ตอนที่ 1 : FUJIN RIZING! มาเยือนแล้ว!
[—Starting Live Day 1]
[— εpsilonΦ ไม่มาเข้าร่วม]
[หลังเวที]
อาโออิ : ไม่นึกเลยแฮะว่าจะไม่มา Starting Live…
ยามาโตะ : แปลว่าลำดับการแสดงรอบหลักจะเป็นยังไงก็ได้สินะ?
มิซากิ : นึกว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนกัน เจ้าวงทำเป็นใหญ่นี่! จะบอกว่าได้แสดงวงที่เท่าไรก็ไม่มีปัญหางั้นเรอะ!?
โคเฮย์ : ใจเย็นๆ ก่อนน่า มิซากิ
ฟูตะ : ก็ดีนี่! เท่ากับว่าเราจะได้โชว์เป็นวงแรกเลยไง! ตื่นเต้นขึ้นมาเลยเนี่ย!
อาโออิ : เฮ้อ…ยังสบายใจเหมือนเดิมเลยนะฟูตะเนี่ย ไม่กดดันเลยหรือไง?
ฟูตะ : ไม่เลยสักนิด!
ยามาโตะ : ฉันก็เหมือนกัน จะแสดงลำดับที่เท่าไรก็เหมือนกันนั่นแหละ
อาโออิ : ลืมไปเลยว่าเจ้าพวกนี้เป็นแบบนี้นี่นา…
โคเฮย์ : ไม่ต้องห่วงนะ อาโออิ ฉันก็ตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน
อาโออิ : ก็มีแค่ฉันกับโคนี่นั่นแหละที่ยังรู้สึกเหมือนคนทั่วไปอยู่น่ะ…
ฟูตะ : อ้าว โคนี่จังกับอาโออิตื่นเต้นกันเหรอ? งั้นจะบอกวิธีดีๆ ให้นะ!
อาโออิ : …จะฟังไว้สักหน่อยแล้วกัน
ฟูตะ : ถ้าทำยังไงก็ไม่หายตื่นเต้นล่ะก็ ให้คิดว่าผู้ชมทุกคนเป็นมันหวาน! พอทำแบบนั้นก็จะไม่ตื่นเต้นเลยล่ะ!
อาโออิ : ปกติต้องเป็นมันฝรั่งต่างหาก!
ฟูตะ : แต่สำหรับฉัน มีผู้ชมนี่แหละถึงจะสนุกกว่าน่ะนะ!
ยามาโตะ : …ที่คิวชูให้มองเป็นมันหวานงั้นเหรอ? ตอนฉันอยู่โตเกียวเคยได้ยินแต่มันฝรั่ง…
โคเฮย์ : ไม่สิ…แต่ละที่มันก็คงไม่ต่างกันหรอกมั้ง?
ยามาโตะ : ถ้าจำไม่ผิดคือให้เขียนคำว่ามันฝรั่งบนมือแล้วกลืนลงไป*…
อาโออิ : ถ้าจะทำแบบนั้นก็เขียนตัวคนเถอะ!
มิซากิ : เฮ้ย…หมายความว่าไงน่ะ? ให้กินคนเรอะ!?
อาโออิ : นายน่ะเงียบๆ ไปเถอะ!
โคเฮย์ : อุ๊บ…ฮะๆๆๆๆ!
ฟูตะ : ทำไมอยู่ๆ ก็ขำล่ะ? โคนี่จัง
โคเฮย์ : เปล่า…คือว่า พวกนายเหมือนเดิมกันไม่เปลี่ยน ความตื่นเต้นเลยปลิวหายไปหมดเลย
อาโออิ : จริงๆ เลย ไลฟ์แรกที่โตเกียวกำลังจะเริ่มอยู่แล้วแท้ๆ แต่ยังเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย… แบบนี้คนที่ตื่นเต้นก็เหมือนเป็นบ้าอยู่คนเดียวเลยน่ะสิ
ฟูตะ : อาโออิเองก็บ้าๆ เหมือนกันนั่นแหละนะ!
อาโออิ : อย่าเอาฉันไปรวมกับเจ้าบ้า 3 คนอย่างพวกนายนะ!
โคเฮย์ : อื้ม…พวกเราเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว!
