happy new year - My First Story

31 ธันวาคม ช่วงเวลาแห่งการเคาท์ดาวน์

คงเป็นวันที่ใครๆต่างสนุกและตื่นเต้นไปกับการที่จะเริ่มต้นขึ้นปีใหม่ในเพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมง
ผู้คนต่างฮาเฮเฉลิมฉลองกันอย่างเมามันส์ บ้างก็ดูหนังข้ามปี บ้างก็ปาร์ตี้เลี้ยงฉลองต่างๆนาๆ

แต่ความสนุกนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นกับเราเลยสักนิดเดียว กลับกันมันมีแต่ความวูบโหวง ใจหาย
ไม่รู้ว่าเป็นคนเดียวหรือเปล่าแต่เรารู้สึกแบบนี้จริงๆและยังคงเป็นอยู่ทุกๆปี

อ่า..จะเริ่มปีใหม่อีกแล้วเหรอ
ปีนี้ใครผ่านเข้ามาบ้างนะ
แล้วมีใครหล่นหายจากชีวิตบ้าง
บุคคลในปีก่อนๆล่ะยังมีใครอยู่หรือเปล่า

มีอีกหลายอย่างที่อยากทำในปีนี้อยู่เลย
เวลาผ่านไปไวจัง
ปีนี้มีทั้งดีทั้งแย่ปะปนกันไปสินะ

ทุกๆวันสิ้นปีจะมานั่งคิดทบทวนตัวเองรอเสียงพลุเริ่มวันใหม่

ผู้คนต่างบอกว่าให้ทิ้งเรื่องร้ายๆในปีนี้ออกไปแล้วเริ่มต้นสิ่งที่ดีในปีใหม่กันเถอะ

แต่เราไม่เคยคิดแบบนั้นเลย เราเก็บมันไว้ในส่วนของความทรงจำมีทั้งความสุข ความเศร้า ความเจ็บปวดเราต่างเก็บมันไว้ทั้งหมด

แค่ไม่อยากลืมสิ่งที่เคยเจอมา

เริ่มปีใหม่แล้วเขาคนนั้นที่บังเอิญเจอกัน ในปีหน้าจะยังจำกันได้อยู่มั้ยหรือลืมกันไป

ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านโปรดจะยังคงเปิดกิจการไปเรื่อยๆแบบนี้หรือเปล่า

เธอที่ผ่านเข้ามาในโลกของเรา ในปีหน้าเธอจะยังจำฉันได้มั้ย

เราที่ตอนนี้รักเธอ ปีหน้าและปีต่อๆไปเราจะยังรู้สึกแบบนี้อยู่หรือเปล่า

จากสิ่งที่ผ่านๆมากับบางคนที่เราอยากจดจำเขาให้มากที่สุดในตอนนี้กลับลืมมันไปแล้ว แต่บางคนยังคงอยู่ในความทรงจำแม้มันนานแสนนาน ไม่มีอะไรที่แน่นอนเลย ไม่มีอะไรการัณตีได้ว่าสิ่งนั้นมันจะยังคงอยู่ตลอดไป

เว้นแต่เพียงความทรงจำที่ไม่เคยหายไปไหน

“เมื่อไหร่ก็ตามที่ความทรงจำเริ่มจางหาย ความจำนั้นจะถูกลืมเลือนไป แต่ว่าความทรงจำนั้นจะถูกสลักเอาไว้ในหัวใจและถูกเก็บรักษาไว้ตลอดกาล”
ในก้นบึ้งของหัวใจ
ก้นบึ้งของความรู้สึก

ตัวเราในปีใหม่จะเป็นยังไงกันนะ?
จะยิ้มเยอะๆแล้วเลิกคิดมากแบบในปีนี้มั้ย
จะมีใครผ่านเข้ามาอีกบ้าง
จะลืมอะไรง่ายๆอีกหรือเปล่า
แล้ว..
เธอจะหายไปจากหัวใจของเรามั้ยนะ

น่าเศร้านะปีใหม่น่ะ
มันเหมือนต้องเริ่มอะไรใหม่ๆขึ้นทุกปี
เป็นเรื่องดีของใครหลายๆคน
แต่กับเราคงเป็นความอยากรักษาผู้คน
สิ่งต่างๆและความผูกพันธ์ที่สวยงาม
ให้ก้าวไปพร้อมๆกันกับเราไม่หนีหายไปไหน
ขอแค่ยังอยู่เพื่อให้ได้อุ่นใจดีกว่าถูกลืมเลือน

;)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น