"ข้าอยากออกไปขี่ม้า เหตุใดข้าจึงต้องนั่งในรถม้าด้วย ข้าหาใช่สตรีไม่" "ข้างนอกอากาศหนาวนัก อิงอยู่ข้างในเถิด" "หนาวแล้วอย่างไร หลานจ้าน ข้าเคยออกรบร่วมกับเจ้า นอนกลางหิมะทั้งคืน ไม่เป็นอะไรสักนิด" "ตอนนี้เราไม่ได้ออกรบเสียหน่อย จะลำบากตนเองไปไย" "ข้าอยากขี่ม้า" ... "หลานจ้าน เจ้ายื่นหน้าเข้ามาใน...

"อากาศหนาวเช่นนี้ ตระกูลหลานออกนอกเมืองไปทำอันใดกัน" "นั่นรถม้าของคุณชายรองสกุลหลาน ออกไปชมหิมะที่ป่าดอกเหมยด้านตะวันตกกระมัง" "อ้อ จริงสิ ครั้งก่อนสกุลหลานสั่งทำเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีขาว กว้านซื้อขนจิ้งจอกสีขาวไปจนเกือบหมดทั้งตลาดตะวันตกเชียวนะ" "ข้าเข้าใจว่าคุณชายใหญ่เจียงชื่นอาภรณ์สีแดงเสียอีก สกุล...

"ปิดไฟหน่อยได้หรือไม่" "เหตุใดจึงต้องปิดไฟ" "เจ้าไม่รู้สึกรึว่ามันสว่างเกินไป มืดหน่อยน่าจะดีกว่าหรือไม่" "ข้าไม่รู้สึก" "หลานจ้าน! ต้องข้าพูดตรงๆหรือไม่ ว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีใครทำทั้งๆที่แสงตะเกียงสว่างโร่หรอกนะ" "แล้วเจ้าพูดอ้อมไปอ้อมมาด้วยเหตุใดกันเล่า" "..." "เจ้าไม่ปิดไฟ" "ไม่ปิด..." "..." ...

"หลานจ้าน ข้าอยากกินต้มรากบัวของพี่สาว" "เจ้าเพิ่งกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมเมื่อวันก่อน หากไปซ้ำๆอาจจะดูไม่ดีนัก อย่างไรรอไปอีกสักหน่อยได้หรือไม่" "แต่ข้าหิวนี่นา ต้มรากบัวของพี่สาวก็รสชาติดีเอามากๆเสียด้วย" .... "คุณชายรองไปจวนสกุลเจียงมารึ" "ใช่ขอรับ ไปหลังจากที่เข้าวังขอรับ" "เหตุใดคุณชายไปจวนสกุล...

"หายเวียนศีรษะหรือยัง...ดีขึ้นบ้างหรือเปล่า" "เจ้าคิดว่านี่เป็นความผิดของใครกัน" "ข้าก็บอกแล้วว่าไม่ชอบอยู่ในอ่างอาบน้ำนานๆเช่นนั้น หากเจ้าไม่รู้สึกอับอายข้ารับใช้ในจวนก็ช่างเถิด" "มีอะไรต้องอับอายพวกเขากันเล่า" "หลานจ้าน!" "ว่าอย่างไร..." "เจ้า!" "..." "ข้ากำลังหงุดหงิดอยู่นะ" "ไม่เอาน่า อย่าหงุดหง...

"อิง..." "..." "หลับแล้วหรือ" "..." "ข้าไม่ได้ชอบอ่านนิทาน ภูติผีปีศาจ ตำนานโบราณอะไรทั้งสิ้น เพียงแต่เจ้าชอบฟังก็เท่านั้นเอง" "..." "เซียงซือ" "เจ้าคะ" "ไปเตรียมอาหารอ่อนๆสำหรับคุณชายเจียง" "เจ้าค่ะ" ...

"เป็นอย่างไรเล่า อับอายหรือไม่ ข้าบอกก็ไม่เชื่อฟัง" "ข้าไม่อับอาย" "..." "เจ้าเจ็บมากหรือไม่" "ไม่ อันที่จริงไม่ต้องเชิญท่านหมอด้วยซ้ำ ซ้ำยังเป็นหมอหลวง...มาเพราะ...เรื่องนี้...มากเกินไปแล้ว" "นอนพักเสีย ข้าจะนอนเป็นเพื่อนเจ้า" "ไม่นอนแล้ว..." "เว่ยอิง" "เล่าเรื่องเล่าให้ข้าฟังสิ" "เรื่องใด" "เรื่อง...

"ท่านแม่ทัพหลาน" "ท่านหมอจ้าว อย่าพิธีรีตองไปเลย ตอนนี้ข้าหาใช่แม่ทัพแล้ว" "...คุณชายรองหลาน" "อาการเป็นเช่นไร" "เอ่อ..." "ท่านหมอ" "ร่างกายบุรุษอย่างคุณชายเจียง เป็นผู้ฝึกยุทธ์ก็จริง ซ้ำยังแข็งแรงมาก แต่ถึงอย่างนั้น บุรุษก็ยังคงบาดเจ็บได้ง่ายนัก ขอให้คุณชายรองทะนุถนอมหน่อยน่าจะดีกว่าขอรับ...ข้าน้อย...