ขอคอนเฟิร์มอีกทีนะ คติประจำใจของพวกเราคืออะไร?
ฟูตะ : แน่นอนว่าเป็น… “สนุกไปกับทุกคน”!
มิซากิ : โอ้ว!
อาโออิ : อื้ม!
ยามาโตะ : …อา
โคเฮย์ : ดีมาก งั้นวันนี้ก็ขอแค่อย่าลืมสิ่งนั้น ส่วนที่เหลือก็…ตามสบายเลย!
สตาฟ : FUJIN RIZING! ครับ ขึ้นสเตจได้เลยครับ!
โคเฮย์ : ทุกคน…เอาล่ะนะ!
มิซากิ : ยชช่า! จะเต็มที่ไปเลยล่ะนะ ย้ากกก!
อาโออิ : ฟูไรก็อย่างนี้แหละเนอะ…
ยามาโตะ : …เอาล่ะ เต็มที่ไปเลยนะ
ฟูตะ : ใช่แล้ว! มาสนุกกกกก…กันให้เต็มที่ไปเลย!
—————————————
อาโออิ : อ๊า— โถ่ ฟูตะ! ไปเร็วตั้งแต่เพลงแรกเลย!
ยามาโตะ : เรื่องปกตินั่นแหละ… มิซากิ ตามให้ทันล่ะ
มิซากิ : ถึงเอ็งไม่บอกก็รู้อยู่แล้วโว้ย!
โคเฮย์ : อย่าทะเลาะกันสิ! เอ้า ตอนนี้ก็…สนุกกันไปนี่แหละ!
ฟูตะ : โยชช่า ยังหรอกๆ! FUJIN RIZING! …จะพุ่งไปสุดแรงล่ะนะ!!
ตอนที่ 2 : ความลังเลใจของ Fantôme Iris
[หลังเวที]
FELIX : อื้ม ดีเลยนี่ เด็กๆ พวกนั้น! FUJIN RIZING! ใช่ไหมนะ? โทโมรุ?
LIGHT : ครับ จู่ๆ ต้องขึ้นแสดงเป็นวงแรกแทนเลยคิดว่าจะตื่นเต้นกันมากกว่านี้ แต่ดูจะสบายๆ กันเลยนะครับ
HARU : ให้ความรู้สึกว่ายังหนุ่มยังแน่นกันอยู่เลย ก็ดีนี่!
ZACK : ฮะๆ… แต่พวกเราไม่หนุ่มขนาดนั้นแล้วนี่นะ…
D : อายุราวๆ 30 กันหมดเลยนี่นะ
LIGHT : เดี๋ยวสิ วงเราจะขึ้นแสดงอยู่แล้ว! ทำไมถึงพูดอะไรที่ทำให้หมดไฟแบบนั้นล่ะครับ!
HARU : ถึงจะพูดแบบนั้น แต่มันก็เป็นความจริงนี่น้า— คนที่ยัง 20 ปลายๆ ก็มีแค่โทโมรุกับจุนไม่ใช่เรอะ?
LIGHT : ก็ใช่อยู่หรอกครับ…
FELIX : พอขึ้นไปอยู่บนเวทีแล้วก็ไม่เกี่ยวหรอกว่าจะอายุเท่าไร เพราะที่สำคัญคือจะสามารถแสดง Performance ได้วิเศษแค่ไหนต่างหาก
D : …อา นั่นสินะ
ZACK : เฟลิกซ์ซังพูดได้ดีเลยเนอะ… อะ…
LIGHT : ทำไมเหรอ จุน?
ZACK : อยู่ๆ เชือกรองเท้าก็ขาด…
HARU : ดีแล้วนี่ที่ขาดก่อนเริ่มน่ะ
ZACK : ไม่หรอกครับ โคฮารุซัง… นี่ต้องเป็นลางบอกเหตุว่าจะโชคร้ายแน่ๆ… เดี๋ยวสายกีต้าร์ก็จะขาด ไม่ก็แอมป์ระเบิดแน่ๆ…
หรืออยู่ๆ โทโมรุก็โดนที่บริษัทโทรเรียกกะทันหัน…
LIGHT : ย อย่าสิ! พูดอะไรเป็นลางแบบนั้น!
