เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Missing TimeOnce A Moment
" วันแรก .... ที่เราพบกัน "
  • "ไม่มีใครรู้อนาคตได้หรอก"

    ยามที่ฝนตก เราไม่รู้หรอก
    ว่าฝนจะตกอีกนานแค่ไหน

    ยามที่แดดออก เราก็ไม่รู้อีกแหละ
    ว่าฝนจะตกอีกเมื่อไหร่

    ยามที่เราร้องไห้ เราก็คงไม่รู้
    ว่านานแค่ไหน เราถึงจะยิ้มได้

    ยามที่เรายิ้มให้กัน เราก็คงไม่มีทางรู้
    ว่ารอยยิ้มจากคนข้าง ๆ

    "จะอยู่กับเรานานแค่ไหน"

    ฟ้าหลังฝน ย่อมสวยงามเสมอ
    คำพูดนี้ ทำให้ผมถามกับตัวเอง

    เราสนใจอนาคต .... มากเกินไปรึเปล่า ?
    เราให้ความสำคัญกับอนาคต .... มากไปมั้ย ?

    เราตอบได้ว่า 
    อีก 5 ปีนับจากนี้ 
    เราอยากทำอะไร

    แต่เรากลับตอบไม่ได้ว่า 
    อีก 5 นาทีต่อจากนี้
    เราจะทำอะไร

    ไม่เอาน่า

    เลิกให้ความสำคัญกับอนาคต
    เลิกให้ความสำคัญ .... ที่มากเกินไป
    กับช่วงเวลาที่ยังมาไม่ถึงเถอะ

    ผมว่า 'ไม่มีใครรู้อนาคตได้ล่วงหน้า' หรอก
    แต่ทุกคนรู้ช่วงเวลาในตอนนี้ดี

    เพราะงั้น 
    ให้ความสำคัญกับตอนนี้
    ให้ความสำคัญกับช่วงเวลานี้

    และ

    .... ให้ความสำคัญกับคนข้าง ๆ ในตอนนี้ ....

    วันแรกที่เราเจอกัน
    ้เราก็ไม่รู้ ว่านับจากวันนั้น 5 ปี

    "เรายังอยู่ด้วยกัน"

    วันนั้น เราสนใจแค่
    "เราอยากอยู่กับคน ๆ นี้นะ"

    เรื่องในอนาคต 
    ก็ให้ตัวเราในอนาคตเป็นคนจัดการ

    แต่เรื่องในวันนี้ 
    ตัวเราในตอนนี้
    ต้องเป็นคนจัดการ

    ใช้ชีวิตทุกจังหวะ
    ให้เหมือนกับวันแรก
    ที่เราพบกัน

    แม้วันนี้เราจะต้องร้องไห้
    แต่เมื่อมองกลับไป 'เราก็ยิ้มได้'

    - 24.8.2017 -

    #onceamoment

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Winai Chaichana (@winaichaichana)
Winai Chaichana (@winaichaichana)
ตอนนี้อยู่แม่สาย
แต่ก็ยังคิดถึง 5 ปีที่แล้วที่อยู่ประสานมิตร
เป็นถิ่นที่อบอวลด้วยมิตรภาพสมชื่อ "ประสานมิตร" จริง ๆ

เห็นตึกสำนักหอสมุดกลางกับต้นชมพูพันธุ์ทิพย์แล้ว รู้เลยว่าคือที่นี่ "ศรีนครินทรวิโรฒ"
ที่ที่เคยเรียน หลับ อาบน้ำ กินข้าว หยอกล้อเล่นหัวกับเพื่อน เหมือนเป็นบ้านหลังที่ 2
ตอนนี้อยู่บ้านเกิด อยู่กับครอบครัว ประกอบอาชีพครูสอนดนตรีโรงเรียนเอกชน ก็มีความสุขเหมือนกัน

อนาคตข้างหน้าไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกัน รู้แต่ว่าอย่าคาดหวังอะไรมากเกินไป ถ้าไม่ได้ดังหวังแล้วมันเจ็บ คาดหวังแต่สิ่งที่เป็นไปได้จริง กับทำวันนี้ให้เต็มที่และดีที่สุดก็พอ แล้วจะไม่เสียใจกับผลลัพธ์ข้างหน้า ไม่ว่ามันจะออกมาเป็นยังไงก็ตาม

ยินดีที่ได้รู้จักรุ่นพี่ หรือไม่ก็รุ่นน้องที่เป็นเจ้าของบทความนะครับ
ผมเป็นนิสิตเก่าสาขาวิชาวรรณกรรมสำหรับเด็ก คณะมนุษยศาสตร์ รหัส 54 ครับ
(นี่ก็เป็นอีกหนึ่งความคาดหวังที่อาจจะเป็นไปได้จริง ว่าเจ้าของบทความจะมาตอบกลับ และบอกว่าเป็นพี่น้องร่วมสถาบันเดียวกัน หรืออาจจะตรงข้ามกับความคาดหวังเลยก็ได้ 555)
Once A Moment (@thada)
@winaichaichana สวัสดีคร้าบ ผมรุ่น 59 ครับ เป็นรุ่นน้อง 55555

รู้สึกดีใจมากเลยครับ พี่มีพี่ ๆ ร่วมสถาบันมาอ่านและคอมเมนต์แบบนี้

บทความต่อ ๆ จากนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
Winai Chaichana (@winaichaichana)
@thada เป็นรุ่นน้องพี่ 5 ปีอีกด้วย บังเอิญจริง ๆ 555
ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้อง
ได้เลยครับ เดี๋ยวกด SUBSCRIBE จะได้ตามอ่านง่าย ๆ :)