จม.ฉบับที่ ๑๕ . ฉันรักไม้ต้นใหญ่ที่ออกดอกเล็กจิ๋วสุดใจเหมือนคนเฉยชาที่ใจดียังไงยังงั้นคุณว่ามั้ย เหมือนคุณไง พอฉันได้เจอคุณจริงๆอีกครั้งฉันรู้เลยว่าคุณเปลี่ยนไปมากทีเดียว คุณดูเก้อตอนฉันบอกว่าขอกอดหน่อย คุณระวังตัวเกินไปนิดจนฉันใจแป้วเพราะหากเป็นเมื่อก่อนโน้นคุณคงกอดฉันทันทีที่เราเจอกัน คุณยังเหมือน...