D : แต่ถ้าเป็นบริษัทของโทโมรุก็ดูเป็นไปได้นะ… ไม่ได้บอกเขาใช่ไหมล่ะว่าทำวงดนตรีด้วย?
LIGHT : ไดมอนซังก็อีกคน อย่าสิครับ! …แต่ก็ไม่ได้บอกจริงๆ นั่นแหละ
FELIX : ทุกคน ตอนนี้ลืมเรื่องงานจริงๆ ไปก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวไลฟ์ของพวกเราจะเริ่มแล้วนี่นะ
จากนี้จะเป็นเวลาของสเตจ Fantôme Iris… โลกอันแสนมืดมิดของเหล่าแวมไพร์
D : อา นั่นสินะ
ZACK : ………เฮี๊ยะฮ่า!! โยชช่า มาแสดงไลฟ์สุด ○○○ ของพวกเราให้พวกผู้ชมได้ดูกันเลยดีกว่า!!
HARU : โอ๊ะ ดูเหมือนสวิตช์ของ ZACK จะติดแล้วด้วยสินะ
สตาฟ : Fantôme Iris ครับ ได้เวลาแล้วครับ!
LIGHT : ฉะนั้น มาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ… “นายท่าน”
FELIX : อา ไปกันเถอะ
—————————————
FELIX : เอาล่ะ เหล่าเคนโซคุที่รักยิ่งเอย ค่ำคืนนี้ เราจะนำพาเจ้าไปเอง!
ด้วยการนำทางของข้า จะพาเจ้าไปสู่อีกฟากฝั่งของค่ำคืนสีแดงชาดที่เบ่งบานไปด้วยดอกลิลลี่สีเงิน!
—————————————
โทโมรุ : ขอบคุณที่เหนื่อยยากกันนะครับ! เอ่อ ขอโทษนะครับ! เดี๋ยวผมต้องกลับบริษัทแล้ว…
โคฮารุ : เรื่องนัดประชุมต่อจากนี้เดี๋ยวฉันกับไดมอนจัดการเอง! นายไปได้เลย แต่ระวังตัวด้วยล่ะ!
ไดมอน : โทโมรุ ยังลบอายชาโดว์ไม่หมดเลยนะ
โทโมรุ : ขอบคุณครับ! …อ้าว เอ๊ะ? จุนล่ะ?
โคฮารุ : นั่งหงอยอยู่ตรงนั้นแน่ะ
จุน : ขอโทษนะ โทโมรุ…
ที่ล้มตรงข้างเวที ที่สายกีต้าร์ขาด หรือจะที่โทโมรุที่เพิ่งทำงานล่วงเวลามาหมาดๆ ดันต้องกลับไปที่บริษัทอีกแล้วก็เป็นเพราะฉันโชคร้าย…เพราะเชือกร้องเท้าขาดนี่แหละ!
โทโมรุ : เป็นเชือกรองเท้าที่สุดยอดอะไรขนาดนั้นเล่า! ถ้างั้นก็อย่าใส่รองเท้าที่มีเชือกมาสิ!
เฟลิกซ์ : ใช่แล้ว จุน อย่าคิดมากเลย โทโมรุก็แค่ชอบทำงานหนักเท่านั้นเอง
โทโมรุ : มันช่วยไม่ได้นี่ครับ จู่ๆ งานก็มีการเปลี่ยนสเปค จะให้เทงานทั้งๆ ที่ยังคาอยู่ก็ไม่ได้ด้วย…
โคฮารุ : โทโมรุนี่เอาจริงเอาจังจริงๆ เลยนะ…
ไดมอน : แล้วไลฟ์ Day 2 พรุ่งนี้จะเอายังไงน่ะ? คิดว่าถ้าไม่ว่างก็ไม่ต้องมาก็ได้นะ
โทโมรุ : ไม่หรอกครับ ผมจะมาดู! เพราะตอนมาโตเกียวก็ตัดสินใจแล้วว่าบาลานส์ทั้งเรื่องวงและเรื่องงานให้ได้!
จะชนะเฟสในครั้งนี้เพื่อพิสูจน์เรื่องนั้นให้ดูครับ!
