เขานั่งหน้าไขว่ห้างหน้าเบ้อยู่บนเบาะรถมอเตอร์ไซค์ เขานั่งแหมะอยู่ใต้ร่มไม้เล็ก ๆ ริมถนนและสายฝนยังคงโปรยปรายเปาะแปะอยู่เหนือหัว กี่โมงกี่ยามแล้วนะ ถนนหน้าโรงพยาบาลโล่งเสียจนอยากไปนอนกางแขนกางขาตากฝนเหมือนพระเอกเอ็มวีเพลงรักเศร้า ๆ กี่โมงกี่ยามกันแล้ว ถนนเป็นสีดำและตรงที่น้ำขังเป็นสีส้มเพราะแสงไฟข้าง...