เดือนมกราคม เราขอพ่อไปเรียนภาษาที่ญี่ปุ่นสองเดือนคนเดียว เพราะปิดเทอม6เดือนก่อนเปิดมหาลัยมันว่างมากๆ ให้อยู่บ้านอย่างเดียวก็คงไม่ไหว ก็รีบจัดการทุกอย่าง หาสถาบันภาษา หาที่พัก เราตั้งใจจะอยู่แชร์เฮ้าส์ จะได้ฝึกพูดอังกฤษหรือญี่ปุ่นเยอะๆ เมื่อสองปีที่แล้ว(2017) เราเคยไปเรียนที่ญี่ปุ่นกับพี่สาวมาก่อน 5 สัปดาห์ ออกเที่ยวทุกวันจนแทบจะรู้ทุกซอกทุกมุมของโตเกียวแล้ว รอบนี้เราก็เลยไม่แพลนเที่ยวอะไร คิดไว้ว่าวันไหนอยากเที่ยวก็ออก วันไหนอยากตีพุงอยู่ในห้องก็นอน แต่ตั้งใจไว้ว่ารอบนี้ต้องได้อะไรกลับมาเยอะๆ กล้าพูดมากขึ้น แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเป็นมากขึ้น ฝึกอยู่คนเดียวให้เป็นให้ได้
โรงเรียนที่จะไปกว่าจะเปิดเรียนก็วันที่ 10 เมษานู่นเลย แต่เราจองตั๋วเครื่องบินไฟลท์วันที่ 30 มีนา สาเหตุที่รีบมาเพราะตั้งใจจะมาดูคอนเสิร์ต 5555555555 เราตั้งหน้าตั้งตารอคอยการเดินทางครั้งนี้มาตลอด แต่พอวันจริงมาถึง ตอนเก็บของใส่กระเป๋าจนถึงตอนนั่งกับพ่อก่อนขึ้นเครื่องบิน รู้สึกอยากแคนเซิลทุกอย่าง ไม่อยากไปแล้ว งงว่าทำไมถึงต้องเอาตัวเองมาเหนื่อยด้วย แต่ ณ ตอนนั้นก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ก่อนเราจะเข้าไปข้างใน พ่อกอดเราแล้วบอกว่า อยู่คนเดียวต้องเข้มแข็ง ตั้งใจจะจำประโยคนี้ไปตลอดเลย
พอเข้ามาในเกตก็ยังโหวงๆในใจอยู่ ขึ้นเครื่องบินก็หลับๆตื่นๆ เราเพลียมากๆเพราะวันที่29มีงานปัจฉิมที่โรงเรียน กว่าเราจะกลับก็สองทุ่ม เพิ่งถึงบ้านตอนสี่ทุ่ม แล้วไฟลท์บินตอนตีสี่ ไม่มีเวลาให้พักเลย พอถึงที่สนามบิน ก็รีบหาซื้อซิมโทรศัพท์ นั่งรถบัสไปโตเกียว เราต้องค้างที่โรงแรมที่คล้ายๆแคปซูลสองคืน เพราะเช็คอินเข้าพักที่แชร์เฮ้าส์ได้วันที่ 1 พอถึงที่พัก รู้สึกซวยมากๆเพราะเจอฝรั่งเตียงบนนอนกรนทั้งสองคืนเลย กว่าเราจะหลับได้ก็ตีสามละ แต่ก็ยังดีที่ที่พักอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟ เดินทางค่อนข้างสะดวก หลังจากนี้จะได้อยู่ห้องเดี่ยว no more เสียงกรนแล้ว TT
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in