คืนและวันอันหม่นเศร้า...จำเจ

ในขณะที่เราเร้นกายภายใต้ผ้าห่มอุ่น

ใครสักคนอีกฟากหนึ่งของโลก

อาจกำลังเหน็บหนาวเพราะความรักที่เพิ่งจากไป

วันและคืนอันจำเจ...มัวหมอง

เมื่อผ้าห่มอุ่นมิอาจคลายความหนาวเหน็บได้อีก

คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว

แต่...คำตอบของคำถาม

กลับรู้สึกสนุกที่ได้เล่นซ่อนหากับหัวจิตหัวใจเรา

เราเหน็บหนาว...หรือเราเดียวดาย

เราเหงา...หรือเราโหยหา

เรายังศรัทธา...หรือเราสูญสิ้นแล้ว

ในวันที่หัวใจมิอาจถูกเติมเต็มด้วยความว่างเปล่าได้อีกต่อไป

ผ้าห่มอุ่นกลับคล้ายเป็นเพียงโครงสร้างอย่างหนึ่งของสสารนับร้อยพันที่ถูกถักทอขึ้น

สสารมีอยู่จริง 

เรามีอยู่จริง

ความรู้สึกก็เช่นกัน

คำตอบทั้งหลายยังคงซุกซ่อนอยู่ที่ใดสักแห่ง

ในวันที่หัวใจมิอาจบรรจุความรู้สึกใดใดได้อีกต่อไป

ผ้าห่มอุ่นเปื่อยยุ่ยไม่ต่างไปจากเราที่ผุพัง

คำตอบของคำถามเริ่มชัดเจนขึ้นในความคิด

ทุกเรื่องราวเกิดขึ้นจากความเหงา

คำตอบของคำถามกระจ่างชัดขึ้นในหัวใจอันอ่อนแรง

ทุกเรื่องราวดำเนินไปพร้อมกับความโหยหา

คำตอบของคำถามได้ถูกตอบแล้วโดยจิตวิญญาณอันว่างเปล่า

ทุกเรื่องราวในชีวิตล้วนจบลงด้วยความเดียวดาย

ในวันที่หัวใจกลายเป็นสีเทา

สสารไม่มีอยู่จริง

เราไม่มีอยู่จริง

ความรู้สึกก็เช่นกัน

Her (2013)

เหตุเกิดจากความเหงา