พักหลังมานี้ฉันกำลังทำความเข้าใจกับตัวเองว่าทำไมชอบไปถนนข้าวสารทำไมชอบแสงสีเสียง ทำไมเวลานั่งรถไฟฟ้า รถตุ๊กตุ๊ก แล้วรู้สึกดีถึงจะเหนื่อยแค่ไหนก็ตามมันเริ่มมาจากการที่ฉันดูวิดีโอในยูทูปพวก VLOG ต่างๆดูมันทุกวันชอบมากจนไปเปิดเจอคลิปหนึ่งคือเที่ยวฟลูมูนปาร์ตี้ที่เกาะพงันเท่านั้นแหละคุณเอ้ย ฉันก็ไล่ดูวิดิโอแนวนี้ตลอด คิดวางแผนว่าจะไปด้วยนะนู้นนี่นั่นจนอยู่ดีๆก็มีความคิดว่าอยากมาถนนข้าวสารจัง ช่วงนั้นจำได้ว่าเป็นช่วงสอบไฟนอลที่มหาลัยทำไงล่ะไม่เป็นตาอ่านหนังสือ ดูรีวิวหาที่เที่ยววางแผนทุกอย่างเลยเคาว์ดาวรอวันที่ได้ไปเพราะจองโรงแรมไว้เรียบร้อยแล้ว หลังจากไฟนอล ลุยคะลุย จำได้ว่าฉันลุยไปเที่ยวข้าวสารกับเพื่อนไปกันสองคนแบบมันตื่นตาตื่นใจมาก มีทั้งเสียงดนตรีผู้คนจากหลากหลายมุมโลกมารวมกันอยู่ที่นั่น โอ้พระเจ้า paradise ตอนแรกยอมรับว่าเคยมองถนนข้าวสารในทางที่ไม่ดีเลยคิดว่าต้องแบบบมั่วสุม กามอารมณ์ อบายมุข ประมาณนั้นแต่พอลองมาได้สัมผัสมันก็เหมือนที่คิดไว้เลยนะแต่เห้ย !ทำไมฉันกลับชอบ ตอนแรกคิดว่าฉันกำลังจะกลายเป็นคนไม่ดีหรือเปล่าทำไมชอบอะไรพวกนี้ไม่เอานะฉันไม่อยากยุ่งกับสิ่งพวกนี้ ตอนนั้นต่อสู้กับอารมณ์ตัวเองตลอดเวลาแต่พอเที่ยวเสร็จกลับ แยกย้าย ความรู้สึกพวกนั้นก็ยังไม่หายไปยังวนเวียนและเรียกร้องให้ฉันกลับไปอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้น เอาวะไปก็ไปครั้งที่สองที่ฉันมาถนนข้าวสารกับเพื่อนอีกและแน่นอนตื่นตาตื่นใจมองนู้นมองนี่เพลินแต่คราวนี้นอกจากจะไปข้าวสารฉันก็ไปวัดสุทัศน์ เสาชิงช้า แล้วก็ตระเวนเที่ยวย่านพระนครรอบเกาะรัตนโกสินทร์ ต้องบอก่อนว่าฉันเที่ยวย่านนี้เป็นประจำอยู่แล้วตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแต่ข้าวสารเป็นแหล่งเดียวที่ไม่เคยไปก็อย่างที่บอกมุมมองตอนนั้นมันไม่ดี
เวลาผ่านไปประมาณสองอาทิตย์อยู่ดีๆมีความคิดอยากเที่ยวคนเดียวเอาอีกละมันมาอีกแล้ว เอาก็เอาโอเคจะบอกว่าฉันตัดสินใจมาเที่ยวข้าวสารอีกแถมคราวนี้พิเศษสุดเช่าโฮสเทลนอนกับอัดคลิปกะจะทำเป็นวิดีโอสั้นๆอัพโหลดลงช่องยูทูปที่เรามีมันเป็นการเที่ยวคนเดียวครั้งแรกแบบ full option เลยละฉันใช้ชีวิตอยู่แถวนั้นตั้งแต่เย็นยันเที่ยงคืนหาของกิน นั่งอ่านหนังสือที่ร้านกาแฟ เดินเล่นบนถนนสายนั้นคนเดียวแต่กลับไม่รู้สึกเหงาเลยกลับมานอนโฮสเทลรวมกับนักท่องเที่ยวคนอื่นเป็นค่ำคืนที่อเมซิ่งมาก บอกไม่ถูกว่ารู้สึกดีแค่ไหน วันนั้นฉันรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราความจริงแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นฉันเรียกมันว่า ความหลงใหล มันอาจจะไม่ได้มีประโยชน์กับใครเลยแต่แน่นอนมันทำให้ฉันมีความสุขฉันก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าตัวเองจะหลงใหลในอะไรเพราะเป็นคนเบื่อง่ายแต่ความหลงใหลที่ฉันมีนี้มันทำให้ฉันรู้ว่าฉันมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรสุดท้ายแล้วฉันต้องการอะไร
ฉันหลงรักที่นี่ หลงรักเกาะรัตนโกสินทร์ หลงรักชีวิตตอนกลางคืนในกรุงเทพโอพระเจ้าฉันรัก ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมชาวต่างชาติถึงชอบมาที่นี่ขนาดเราเป็นคนไทยเรายังหลงใหลมันขนาดนี้ที่นี่สวยงามเสมอในความคิดฉัน ฉันมาที่นี่อีกกี่ครั้งก็ได้แม้จะเป็นการเดินทางบนเส้นทางเดิมๆสถานที่เดิมๆแต่แน่นอนความรู้สึกเดิมก็ยังคงไม่จางหายและฉันไม่รู้ว่าตัวฉันเองจะมีความคิดเปลี่ยนไปอีกมั้ยซึ่งถ้ามันเปลี่ยนฉันก็จะกลับมาที่นี่อีกและฉันหวังว่าความรู้สึกเดิมๆจะหวนกลับมาเพราะฉันหลงรักความรู้สึกเดิมๆนั้น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in