02102018
กึก กึก
เขาขมวดคิ้วนิดหน่อย ทั้ง ๆ ที่พยายามมองข้ามเสียงน่ารำคาญนั่นหลายต่อหลายครั้ง
จริง ๆ วันนี้ควรจะเป็นวันที่เขาได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง
อ่านหนังสือที่ชอบ กาแฟ ห้องนอน และแดดอุ่น ๆ
ทุกสิ่งที่อย่างควรจะเพอร์เฟ็ค แต่ว่า..
กึก กึก
แกร่กกกก!!
'' นี่ เมื่อไหร่นายจะเลิกทำแบบนั้นสักที " เขาวางหนังสือเล่มหนาในมือลง มองเด็กตัวในปกครองชั่วคราวที่ควรจะเป็นเด็กดีโดยการวาดรูปบนกระดาษแผ่นใหญ่นั่นเงียบ ๆ แล้วปล่อยให้เขาใช้ชีวิตในวันหยุดที่หาได้ยากของเขาซะ
แล้วนี่มันอะไรกันวะ
'' ก็เมฆไม่สนใจเค้า.. " เด็กน้อยที่สูงไม่ถึงเอวเขาด้วยซ้ำ เริ่มทำหน้าง้ำงอ ก้มหน้ามองดินสอในสองมือพร้อมกับขมวดคิ้วน้อย ๆ นั่นเข้าหากัน
" แล้วนายอยากได้อะไร หิวหรือ? " เมฆมองนาฬิกาในมือ ก่อนจะเก็บหนังสือแล้วพับแพลนชีวิตแสนสุขในวันหยุดของเขาไป
" อื้อ เค้าอยากกินพุดดิ้ง เค้าอยากกินไอติมร้านนั้นด้วย ที่คราวก่อนเมฆพาไป "
เด็กน้อยหน้าเจื่อนลงนิดหน่อยเมื่อสบตาเข้ากับเจ้าของห้อง เค้าขอเมฆมากไปเหรอ เมฆอารมณ์ไม่ค่อยดีหรือเปล่า เค้าจะโดนเมฆดุไหมนะ..
เมฆถอนหายใจสั้น ๆ
โอเค เห็นแก่ตาใส ๆ เห็นแก่ปากงอ ๆ และแก้มบวม ๆ นั่น
" ก็ได้ ๆ ไปกัน.. "
'' อื้อ อุ้มเค้าหน่อย '' เด็กดื้อฉีกยิ้มเต็มแก้มแล้วยื่นสองมือมา ก่อนเขาจะช้อนสองแขนนั่นขึ้นอุ้ม
นี่เมฆคิดไปเองหรือเปล่า แต่หน้าผากของเด็กนั่นเหมือนมีคำว่าชนะแปะอยู่เลย
ร้ายกาจจริง ๆ เลยไอ่ตัวดื้อ
ลาก่อนวันหยุดของเขา
ไว้คราวหน้าจะใช้ให้คุ้มแล้วกัน แต่ตอนนี้ขอไปทำหน้าที่พี่เลี้ยงเด็กที่ดีก่อนนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in