หลายๆครั้งที่เราเกิดความโกรธและความไม่พอใจ บางครั้งเราคิดว่า ไม่น่าเลย ถ้าเราไม่โกรธในเรื่องงี่เง่าแบบนี้เราคงไม่ต้องใช้พลังงานโดยเปล่าประโยชน์ อารมณ์โกรธเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ในทุกคน
ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดทุกครั้งที่โกรธ ความโกรธเป็นอารมณ์หนึ่งที่ผ่านเข้ามาเมื่อเราได้รับสิ่งที่เราไม่พึงปรารถนา เราควบคุมมันตลอดเวลาไม่ได้ เราห้ามตัวเองไม่ให้โกรธไม่ได้ บางคนอาจแย้งว่ามีคนทำได้นะแต่นั่นคงยากมาก และไม่ค่อยเกิดในคนส่วนใหญ่
หลังจากเราได้โกรธแล้วเราอาจจะอาจต้องมานั่งเสียใจทีหลัง เพราะหลังจากเกิดอารมณ์โกรธสิ่งต่อมาคือการแสดงออกให้ผู้อื่นรับรู้ว่าเรากำลังโกรธนะ ซึ่งขั้นตอนนี้มักสร้างความเสียหายกับตัวเราเองและคนรอบข้างมากที่สุด เมื่อเราทำร้ายผู้คนเหล่านั้นด้วยสายตา ท่าทางและคำพูดของเรา สุดท้ายเราต้องมานั่งรู้สึกผิดเมื่ออารมณ์โกรธได้ผ่านพ้นไปและเรามาคิดได้ว่า เค้าไม่ควรรองรับอารมณ์ของเราแบบนั้น เค้าไม่ได้ทำผิดอะไรขนาดนั้นแท้ๆ แต่มันอาจจะสายไปแล้ว
ดังนั้นสิ่งที่เราสามารถทำได้เมื่อเรารู้สึกโกรธคือ
เราต้องรู้ตัวซะก่อนว่าเราโกรธแล้วนะ เรื่องนี้สำคัญนะ เหมือนที่บอกไปว่าเราไม่สามารถควบคุมตัวเองให้ไม่โกรธได้ แต่เราควบคุมการแสดงออกได้นะ แม้ว่าเราจะโกรธแต่เราสามารถควบคุมให้น้ำเสียงออกมานุ่นนวลเหมือนเพลงรัก หรือ ยื่นมือไปตบบ่าเบาๆเป็นการให้กำลังใจแทนที่จะผลักเค้าให้กระเด็น แต่ทั้งนี้ มันจะเกิดก็ต่อเมื่อเรารู้ว่าเราโกรธ แต่เราไม่อยากแสดงความป่าเถื่อนให้ทุกคนได้รับรู้ และเราไม่มีความจำเป็นจะต้องแสดงออกแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ
เราอาจจะคิดว่ามันเป็นความยากลำบากมากที่ต้องเก็บกดอารมร์ความรู้สึกไว้ แต่ใครจะรู้ว่าอารมณ์โกรธมันอยู่กับเราไม่เกิน 6 วินาที ลองนับดูได้เลย ดังนั้นแค่เราควบคุมการแสดงออกของเราใน 6 วินาทีนั้นได้ เราก็ชนะแล้ว
หาเรื่องมาบิดเบือนความรู้สึก อาจจะฟังดูขี้โกง ดูไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุแต่บางครั้งเราก็ควรต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อห้ามตัวเองไม่ให้ไปต่อยหน้าคนอื่นเค้า หลายคนน่าจะเคยเป็นเวลามีคนขับรถปาดหน้า เราอยากจะบีบแตรหรือลงไปดึงคนขับคนนั้นมาต่อย (5555 อันนี้เป็นสิ่งที่คิดจริง แต่ความคิดกับการกระทำคนละเรื่องไง เราเลยไม่เคยได้ต่อยใครจริงๆซักที) แต่ลองนับซัก 6วินาที ระหว่างนั้นลองจินตนาการว่าเค้าท้องเสีย หรือเมียเค้าจะคลอดลูก หรือหมาเค้าสำลัก มันอาจทำให้เราใจเย็นลง
