จนกว่าฉันจะไม่มีชีวิต ฉันจะลิขิตเรื่องราวที่อยากเขียน ซื่อตรงต่อความฝันและพากเพียร แม้จำเนียรกาลผ่านยังคงเดิม ถึงความฝันจะสวนทางกับอาชีพ หากไม่รีบอาจได้พบทางสร้างเสริม ให้งานเขียนมีสิ่งดีมาแต่งเติม แล้วค่อยเริ่มเรื่องใหม่เมื่อถึงเวลา เขียนทำไมในเมื่อแทบไม่มีคนอ่าน ทั้งยังสูญเงิน-กาล โง่หรือบ้า? ...