เฟลิกซ์ : อื้มๆ เป็นการเตรียมใจที่ดีนี่ พยายามเข้านะ โทโมรุ
โทโมรุ : ขอโทษนะครับ งั้นผม…ขอตัวก่อนนะครับ!
ตอนที่ 3 : Starting Live Day 2
[— Starting Live Day 2]
ริโอะ : เสียงตอบรับในเน็ตก่อน Starting Live เป็นยังไงบ้างน่ะ?
บันริ : FUJIN RIZING! กำลังมาแรงน่ะ ทั้งๆ ที่พอออกมานอกนางาซากิแล้วก็ไม่ค่อยมีใครรู้จักแท้ๆ แต่เพราะไลฟ์เมื่อวานอิมแพคมากสินะ
กลับกัน ของ Fantôme Iris ดูจะไปได้ไม่ค่อยไกลเท่าไร ความเห็นส่วนมากจะเป็น “บรรยากาศวงมีเอกลักษณ์ไปเลยไม่ชอบ” น่ะ
วาตารุ : แล้ว εpsilonΦ ล่ะ? ถึงจะไม่ได้มาก็เถอะ
บันริ : ก็มีคนอวยอยู่เยอะนะ สงสัยจะมีแฟนคลับตามเชียร์เยอะล่ะมั้ง
ยูโตะ : แล้วของพวกเราล่ะ!? แล้วก็ GYROAXIA!
บันริ : ของไจโรสุดยอดไปเลยล่ะ… ไม่รู้ว่าเพราะเป็นที่รู้จักอยู่แล้วไหมเลยมีคนคิดว่าจะได้ที่ 1 เยอะเลย
ส่วนพวกเราก็…เรื่อยๆ ล่ะนะ
ยูโตะ : เรื่อยๆ หรอกเรอะ… แต่ก็ ช่างมันเถอะ! มาหักล้างการคาดเดาด้วยไลฟ์ของพวกเราในวันนี้กันเถอะ!
เนอะ เร็น!
เร็น : ……
ยูโตะ : โฮ่ย— …เร็น?
บันริ : อ๋า— แบบนี้คงจะไม่ได้ฟังอยู่สินะ
วาตารุ : เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะนะ ตั้งตาดูวิดีโอ Starting Live แบบสุดๆ เลยล่ะ
ริโอะ : จดจ่อยิ่งกว่าตอนดูโทคุซัทสึอีกล่ะมั้ง?
ยูโตะ : เร็น ใกล้ถึงเวลาต้องไปที่งานแล้วนะ—
เร็น : ………
บันริ : จะไปตั้งใจดูตอนไจโรขึ้นอยู่ข้างสเตจไม่ใช่เหรอ? เห็นเมื่อวานพูดไว้ตั้งเยอะนี่นา
เร็น : …!! ไป!!
ริโอะ : รู้สึกตัวแล้วสินะ
วาตารุ : ดีล่ะ งั้นพวกเราก็มาเตรียมตัวกันเถอะ
—————————————
[ณ แชร์เฮาส์ -εpsilonΦ-]
เรย์จิ : ชู จะออกไปไหนเหรอครับ?
ชู : Starting Live น่ะ ทำไมเหรอ?
เรย์จิ : …นึกว่าจะไม่สนใจวงอื่นซะอีกครับ?
ชู : เรื่องไลฟ์จะเป็นยังไงช่างอยู่แล้ว แค่จะไปดูเฉยๆ ว่าของเล่นที่จะได้เล่นต่อจากนี้เป็นยังไงก็เท่านั้นเอง
เรย์จิ : อย่างนี้นี่เอง……
—————————————
[หลังเวที]
วาตารุ : มีคนมาดูเยอะกว่าเมื่อวานอีกไหมเนี่ย?
บันริ : ส่วนใหญ่…คงมาดู GYROAXIA กันนั่นแหละ มาอยู่โตเกียวแล้วก็ยังเป็นที่จับตามองเลยเนอะ
ยูโตะ : จะแพ้ไม่ได้แล้ว…
เร็น : สุดยอดเลย… พวกนายูตะคุง
ชู : อ้าว? พี่ชายเมื่อตอนนั้นนี่?
