ไม่ได้มองท้องฟ้าสีครามมานานแล้วเนอะ

เรย์จิ : …นั่นสินะ แต่พอฝนหยุดตกเมื่อไรอากาศก็จะร้อนขึ้น

ทาดะโอมิ : อ๊ะ เรย์จิคุง บนฟ้า—


เรย์จิ : สายรุ้งงั้นเหรอ…
ถ้าคานาตะอยู่ตรงนี้ด้วยคงจะคึกอยู่คนเดียวแล้วเริ่มถ่ายรูปแน่ๆ เลยสินะ

ทาดะโอมิ : มีคนอยู่เยอะเลยเนอะที่เห็นสายรุ้งแล้วดูดีใจกันขึ้นมา หรือเพราะเป็นภาพที่ปรากฏขึ้นมาแล้วเดี๋ยวก็หายไปกันนะ
แต่เรย์จิคุงทำหน้าสบายใจอยู่ เหมือนจะต่างจากดีใจอยู่หน่อยๆ สินะ?

เรย์จิ : ก็แค่รู้สึกอารมณ์ดีที่ฝนหยุดตกเท่านั้นล่ะ ฉันไม่ใช่คนซื่อตรงขนาดที่แค่เห็นสายรุ้งก็ดีใจหรอก

ทาดะโอมิ : เข้าใจแล้ว
…ใกล้ได้เวลาไปแล้วนะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะเข้าเรียนสายเอา

เรย์จิ : อืม… อยู่ที่นี่อีกสักพักจนกว่าสายรุ้งจะหายไปก็คงไม่เป็นไร

นานๆ ที… ใช้เวลาโดยเปล่าประโยชน์บ้างก็ดีเหมือนกัน

——————————————