1. ญี่ปุ่นมีการปกครองในระบอบที่สมเด็จพระจักรพรรดิเป็นประมุขของประเทศมาอย่างยาวนาน ในช่วงการปกครองของสมเด็จพระจักรพรรดิแต่ละองค์ ก็จะมีการตั้งชื่อช่วงเวลาเหล่านั้นด้วยชื่ออันเป็นมงคงที่แตกต่างกันออกไป

2. ในรัชสมัยปัจจุบัน คือ รัชสมัยเฮเซ ในยุคของพระจักรพรรดิอกิฮิโตะ ซึ่งแปลความหมายว่า สันติสุขทุกแห่งหน เริ่มใช้มาตั้งแต่ พ.ศ.2532 ขณะที่ก่อนหน้านั้น ในสมัยสมเด็จพระจักรพรรดิฮิโระฮิโตะ พระราชบิดา ได้ใช้ชื่อว่า รัชสมัยโชวะ ที่แปลว่า ญี่ปุ่นอันรุ่งเรือง

3. สมเด็จพระจักรพรรดิอกิฮิโตะ หรือในคำวที่ชาวญี่ปุ่นเรียกสมเด็จพระจักรพรรดิในภาพกว้างๆ ว่า เท็นโน เฮกะ (สมเด็จพระจักรพรรดิ) ได้มีรับสั่งต่อประชาชนเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2559 โดยมีนัยยะสื่อถึงการเตรียมสละราชบัลลังก์ ให้แก่มกุฎราชกุมารนะรุฮิโตะ พระราชโอรสองค์ใหญ่ ซึ่งทำให้รัฐบาลญี่ปุ่นมีการเตรียมการเพื่อรองรับการสละราชสมบัติ ซึ่งนั่นหมายถึงการต้องเปลี่ยนชื่อรัชสมัย ของพระองค์เดิม เป็นรัชสมัยใหม่ของพระองค์ใหม่

4. อนึ่ง การสละราชบัลลังก์ของสมเด็จพระจักรพรรดิอกิฮิโตะ เป็นการสละราชบัลลังก์ครั้งแรกในรอบกว่า 200 ปี ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น และหลังจากนั้น สมเด็จพระจักรพรรดิอกิฮิโตะ จะได้รับพระยศเป็น โจโค หรือ ไดโจเท็นโน อันมีความหมายว่าจักรพรรดิที่สละราชบัลลังก์แล้วพร้อมกับพระนามอย่างเป็นทางการของพระองค์ที่จะเปลี่ยนเป็น จักรพรรดิเฮเซ

5. รัฐบาลญี่ปุ่นได้ขอให้คณะผู้เชี่ยวชาญเสนอชื่อรัชสมัยใหม่เพื่อเป็นตัวเลือกมากกว่า 6 ชื่อ โดยเกณฑ์การคัดเลือกชื่อ ประกอบด้วย มีความหมายสอดคล้องกับอุดมคติอันดีของชาติ, ใช้อักษรคันจิ 2 ตัว, เขียนง่าย, อ่านง่าย, ไม่เคยถูกใช้มาก่อน และไม่ถูกใช้อย่างกว้างขวาง

6. วันที่ 1 เมษายน 2562 ได้มีการประกาศชื่อรัชสมัยใหม่ ซึ่งจะเริ่มใช้หลังจากเจ้าชายนารูฮิโตะ มกุฎราชกุมารองค์ปัจจุบันเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระจักรพรรดิพระองค์ใหม่แห่งญี่ปุ่น ในวันที่ 1 พฤษภาคม 2562 โดยนายโยชิฮิเดะ สุงะ เลขาธิการรัฐมนนตรีญี่ปุ่น ได้ประกาศพร้อมถือป้ายแสดงชื่อรัชสมัยใหม่ของญี่ปุ่นว่า เรวะ (Reiwa) ซึ่ง Rei เท่ากับ การบัญชา ส่วน Wa เท่ากับ สงบสุข จึงแปลรวมกันได้ว่า "บัญชาแห่งสันติ"

7. หลังจากนี้ นายชินโซ อาเบะ นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น จะแถลงถึงเหตุผลและความหมายแห่งรัชสมัยเรวะ ให้ประชาชนได้รับทราบในระยะต่อไป