เร็น : เธอคืออุจิกาวะ ชูคุง… จากวง εpsilonΦ…
ชู : ว้าว อุตส่าห์จำได้ด้วย ดีใจจัง พี่ๆ วง Argonavis ทุกคนเองก็สวัสดีนะ
บันริ : สวัสดี… วันนี้มาดูคนเดียวเหรอ?
ชู : ก็ใช่อยู่หรอก… แต่ช่วยอย่าทำเหมือนผมเป็นเด็กแบบนั้นได้ไหมนะ?
บันริ : อ่า โทษทีๆ!
ชู : ว่าแต่มานั่งศึกษาวงคนอื่นเขาซะพร้อมหน้ากัน 5 คนอยู่ข้างเวทีแบบนี้ ดูจะชอบ GYROAXIA มากเลยสินะ
งั้นผมขอดูด้วยแล้วกัน
เร็น : …นี่ ชูคุง ขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมนะ?
ชู : อะไรเหรอ?
เร็น : ทำไมเมื่อวาน…ถึงไม่มาขึ้นไลฟ์เหรอ?
ชู : อืม~ ……เพราะมันไร้สาระ ล่ะมั้ง
เร็น : ……เอ๊ะ?
ชู : เรื่องพรรค์นั้นจะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ! เอ้า ไลฟ์ของ GYROAXIA จะเริ่มแล้วนะ!
ตอนที่ 4 : ราชา GYROAXIA
[หลังเวที]
เรียว : นี่ มิยูกิคุง สเตจใหญ่ๆ นี่มันรู้สึกดีจริงๆ ด้วยเนอะ
มิยูกิ : นั่นสิเน้อ เรียวจิน ผู้ชมก็มากันเยอะด้วย ต้องโชว์ไลฟ์แบบเท่ๆ ให้ดูแล้วสิเนอะ
เรออน : จะมาพอใจกับแค่นี้ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ? เพราะพวกเราต้องตั้งเป้าหมายให้สูงกว่านี้อีกนะ
เคนตะ : จริงอย่างที่เรออนพูด สเตจระดับนี้ก็ยังเป็นแค่ทางผ่านนั่นแหละ ใช่ไหมล่ะ นายูตะ?
นายูตะ : ……อย่ามาชวนคุยน่า กำลังทำสมาธิอยู่
มิยูกิ : น่ากลัวจังๆ…แต่เรื่องยิ่งตั้งเป้าหมายสูงๆ ก็เห็นด้วยนั่นแหละนะ
เรออน : ถ้าเป็นพวกเราล่ะก็ ต้องไปได้ไกลกว่านี้อีกแน่…!
เรียว : นั่นสินะ ต้องเติบโตให้มากกว่านี้แล้วทำให้ชาวโลกมีความสุขกันมากขึ้นไปอีก
เคนตะ : ใกล้ถึงเวลาแล้ว พร้อมกันหรือยัง
นายูตะ : เอาล่ะนะ…
—————————————
นายูตะ : …GYROAXIA
—————————————
เร็น : …สุดยอด!
ยูโตะ : ถึงจะเจ็บใจก็เถอะ…แต่สุดยอดจริงๆ นั่นแหละ… เจ้าพวกนั้น เก่งขึ้นกว่าตอนอยู่ฮอกไกโดซะอีก…
วาตารุ : สมแล้ว… กำลังดึงดูดผู้ชมด้วยพลังของดนตรีเพียงอย่างเดียว…
ริโอะ : …ถ้าเข้าร่วมเฟสก็เท่ากับว่าจะต้องแข่งกับเจ้าพวกนั้นสินะ
บันริ : ถ้าถามว่าจะชนะได้ไหม… ไม่สิ ไม่มีอะไร
ชู : อย่างนี้นี่เอง… เป็นวงที่เก่งจริงๆ นั่นแหละนะ
เร็น : (การต่อสู้แข่งขันกัน หรือการชนะอะไรนี่… ผมยังไม่เข้าใจจริงๆ นั่นแหละ)
(แต่ว่า…ยังไงกันนะ)
(พอดู GYROAXIA หรือวงอื่นแล้ว… มันเหมือนมีความรู้สึกที่ยังไม่ค่อยเข้าใจผุดขึ้นมา…)
—————————————
บันริ : เป็นไลฟ์ที่ไม่มีจังหวะให้พักยันจบเลยเนอะ…
วาตารุ : อืม…รู้สึกว่าพัฒนากว่าครั้งก่อนด้วย
ยูโตะ : เอาล่ะ! ทุกคน! กลับห้องแต่งตัวกัน!
