"ไม่มีใครรู้อนาคตได้หรอก"
ยามที่ฝนตก เราไม่รู้หรอก
ว่าฝนจะตกอีกนานแค่ไหน
ยามที่แดดออก เราก็ไม่รู้อีกแหละ
ว่าฝนจะตกอีกเมื่อไหร่
ยามที่เราร้องไห้ เราก็คงไม่รู้
ว่านานแค่ไหน เราถึงจะยิ้มได้
ยามที่เรายิ้มให้กัน เราก็คงไม่มีทางรู้
ว่ารอยยิ้มจากคนข้าง ๆ
"จะอยู่กับเรานานแค่ไหน"
ฟ้าหลังฝน ย่อมสวยงามเสมอ
คำพูดนี้ ทำให้ผมถามกับตัวเอง
เราสนใจอนาคต .... มากเกินไปรึเปล่า ?
เราให้ความสำคัญกับอนาคต .... มากไปมั้ย ?
เราตอบได้ว่า
อีก 5 ปีนับจากนี้
เราอยากทำอะไร
แต่เรากลับตอบไม่ได้ว่า
อีก 5 นาทีต่อจากนี้
เราจะทำอะไร
ไม่เอาน่า
เลิกให้ความสำคัญกับอนาคต
เลิกให้ความสำคัญ .... ที่มากเกินไป
กับช่วงเวลาที่ยังมาไม่ถึงเถอะ
ผมว่า 'ไม่มีใครรู้อนาคตได้ล่วงหน้า' หรอก
แต่ทุกคนรู้ช่วงเวลาในตอนนี้ดี
เพราะงั้น
ให้ความสำคัญกับตอนนี้
ให้ความสำคัญกับช่วงเวลานี้
และ
.... ให้ความสำคัญกับคนข้าง ๆ ในตอนนี้ ....
วันแรกที่เราเจอกัน
้เราก็ไม่รู้ ว่านับจากวันนั้น 5 ปี
"เรายังอยู่ด้วยกัน"
วันนั้น เราสนใจแค่
"เราอยากอยู่กับคน ๆ นี้นะ"
เรื่องในอนาคต
ก็ให้ตัวเราในอนาคตเป็นคนจัดการ
แต่เรื่องในวันนี้
ตัวเราในตอนนี้
ต้องเป็นคนจัดการ
ใช้ชีวิตทุกจังหวะ
ให้เหมือนกับวันแรก
ที่เราพบกัน
แม้วันนี้เราจะต้องร้องไห้
แต่เมื่อมองกลับไป 'เราก็ยิ้มได้'
- 24.8.2017 -
#onceamoment
ตอนนี้อยู่แม่สาย
แต่ก็ยังคิดถึง 5 ปีที่แล้วที่อยู่ประสานมิตร
เป็นถิ่นที่อบอวลด้วยมิตรภาพสมชื่อ "ประสานมิตร" จริง ๆ
เห็นตึกสำนักหอสมุดกลางกับต้นชมพูพันธุ์ทิพย์แล้ว รู้เลยว่าคือที่นี่ "ศรีนครินทรวิโรฒ"
ที่ที่เคยเรียน หลับ อาบน้ำ กินข้าว หยอกล้อเล่นหัวกับเพื่อน เหมือนเป็นบ้านหลังที่ 2
ตอนนี้อยู่บ้านเกิด อยู่กับครอบครัว ประกอบอาชีพครูสอนดนตรีโรงเรียนเอกชน ก็มีความสุขเหมือนกัน
อนาคตข้างหน้าไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกัน รู้แต่ว่าอย่าคาดหวังอะไรมากเกินไป ถ้าไม่ได้ดังหวังแล้วมันเจ็บ คาดหวังแต่สิ่งที่เป็นไปได้จริง กับทำวันนี้ให้เต็มที่และดีที่สุดก็พอ แล้วจะไม่เสียใจกับผลลัพธ์ข้างหน้า ไม่ว่ามันจะออกมาเป็นยังไงก็ตาม
ยินดีที่ได้รู้จักรุ่นพี่ หรือไม่ก็รุ่นน้องที่เป็นเจ้าของบทความนะครับ
ผมเป็นนิสิตเก่าสาขาวิชาวรรณกรรมสำหรับเด็ก คณะมนุษยศาสตร์ รหัส 54 ครับ
(นี่ก็เป็นอีกหนึ่งความคาดหวังที่อาจจะเป็นไปได้จริง ว่าเจ้าของบทความจะมาตอบกลับ และบอกว่าเป็นพี่น้องร่วมสถาบันเดียวกัน หรืออาจจะตรงข้ามกับความคาดหวังเลยก็ได้ 555)
รู้สึกดีใจมากเลยครับ พี่มีพี่ ๆ ร่วมสถาบันมาอ่านและคอมเมนต์แบบนี้
บทความต่อ ๆ จากนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้อง
ได้เลยครับ เดี๋ยวกด SUBSCRIBE จะได้ตามอ่านง่าย ๆ :)