사르르내려앉은그꽃향기처럼 ซารือรือแนรยออันจึนคือกทฮยังกีชอรอม เหมือนกับกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ค่อยๆร่วงโรยลงมา 조금은수줍었었던그때의우리가 โชกึมมึนซูจุบบอซซอทตอนคือแตเออูรีกา ในตอนนั้นที่เราทั้งคู่ยังคงเขินอาย 서로를어쩔줄몰라두근대 ซอโรรึลออจอลจุลมลลาทูกึนแด เราต่างใจเต้นรัวพร้อมกับทำตัวไม่ถูก 마치어린애처럼나의손을잡아주었어 มาชีออรินแอชอรอมนาเยซนนึล...