ริโอะ : ไม่ไปทักทายหน่อยเหรอ?
ยูโตะ : คือว่า นั่นไง แบบว่าไม่อยากเสียสมาธิก่อนขึ้นแสดง…
วาตารุ : ไม่ใช่ทำตัวไม่ถูก…เหรอ?
ยูโตะ : ไม่ใช่สักหน่อย! ไปเถอะน่า!
บันริ : ช่วยไม่ได้นะ… ทุกคน ไปกันเถอะ
ริโอะ : …นานะโฮชิ ไม่ไปเหรอ?
เร็น : ผม…อยากคุยกับนายูตะคุงหน่อยน่ะ
ริโอะ : …งั้นเหรอ งั้นไปก่อนล่ะนะ
ชู : จะคุยกับพี่ชายน่ากลัวๆ คนนั้นเหรอ? งั้นผมขออยู่ทักทายด้วยแล้วกัน
—————————————
มิยูกิ : ขอบคุณที่เหนื่อยกันนะคร้าบ—!
เรออน : …อื้ม เป็นไลฟ์ที่ดีเลย
เรียว : วันนี้ก็สนุกเนอะ
นายูตะ : อย่ามามัวแต่พึงพอใจกัน…มีเล่นพลาดอยู่เลย
เคนตะ : น่า นายูตะ เรื่องฟีดแบ็คค่อยประชุมกันทีหลัง ทุกคนยังเหนื่อยกัน… หืม?
เร็น : เอ่อคือ…ขอบคุณที่เหนื่อยกันนะครับ
ชู : เหนื่อยกันหน่อยนะ พี่ๆ วง GYROAXIA
เคนตะ : นานะโฮชิ เร็น…ส่วนเธอ อุจิกาวะ ชูคุง…จากวง εpsilonΦ สินะ
เร็น : คือว่า…พอดูไลฟ์แล้วอยากมาคุยกับนายูตะคุงให้ได้…
เคนตะ : อย่างนี้นี่เอง งั้นพวกเราไปก่อนล่ะ
นายูตะ : …มีอะไร
เร็น : ค คือว่า…ไลฟ์ สุดยอดมากเลย…แล้วก็…
นายูตะ : รีบๆ พูดให้จบซะ
เร็น : พวกเราก็จะ…พยายามนะ
นายูตะ : ………หา?
เร็น : พวกเราก็จะ…แสดงไลฟ์ที่ไม่แพ้กันให้ดู
ตอนที่ 5 : การตัดสินใจ
[หลังเวที]
เร็น : พวกเราก็จะ…แสดงไลฟ์ที่ไม่แพ้กันให้ดู
นายูตะ : ………
ชู : เห…หรือก็คือ จะชนะ GYROAXIA ให้ดูสินะ?
เร็น : อ เอ๊ะ…? เปล่า ไม่ใช่นะ คือผม…ไม่ได้อยากจะชนะ…
เอ๊ะ? แต่เมื่อกี้ผม…บอกว่า “จะไม่แพ้” งั้นเหรอ…?
ชู : อะฮะๆ… พี่ชายนี่น่าสนใจจริงๆ ด้วย ก่อนหน้านี้ยังพูดอยู่เลยแท้ๆ ว่า “ไม่รู้จะเข้าร่วมไปทำไม”
แต่กลับมาประกาศสงครามกับคนที่เพิ่งขึ้นไลฟ์ไปเนี่ยนะ?
เร็น : ประกาศสงครามเหรอ…ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นนะ…!
นายูตะ : …แกจะคิดยังไงมันก็เรื่องของแก ฉันไม่เกี่ยว
คู่แข่งของฉันไม่ใช่พวกแก แต่ที่ฉันต่อสู้ด้วยอยู่…คือโลกต่างหาก
เร็น : ………
นายูตะ : ถ้าคุยจบแล้วก็ไปล่ะ
ชู : พี่ชายที่ดูน่ากลัว ขอผมพูดอะไรบ้างได้ไหม?
นายูตะ : …อะไร?