คิดถึงต้นเหตุของความโกรธ บางครั้งความโกรธไม่ได้เกิดจากการที่คนอื่นทำความผิดแต่เกิดจากการที่เราคาดหวังมากเกินไป เช่น เราโกรธเพื่อนที่ไม่ชวนเราไปกินข้าว ถามว่าเค้าผิดรึเปลาก็อาจจะไม่ เราย่อมรู้ดีว่าเราไปกินข้าวเองได้ แต่เราคาดหวังว่าเพื่อนต้องชวนเราไปกินข้าวแต่เพื่อนไม่ชวน เราเลยโกรธเพื่อน ดังนั้นถ้าเราไม่ได้คาดหวังว่าเพื่อนจะชวนเราอาจจะไม่ต้อวโกรธก็ได้ หรือถ้าเราคาดหวังแล้วดันไม่เป็นตามนั้น เราก็แค่รับรู้อาจอุทานในใจเบาๆว่า...ว๊า แย่จัง ทั้งๆที่เราคิดว่ามันต้องเป็นแบบนั้นแน่ แต่เราไม่ใช่ผู้วิเศษดังนั้นมันธรรมดามากๆที่สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นจะไม่เป็นไปตามที่เราตั้งใจ ถ้าเป็นตามนั้นก็ถือว่าดี ถ้าไม่เป็นตามนั้นก็ช่วยไม่ได้ (ฟังดูขี้เกียจ แต่จริงๆแล้วมันเป็นแค่วิธีคิดให้เราสบายใจมากขึ้นอ่ะนะ)
นอกจากนี้ อย่ารู้ผิดทุกครั้งที่เราโกรธ การที่เรามีความรู้สึกไม่ใช่เรื่องผิด ตราบเท่าที่เราไม่ไปทำร้ายใครเข้า ถ้าเรายังเป็นมนุษย์อยู่เรายังสามารถโกรธได้ แต่อย่าลืมว่าอารมณ์กับการแสดงออกมันแยกกัน โกรธได้แต่ไม่ควรระรานชาวบ้าน
ดังนั้นสรุปสิ่งที่เราทำตอนที่เราโกรธ คือ
1.รู้ตัวเองว่ากำลังโกรธ
2.อดทนการแสดงออกอย่างน้อย 6 วินาที
3.ใช้วิธีบิดเบือนความรู้สึก หรือคิดหาสาเหตุและการแก้ไขแทน
4.ไม่โทษตัวเอง เราไม่ผิดที่เราโกรธ
นี่ก็เป็นเรื่องการจัดการความโกรธ เมื่อจำเป็นต้องโกรธของเรา ใครโกรธบ่อยๆลองอ่านเล่นๆดูนะ ปกติเราไม่ชอบโกรธใครเลย รู้สึกว่ามันเหนื่อยแล้วก็ทำให้ความคิดในหัวมันยุ่งเหยิงที่สุด กว่าจะกลับสู่โหมดปกติได้ก็นานเป็นวันๆ แต่ก็นั่นแหละ เราไม่อยากอยู่กับอารมณ์แบบนั้นไปตลอดหรอก ดังนั้นถ้าโกรธง่ายก็ต้องหายให้เร็วนะคะ
อันนี้เป็นบทความแรกที่เขียนเลย เอาเรื่องง่ายๆใกล้ตัวมาแชร์กัน จริงๆมีเรื่องที่สนใจอยู่หลายเรื่องไว้อ่านเจอสาระดีๆ ที่ช่วยให้ใช้ชีวิตสบายใจเมื่อไหร่จะเอามาเขียนให้อ่านกันอีกนะคะ
#areespace
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in