I. “ฮิวจ์” ผมร้องเรียก ก่อนที่คุณจะก้าวขาพ้นจากธรณีประตูไป คุณหันกลับมาหาผม ศีรษะเอียงน้อยๆอย่างฉงนใจ “กินยาหรือยัง” คุณหน้าเสีย แต่ก็ยังยิ้มให้ผม “กินแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ” “ถ้ามีอะไรต้องโทรหาผมนะ” คุณยิ้มอีก แต่มันก็แค่ที่ริมฝีปาก ดวงตาของคุณไม่ได้ยิ้มเลยแม้แต่น้อย “เป็นภาระคุณเรื่อยเลย” ...