริงส์ แล้วได้มี...

หลังจากที่กลับมาจากค่ายกักกัน พวกเรามีเวลาเหลือเวลาอีกเยอะก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน ดังนั้นพวกเราจึงตกลงกันว่าจะไปเข้าร่วมกิจกรรม Free Walking อันเป็นกิจกรรมการมีไกด์ทัวร์เดินฟรี ต้องขออธิบายก่อนว่า Free Walkingคือกลุ่มของไกด์ หรือกิจกรรมของคนกลุ่มนึง ที่มาทำหน้าที่ไกด์ให้ฟรีๆแบบไม่มีเงื่อนไข พวกเขาจะ...

ก่อนหน้านี้ผมได้เล่าว่าได้รู้จักคนโปลิชคนใหม่ ชื่อแอนดริว สุดสัปดาห์นี้ ผม สอง และเดลตัดสินใจ พาใจไปที่ Kraków (กรากุฟ) แหล่งท่องเที่ยวขึ้นชื่อของโปแลนด์เมืองมรดกโลก อันเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นถึงการมาที่โปแลนด์อย่างแท้จริง คงปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเหตุการณ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวที่เกิดขึ้นเป็นโศกนาฏกรรมที่รุนแรง และเลวร้ายที่สุดเท่าที่มีมา ขอย้อน...

การมาอยู่ Bialystok นั้นถือได้ว่าเป็นการมาอยู่ชีวิตต่างแดนโดยที่ไม่มีใครเหลียวแล ไม่มีโฮส ไม่มีกิจกรรม รวมถึงไม่มีอาหารให้กิน (บางมื้อ) ด้วย จะมีก็แต่งาน งานงาน และงานเท่านั้น พูดง่ายๆผมเหมือนโดนตัดหางปล่อยวัด แต่ยังดีที่มีที่ซุกหัวนอนให้แม้มันจะไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่ก็เถอะ และอาทิตย์นี้ผมต้องทำงานค...

อาทิตย์สุดท้ายของผมใน Suwalki นั้นไม่ค่อยดีนักเนื่องมาจากอาการป่วย ระหว่างที่ป่วยนั้น คินก้า โดมินิก และฮันน่าก็ช่วยเหลือผมอย่างดีทุกอย่างถึงจะป่วยแต่ก็มีความสุขดี นอกจากผมแล้วก็มีเอเรน คินก้าและโดมินิกที่อยู่ด้วยกันตลอด น้ำใจของหลายๆคนในอาทิตย์นี้ทำให้รู้สึกยิ่งผูกพันกับที่นี่เข้าไปอีก ผมจำไม่ได้...

หลังจากที่พวกเราไปแคมป์ปิ้งกันเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น วันถัดมาผมมีอาการป่วยอย่างชนิดที่ว่าต้องนอนพักตลอดทั้งวัน ชีวิตอาทิตย์แรกในโปแลนด์พังยับเยิน ผมต้องกินยาแก้แพ้ และต้องพักผ่อนทำให้ผมไม่ได้ไปช่วยงานคนอื่นๆซักเท่าไหร่นัก บวกกับการที่ผมเป็นภูมิแพ้ด้วยอาการเลยทวีความรุนแรงขึ้นไปอีก เมื่อคินก้าค่อยๆ...

การมาทำงานที่นี่ทำให้พวกเราได้รู้จักคินก้า คินก้าถือได้ว่าเป็นคนดูแลเราในทุกๆเรื่องระหว่างปฏิบัติหน้าที่ใน Suwalki ก็เป็นได้นับตั้งแต่ล่ามจนไปถึงเรื่องงานบ้านงานเรือน ภาษาอังกฤษของคินก้าอยู่ในระดับใช้ได้ แม้จะไม่ได้พูดลื่นปรื๊ดๆ แต่ก็ทำให้พวกเรามีชีวิตที่ง่ายขึ้นในเมืองชนบทที่ห่างไกลแห่งนี้ อย่างท...

หากจะจินตนาการว่า อาหารที่พวกเราจะเจอในยุโรปทุกมื้อนั้นจะเป็นเหมือนการเจออาหาร อิตาเลี่ยนแบบบ้านเราตามร้านอาหารในเมืองไทยแล้วล่ะก็.....หนูคิดผิดแล้วล่ะจ่ะแม่มะลิน้อย เพราะเรื่องต่อไปนี้มันคือเหตุการณ์ Culture Shock เบาๆเกี่ยวกับการกินในยุโรปก็ว่าได้เป็นการเปิดเผยความจริงของอาหารอันเลวร้าย (ประมาณห...

จริงๆแล้วการถูกสุ่มเมืองในการทำงาน ก็เหมือนกับการแทงหวยซึ่งจะถูกหวย หรือถูกแด๊กนั้นเราไม่มีทางรู้เลยจนกว่าหวยจะออก จะต่างกันตรงที่หวยเราเป็นคนเลือกเองแต่การสุ่มเมืองนั้นเป็นการที่ใครหน้าไหนก็ไม่รู้มาสุ่มให้พวกเรา ไม่มีใครรู้ว่า Suwalki (สุวอลกิ) เป็นยังไงไม่มีใครรู้ชะตาชีวิตมึง จะดีหรือไม่ดี ก็แล้ว...