สาเหตุเริ่มจากบทสนทนาง่ายๆว่าความรักคืออะไร ทั้งที่ตกอยู่ในห้วงนั้นต่อเนื่องมาเป็นเวลานับเดือนแต่ไม่สามารถตอบได้ เริ่มกลับมาย้อนคิดสืบสาวความรู้สึกข้างในตัวเอง "นั่นสิ,ความรักคืออะไรกัน เราดูแลมันดีพอหรือเปล่า เราคู่ควรกับความรักหรือไม่" คิดกลับไปในตอนนี้ก็น่าตลกดีที่คำถามง่ายๆสั่นคลอนความรู้สึกต่อความสัมพันธ์ที่ไม่มั่นคงได้มากมายขนาดนี้

ด้วยนิสัยส่วนตัว หากสงสัยต้องพบคำตอบ เสียงในหัวแว่ว "นั่นสิ,นั่นสิ เธอรออะไร" หลับตาค้นอดีตก็ไม่พบ ลืมตาอ่านข้อความในห้องแชทก็ไม่พบ จากที่ความรักกำลังหอมหวาน น้ำผึ้งก็กลายเป็นน้ำเชื่อม ดำเนินต่อจนเหลือแค่สารให้ความหวานแทนน้ำตาล ความธรรมชาติที่เคยมีถดถอยเหลือเพียงสิ่งปรุงแต่ง

แม้ตอนนี้จะยังไม่พบคำตอบว่ารักคืออะไร แต่คำถามที่ผุดเพิ่มขึ้นมาคือการตัดสินใจในอดีตของเรามันผิดพลาดหรือเปล่า หากเลือกอีกทางความสุขจะเพิ่มล้นขนาดไหน นี่สิตัวการของจริง สั่นคลอนทุกอย่าง ไม่เพียงแต่ความสัมพันธ์แต่สั่นคลอนไปถึงสาเหตุการมีลมหายใจ ทุกสิ่งทุกอย่างเร่าร้อนไปหมด แผดเผาในอก ไม่จบไม่สิ้น ตั้งแต่ลืมตาในตอนสายยันพยายามหลับตาตอนเช้าตรู่ แม้หลายเดือนที่ผ่านมาจะใช้เวลาปิดเทอมวันต่อวัน หาความสุขและหลับไป แต่ตอนนี้กลับแย่กว่าเดิม ท้อแท้ทรมานไปหมด จิตใจป่วยไม่พอ พาร่างกายไปป่วยต่อ ตากแดดออกจากบ้านทุกวัน คิดว่าตัวเองไหว จากเด็กติดบ้านโตแล้วพร้อมออกเที่ยว แต่แดดประเทศไทยนั้นร้ายกาจกว่าที่คิด บู้ม คุณได้รับโบนัส เป็นหวัดจากแดดแถมให้ บริการฟรี ส่งตรงถึงที่

เพราะเรารู้ทั้งรู้ว่าการเป็นแบบนี้มันไม่ดีต่อตัวเอง จึงพยายามแก้ไขด้วยวิธีเหล่านี้

ไหนๆเจ็บจากอดีต ต้องการหาคำตอบก็ล้วงสิ่งในหัวให้สุดไปเลย ผลลัพธ์ช่างน่าเสียดายยิิ่ง พาสิ่งลบๆเข้ามาเยือนปัจจุบันมากกว่าเดิม ลืมไปว่าการตัดสินใจในชีวิตเกิดขึ้นมากมายคณานับ มันไม่มีจุดสิ้นสุด

ออกได้อีก ออกได้อีก เรายังออกได้อีก [ชาวเดอร์ไม่ได้กล่าวสิ่งนี้] อย่างที่ได้บอกไป ผลลัพธ์ที่ได้ก็คืออาการป่วยจากแดด นอกจากนี้ยังกินเวลาไปมากโข แต่ข้อดีเล็กๆก็ผุดมา ใช้เงินไปมากจนกลับมาเครียดแถมยังกินพลังชีวิต ทำให้กลับมาติดบ้านอีกครั้ง พอกันทีกับโลกภายนอก