ชู : วงของพี่ชายเก่งสุดๆ เลย แต่มัน…ก็แค่นั้นแหละ (กระซิบ)
สำหรับผม ไม่เห็นจะน่าสนใจอะไรเลย เปิดเสียงก่อสร้างให้ฟังยังดีซะกว่า
นายูตะ : …จะคิดยังไงก็เรื่องของแก
ชู : อะอ้าว ไปซะแล้ว
เอ้า…พี่ชายใกล้ต้องขึ้นแสดงแล้วนี่? ผมจะขอดูจากข้างเวทีต่อแล้วกัน
เร็น : เอ๊ะ? อา อื้ม
ชู : งั้นไว้ค่อยมาเล่นกันใหม่นะ!
—————————————
ยูโตะ : อ๊ะ เร็น ใกล้ถึงคิวเราแล้วนะ ไปเตรียมตัวเร็ว!
เร็น : ………
บันริ : เป็นอะไรหรือเปล่า เร็นคุง? ไปคุยกับนายูตะคุงมานี่
เร็น : เหมือนผม…จะเผลอไปประกาศสงครามซะแล้วสิ
ยูโตะ : …หา!? พูดอะไรไปน่ะ!?
เร็น : บอกไปว่า “พวกเราก็จะแสดงไลฟ์ที่ไม่แพ้กันให้ดู” น่ะ…
วาตารุ : อย่างนั้นเองหรอกเหรอ… แต่ว่า…
ริโอะ : สำหรับนานะโฮชิแล้วก็ถือว่าหายากนะ ที่จะพูดแบบนั้นน่ะ
ยูโตะ : ไฟเริ่มมาแล้วสินะ!?
เร็น : ผม…ยังไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ นั่นแหละ ทั้งการที่อยากชนะเฟส หรืออยากไปสู่ระดับโลก…
แต่รู้สึกประทับใจทั้ง GYROAXIA และวงที่ดูเมื่อวานจนเอาออกจากหัวไม่ได้เลย…
ตอนนี้…ผมแค่คิดว่าอยากขึ้นไปยืนอยู่บนสเตจเดียวกับทุกคนบ้าง อยากขึ้นไปแสดงพร้อมกับเมมเบอร์เร็วๆ แล้วก็…
ริโอะ : — “อยากรู้ว่าบางสิ่งที่เคยสัมผัสในงานดนตรีเมื่อตอนยังเด็กคืออะไร” สินะ?
เร็น : …!!
วาตารุ : อ๊ะ…เร็นเคยพูดไว้ตอนอยู่ที่ฮาโกดาเตะนี่นะ!
บันริ : อื้ม เคยเนอะ!
ยูโตะ : ไม่มีทางลืมอยู่แล้วนี่!
ริโอะ : นานะโฮชิ ตอนนี้ยังไม่ต้องไปคิดเรื่องอะไรที่ไม่เข้าใจอย่างการแข่งขันหรือระดับโลกหรอก
แต่ตัวนายมีเหตุผลที่มาเข้าร่วมเฟสอยู่ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมล่ะ?
เร็น : ริโอะ…
ยูโตะ : อ๊า—โถ่! จะระดับโลกหรือชนะอะไรก็ช่างมัน!
เร็น ค่อยมาตามหาในเฟสนี้ไปด้วยกันกับทุกคนเถอะ! ไอ้เจ้าบางสิ่งนั่นน่ะ!
เร็น : ……อื้ม!
—————————————
สตาฟ : Argonavis ครับ ช่วยเตรียมตัวด้วยครับ!
เร็น : …ไปกันเถอะ ทุกคน!!
—————————————
เร็น : ตอนนี้เพียงแค่ร้องเพลงอย่างสุดความสามารถ…เพื่อผู้ชมที่อยู่ข้างหน้าก็พอ…!
ยูโตะ : ใช่แล้ว อย่าไปคิดเรื่องยากๆ เลยน่า!
บันริ : ทุกคน พร้อมหรือยัง?
ริโอะ : อา
วาตารุ : เต็มที่กันเลยเถอะ
เร็น : …Argonavis ครับ
ช่วยรับฟังด้วยนะครับ บทเพลงแห่งการเดินเรือที่กำลังจะเริ่มขึ้นตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in