แม้ไกลเพียงดวงจิต แต่ฉันจะไม่ปล่อยมือไม่ให้เธอไกลห่าง ผูกใจไว้พันเกี่ยวกัน แม้โชคชะตากำหนดหรือฟ้าดินได้ขีดไว้ ไม่ให้ใครยุ่งเกี่ยวพรากเธอจากฉันไป ฉันจะขอเขียนบทรักนี้ด้วยตัวเองให้เธออยู่ในอ้อมกอดที่สองมือโอบประคอง...

ค่ำคืนนี้อาจเหน็บหนาว เหมือนหมอกร้ายพัดคลุมคลอบงำหัวใจ ท่ามกลางความอ้างว้างที่แสนเดียวดาย เหมือนดังกาลเวลาขีดลิขิตเธอมา ให้เราใกล้ชิดกันสัมผัสให้ลึกลงไป ให้ฉันได้มาพบเจอ พันผูกเชื่อมเยื่อใยสองเราไปนิรันดร์ ความจริงที่ซ่อนในเศษหนึ่งของหัวใจ...