พยายามมามากพอ ควรพอได้แล้วจริงๆ เพราะเราก็ยังมีบุคคลากรคุณภาพมากมายรอบตัวที่สามารถให้ความช่วยเหลือได้ เริ่มจากเจ้าตัวที่ตั้งคำถามปวดใจ สิ่งที่ได้ก็คือการพล่ามเรื่องส่วนตัวให้เขาฟัง แต่ความโล่งใจดันไม่เพิ่มขึ้นเลย คนที่สองคือพี่ที่ใจดี คอยช่วยเหลือทุกสิ่ง อาการดีขึ้นอย่างพุ่งกระฉูด มีแรงสู้กับชีวิตขึ้นมากเหลือล้น น่าเสียที่ดายไฟอยู่ได้ไม่นานและดับไปพร้อมเช้าวันใหม่ ตื่นมาใช้ชีวิตกับลูปเดิมๆ คนที่สามได้พบกับตัว พูดคุยเรื่องราวหลากหลายจนคอแห้งไปหมด แม้ไม่ได้คาดหวัง แต่ดันได้รับเกินหวัง โลกน่าดูขึ้นมาทันตา ประกอบกับวิธีการที่พยายามไปมากมายและเรื่องราวที่อัดอั้น พอกันที เราพบทางออก ทางออกไม่ได้อยู่ไกล มันคือสิ่งง่ายๆ แค่หยิบบ่วงความทุกข์ออกมาจากคอตัวเอง อดีตยังคงอยู่ ผลลัพธ์จากการตัดสินใจยังไม่เปลี่ยน หากแต่เรามีสติ กลับมาใช้ชีวิตกับปัจจุบันได้เท่านั้นเอง อาจมีข้อสงสัยว่าคุยอะไรกัน ทำไมผลลัพธ์ออกมาน่าระทึกใจ แท้จริงแล้วก็เพียงแต่คว้านเรื่องหนักอกออกมาพูดเท่านั้นเอง ต่างฝ่ายต่างมี อาจด้วยความเข้าใจและความทรมานที่สองเราล้วนมี สุดท้ายเราก็หลุดจากบ่วงแล้ววางมันไว้ที่ที่มันอยู่ตลอดมาได้ แม้จะจำได้ไม่มาก แต่ขอสรุปว่ามันเกิดจากการเปิดใจและความรู้สึกตัวต่อเหตุการณ์ปัจจุบัน เพียงแค่นี้ก็ปลดล็อคทุกอย่างที่ทรมานมาเนิ่นนาน คนสุดท้ายคือแม่ แม้อาการทางจิตใจดีขึ้น แต่ร่างกายยังซมเศร้า เลยเล่าสิ่งที่ประสบให้ฟังสั้นๆ ก็ได้รับคำสอนดีๆมาปลอบใจว่า การตัดสินใจทั้งทุกทางมีทั้งข้อดีข้อเสียในตัวมันเอง เหตุการณ์ทราคิดอยู่มันเหมือนองุ่นเปรี้ยว ทุกอย่างดูดีกว่าในจินตนาการ เราจำลองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้หรอกเพราะเราไม่เคยลอง เราไม่รู้หรอกว่าหากเลือกอีกสิ่งจะเป็นอย่างไร 

สุขใจยิ่งนัก พอกันทีกับอาการกระวนกระวายที่ประสบมาตลอด แม้จะเหนื่อยสาหัส แต่จริงๆมันก็เป็นบทเรียนที่ดีกับเรื่องง่ายๆที่ดันแก้ไม่ได้ ทั้งที่มีตัวช่วยตัวเบิ้มอย่างการรู้ตัวเสมอว่าไม่ได้อยากลืมอดีตแค่อยากปล่อยวาง

สุดท้ายนี้ก็ขอให้นักอ่านทุกคนพบกับความสบายใจ มีอะไรก็สามารถปรึกษากันได้ ในขณะเดียวกันก็ขอจบบทความนี้ด้วยอาการหวัดที่ยังไม่หาย หายใจเข้าออกรอวันเปิดเทอม
:?>