หลังจากนั้น เขาก็มักจะปวดท้องเรื้อรังในบ่ายวันอังคารเพื่อหาเรื่องมาเดินทอดน่องอยู่บนระเบียงกระจกที่ตนแสนเกลียด ทนถูกแสงแดดร้อนระอุรอยรานผิวเสียจนแสบแดงเพื่อเฝ้ามองรอยยิ้มเจิดจ้าของพระอาทิตย์ดวงน้อย / แม้จะเป็นเพียงชั่ววินาทีสั้นๆ แต่ซอยองโฮกลับรู้สึกอ่อนจาง อ่อนจางราวกับถูกสีขาวผสมลงมา และเขาเองก็ไม่ใช่เนวี่บลูที่แข็งทื่ออีกต่อไป