ในยุคที่ใครๆก็สร้างเพลย์ลิสต์หรือชุดเพลงโปรดของตัวเองได้อย่างอิสระ

แสดงความเป็นตัวเองผ่านแนวเพลงที่ฟัง

มีความเป็นตัวของตัวเอง

และมีอิสระ

ทั้งๆที่ปกติไม่ได้ต้องการรู้เรื่องของใคร

ไม่สนใจว่าใครจะทำอะไร

ไม่ใส่ใจเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ

เหมือนมีแค่ลมพัดให้ทุกอย่างผ่านไป

จนกระทั่งมีคนๆนึงมายืนอยู่ต่อหน้าคุณ

และกลายเป็นสิ่งเดียวที่คุณมองเห็น

ไม่ว่าลมจะพัดแรงแค่ไหน... 

คุณก็จะมีแค่คนๆนั้นในความคิด

การรับรู้ของคุณแปลกไป

ไม่ว่าจะมองไปทางไหน

ทุกอย่างที่เห็นก็เหมือนจะถูกโยงไปถึงคนๆนั้นเสมอ

เมื่อคุณรู้ว่าคนๆนั้นคือผลลัพธ์

คุณจะรู้สึกเหมือนถูกคุกคาม

ทั้งๆที่คุณมีเพลย์ลิสต์ของตัวเองอยู่แล้ว

และเพลงโปรดของคุณก็จะถูกจัดอยู่ในเพลย์ลิสต์ชุดนั้น

แต่คุณดันสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับเพลงในเพลย์ลิสต์ของคนๆนั้น

และก็แอบเอามาฟังลับๆ ลำพัง... 

ต้องยอมรับว่าคุณยอมถูก 'คนๆนั้น' ​คุกคามโดยที่คนๆนั้นไม่ได้รู้เรื่องอะไร

คุณเริ่มสร้างเพลย์ลิสต์แปลกๆขึ้นมา

มันไม่ได้มีแค่เพลงของคุณ

แต่กลับมีเพลงของคนๆนั้นอยู่ในชุดเพลงชุดใหม่นี้ด้วย

... เป็นเพลย์ลิสต์​ที่มีเพลงของคน ๆ นั้นมาปะปน

จนคุณไม่สามารถตั้งชื่อให้ชุดเพลงนี้ได้

ถึงแม้ว่าคุณจะรู้สึกหงุดหงิดที่ไม่สามารถตั้งชื่อหรือหาคำจำกัดความเพลย์ลิสต์อันใหม่ของคุณก็ตาม

ถึงแม้ว่าเพลย์ลิสต์นี้จะมีแค่คุณที่ได้ฟัง

แต่ก็เป็นความสุนทรีหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้ที่มีแค่คุณเท่านั้นรู้ว่าเพลย์ลิสต์ชุดนี้สวยงามและวิเศษแค่ไหน

ขอบคุณคนๆนั้น... 

ที่ครั้งหนึ่งทำให้เรารู้จักเพลย์ลิสต์ที่ไม่ได้มีแค่เพลงโปรดของเราคนเดียว