ย้อนกลับช่วงมปลาย เป็นช่วงเวลาค้นหาตัวเองว่าอยากเป็นอะไร อยากทำอะไรในอนาคต ตอนนั้นเราก็ถามตัวเองนะคะว่าอยากทำอะไร แต่ตอนนั้นเราให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เลยค่ะว่าอยากเป็นอะไร เราไม่รู้ว่าสิ่งไหนที่เราชอบหรือเหมาะกับเรา  เราจึงเลือกที่จะเรียนไปก่อนในคณะไรก็ได้ที่มีงานทำไม่ตกงาน และ คณะบัญชี คือคำตอบของเราในตอนนั้น เพราะหลายๆคนบอกว่าเรียนบัญชีมีเงินเยอะ แถมยังไม่ตกงานอีก เราจึงตกลงเข้าเรียนในคณะนี้หลังจากจบมปลาย ตอนเรียนบัญชีปีแรกก็รู้สึกว่าเออไม่ยากอะไรนี่หน่า น่าจะเรียนไหวแหละ พอเริ่มเข้าปีสองสามสี่นี่แหละค่ะของจริง เราเรียนได้แบบ เกรดนิยม มาโดยตลอดค่ะ เอาแค่พอผ่านเท่านั้น เกียรตินิยมนี่คือฝันไปได้เลย การเรียนในมหาวิทยาลัยของเราคือก็เรียนให้จบ คิดแค่นี้เลยค่ะ เพราะรู้สึกว่าถ้าซิ่วก็คือเสียเวลาไม่ทันแล้ว ซึ่งก่อนเรียนจบเราก็ได้ไปฝึกงานในbig4 ออดิท ในช่วงเดือนที่ชิวที่สุดจึงทำให้เราไม่รู้ว่าช่วงพีคเป็นยังไง เพราะตอนนั้นเราก็คือเห็นพี่ๆชิวกัน แต่สิ่งที่เราติดในใจตอนฝึกงานคือสังคมในการทำงานนี่แหละค่ะ มีความรู้สึกอยู่ลึกๆว่าไม่ชอบสังคมแบบนี้เลย แต่ก็ลองกลับไปคุยกับเพื่อนที่ฝึกงานด้วยกัน บางคนก็เจอสังคมดี บางคนก็คือเจอแย่ไปเลย มันขึ้นกับจ็อบที่เราได้จริงๆ ละหลังจากนั้นเราก็ได้offerทำงานหลับจากเรียนจบเลยไม่ต้องไปหางานเลยค่ะ ซึ่งด้วยความที่เรามองโลกในแง่บวกสุดๆว่าเราคงไม่เจอสังคมแย่ๆหรอกมั้งนะ หรือถ้าเจอเราก็อดทนได้แหละ ปรับตัวเก่งอยู่ แถมอดทนเก่งด้วย

มาถึงตรงนี้ก่อนที่จะเริ่มงานจริงๆจังๆก็ถามตัวเองอยู่ตลอดนะคะว่าชอบออดิทจริงๆหรอ คำตอบก็คือไม่รู้ว่าไปทางไหนเลยเดินตามทางไปก่อน การเป็นคนที่ไม่มีความฝันนี่คือยากจริงๆนะ ไปนู้นก็ไปไปนี่ก็ไป แต่ในใจลึกๆก็มีคำตอบอยู่แล้วแหละค่ะ เพราะถ้าเราชอบเราจะไม่ลังเลกับมัน จริงไหมคะ 

การทำงานผ่านไปหนึ่งปีทำให้เรารู้ว่างานนี้เป็นสิ่งที่ไม่เหมาะกับเรา เราไม่มีความสงสัยใคร่รู้เยี่ยงผู้ประกอบวิชาชีพเลยค่ะ แต่เราก็พยายามทำงานต่อเผื่อว่าสักวันเราอาจจะชอบมันจริงๆก็ได้นะ แต่ยิ่งทำงานไปยิ่งรู้scopeงานมากขึ้นก็ยิ่งทำให้รู้ว่าเราไม่เหมาะจริงๆนั่นแหละ สุดท้ายแล้วเราก็เป็นคนหนึ่งที่ทำงานไปอย่างผ่านๆให้มันเสร็จ รอเงินเดือนออกในทุกๆเดือน ไม่มีความฝันไม่มีความหวังอะไรเลย จนมาถึงช่วงพีคในปีที่สองเราตัดสินใจว่าอยากลาออก แต่จะออกไปทำอะไรดีละ

ทุกอย่างจึงย้อนกลับมาในคำถามแรกในช่วงปลายว่าอยากเป็นอะไร อยากทำอะไรในอนาคต  เชื่อไหมว่าผ่านมา6ปีแล้ว มีคำตอบเพียงแค่ว่า อยากเป็นคนที่มีความสุขในทุกๆวััน แค่นั้นจริงๆ?