ทาดะโอมิ : ช่อดอกไม้เยอะมากเลยเนอะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ? เรย์จิคุง

เรย์จิ : ได้รับมาตอนไปบริษัทดัคริเวอร์น่ะ เห็นว่าเป็นของขวัญจากแฟนๆ

ถึงจะบอกไปว่าไม่ต้องการเพราะเดี๋ยวจะมารกห้องแต่ก็ยังดึงดันให้มาอยู่ดี

ทาดะโอมิ : เห... มีหลายช่อเลยเนอะที่ส่งถึงชูคุง ถ้าเอาไปให้จะดีใจไหมนะ?

เรย์จิ : ไม่รู้สิ ไม่คอยมีหรอกมั้งคนที่ได้รับของพวกนี้ไปแล้วดีใจจริงๆ น่ะ

ทาดะโอมิ : แต่ดอกไม้อันนี้สวยมากเลยนะ

เรย์จิ : อันนี้... ดอก Anemone เหรอ?

แกร่ก

ชู : อะไรกัน ดอกไม้ล้นเชียว เกิดอะไรขึ้นน่ะ?

ทาดะโอมิ : เห็นว่าเป็นของขวัญจากแฟนๆ น่ะ นี่ไง มีหลายช่อเลยนะที่ส่งถึงชูคุง

ชู : เห... ดอก Anemone สีแดงนี่ดีเหมือนกันแฮะ

ทาดะโอมิ : ภาษาดอกไม้เองก็ดีนะ

ชู : อา... “ฉันรักเธอ” สินะ? แต่นั่นเป็นความหมายของสีแดงเท่านั้นนี่

รู้ไหมว่าภาษาดอกไม้โดยรวมของดอก Anemone คืออะไร? เรย์จิ

เรย์จิ : ...ไม่ทราบเลยครับ

ชู : ลองไปหาดูนะ เพราะมันเข้ากับผมมากๆ เลยล่ะ

เรย์จิ : ......

ชู : งั้นขอรับดอกไม้นี้ไปล่ะนะ

ทาดะโอมิ : จะเอาไปประดับห้องเหรอ?

ชู : เปล่านี่ ไม่ทำแบบนั้นหรอก

แกร่บ!!

ชู : ทำแบบนี้ต่างหาก ดูสิ กลีบดอกไม้สีแดงกระจายเต็มพื้นเลย สวยดีใช่ไหมล่ะ?

อ้อ อย่าลืมทำความสะอาดทีหลังด้วยล่ะ เรย์จิ

เรย์จิ : ...ครับ

—————————————