"คุณชายรองเจ้าคะ จะให้บ่าวเข้าไปรับใช้เลยหรือไม่เจ้าคะ" "อืม" "ให้พวกบ่าวรับใช้อาบน้ำหรือไม่เจ้าคะ" "ไม่ต้อง" "เจ้าค่ะ" "พี่ชุนหลัน เชือกมงคลหน้าเตียงขาดหมดเลย ผ้าม่านก็ด้วย...นี่...นี่" "เซียงเอ๋อ! หุบปากเดี๋ยวนี้ ยังก้าวไม่ทันจะพ้นเรือน เจ้าก็ปากมาก นินทาเจ้านาย ถ้าหากว่าเป็นคนอื่นที่มิใช่ข้า เจ...

"อาเฉิง เดี๋ยวหลังจากนี้ เจ้าจะต้องเข้าไป..." "ข้ารู้แล้ว แบกเขาขึ้นหลัง" "...อื้อ" "เจ้าทรงตัวดีๆล่ะ ร่วงลงไปจากหลังข้า ขายหน้าคนทั้งงาน ข้าจะไม่ยุ่งด้วยนะ" "..." "เจ้าหัวเราะอันใด ข้าเหวี่ยงเจ้าลงไปเลยดีหรือไม่" "..." "ยังจะหัวเราะอีก ได้ยินว่าคนสกุลหลานสั่งคนทำชิงช้าให้เจ้า ที่เหลียนฮวาอู้ก็มีช...

"เหตุใดบุรุษเช่นคุณชายหลานจึงลงเอยกับคุณชายใหญ่เจียงได้นะ ดูไม่เหมาะสมกันสักนิด" "นั่นสิเจ้าคะ คุณหนู...ดูอย่างสกุลเวินนั่นประไร สกุลเจียงต้องเป็นฝ่ายเชิญมาแน่เจ้าค่ะ พวกเขาไม่เห็นขนบธรรมเนียมประเพณีอยู่ในสายเสมอเลย" "คุณชายหลานกับข้ายังเคยสวนทางกัน ข้าอยู่ในรถม้า เขาอยู่บนหลังม้า สง่างามยิ่งกว่าใคร...

"งานมงคลสกุลหลานนี่คึกคักจริงๆ" "ปากะรังแดงที่ประดับอยู่ที่มุมห้องนั่นเป็นของกำนัลจากสกุลจินรึ จินหลินไถยังคงร่ำรวยเหมือนอดีตไม่มีผิด" "นั่น...ไม่ใช่คนสกุลเวินหรอกหรือ" "พวกเขาเชิญคนสกุลเวิน..." "คุณชายใหญ่สกุลหลาน น่ามองจริงๆ เขามีคู่หมั้นคู่หมายหรือยัง" "ได้ยินว่าคุณชายใหญ่สกุลหลาน สนิทสนมกับคุณชา...

"อาเฉิง ข้ารู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วนัก เหมือนกับว่าสกุลหลานเพิ่งมาสู่ขอเร็วๆนี้ แต่ใครจะรู้ เพียงครู่เดียว คืนพรุ่งนี้แล้ว อาเซี่ยนก็กำลังจะออกจากบ้านนี่ไปแล้ว" "อืม..." "อาเฉิง อย่าเสียใจไปเลย" "ข้า...มิได้เสียใจ ข้าจะเสียใจด้วยเหตุใด" "..." "จริงๆ ข้ามิได้เสียใจ" "มิได้เสียใจ ก็ดีแล้ว" "...อาเฉิง....

"คุณชายจิน เอาของของข้าคืนมานะ!" "เหตุใดเจ้าจึงต้องหวงกับแค่ของนี้ด้วย ซือจุย ของเล่นพรรค์นี้ เจ้ายังจะเล่นอยู่อีก" "ของของข้า! ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใดกัน" "ข้ามาส่งจดหมายตอบกลับของสกุลจิน" "จดหมายตอบกลับหรือ" "จดหมายเชิญงานแต่งงานสกุลหลานอย่างไรเล่า พวกเขาเชิญแขกมากมาย แน่นอนว่าจินหลิงไถของพวกเรา...

"ท่านอาจารย์ งานมงคลสกุลหลานใกล้เข้ามาแล้ว ท่านจะกลับฉางอันไปร่วมงานพวกเขาหรือไม่ขอรับ ทั้งสกุลหลานและสกุลเจียงต่างก็ส่งเทียบเชิญมาหาอาจารย์" "เด็กคนนั้น...ทั้งๆที่เหมือนหญ้าที่ขึ้นจนรกเรื้อ ถอนเท่าไหร่ก็ไม่หมดแท้ๆ สุดท้ายกลับได้ลูกศิษย์คนที่ข้าโปรดปรานที่สุดไปเสียได้" "เอ...เทียบว่าคุณชายเป็นหญ้าค่...