พวกเราน่ะเติบโตกลายมาเป็นผู้ใหญ่ได้ยังไงกันนะ
ชีวิตในแต่ละวันช่างเป็นภาระที่หนักหนาเหลือเกิน
ฉันไม่สามารถไปต่อได้แล้วล่ะ
.
.
.
Title: 꿈과 책과 힘과 벽 (Dreams, Books, Power and Walls)
Artist: Jannabi (잔나비)
Album: LEGEND (2019)
해가 뜨고 다시 지는 것에
ที่ๆอาทิตย์ขึ้นและตกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
연연하였던 나의 작은방
มันคือห้องเล็กๆที่ฉันอาศัยอยู่ไงล่ะ
텅 빈 마음 노랠 불러봤자
ฉันพยายามเปล่งเสียงร้องออกไปด้วยใจที่ว่างเปล่า
누군가에겐 소음일 테니
แต่มันคงเป็นเพียงแค่เสียงรบกวนสำหรับใครบางคน
꼭 다문 입 그 새로 삐져나온
เพราะเช่นนั้นฉันเลยปิดปากตัวเองให้เงียบสนิท
보잘것없는 나의 한숨에 나 들으라고 내쉰 숨이 더냐
ก่อนที่จะปล่อยลมหายใจอันไร้คุณค่าของตัวเองออกมาเบาๆ
아버지 내게 물으시고
คุณพ่อเลยถามออกมาว่า ฉันถอนหายใจให้ท่านได้ยินเหรอ
제 발 저려 난 답할 수 없었네
ด้วยความรู้สึกผิด ฉันเลยไม่สารถตอบกลับไป
우리는 우리는
พวกเรา พวกเราน่ะ
어째서 어른이 된 걸까
เติบโตกลายมาเป็นผู้ใหญ่ได้ยังไงกันนะ
하루하루가 참 무거운 짐이야
ชีวิตในแต่ละวันเป็นภาระที่หนักหนาเหลือเกิน
더는 못 갈 거야
ฉันไม่สามารถไปต่อได้แล้วล่ะ
꿈과 책과 힘과 벽 사이를
ระหว่างความฝัน หนังสือ กำลัง และกำแพง
눈치 보기에 바쁜 나날들
ในแต่ละวันของฉันมันยุ่งเกินกว่าที่จะมาให้ค่าสิ่งเหล่านี้
소년이여 야망을 가져라
"เด็กหนุ่มเอย จงทะเยอทะยานเข้าไว้"
무책임한 격언 따위에
ช่างเป็นคติที่เชื่อถือไม่ได้เสียจริงๆ
저 바다를 호령하는 거야
"ฉันจะปกครองทั่วทั้งมหาสมุทร"
어처구니없던 나의 어린 꿈
ความฝันที่ช่างไร้สาระในวัยเด็กของฉัน
가질 수 없음을 알게 되던 날
ในวันที่ฉันตระหนักได้ว่ามันไม่มีทางเป็นจริงได้
두드러기처럼 돋은 심술이
ความดื้อรั้นผุดขึ้นมาราวกับผื่นลมพิษ
끝내 그 이름 더럽히고 말았네
คงต้องจบแล้วสินะ เหลือเพียงแค่ชื่อของความฝันที่มัวหมอง
우리는 우리는
พวกเรา พวกเราน่ะ
어째서 어른이 된 걸까
เติบโตกลายมาเป็นผู้ใหญ่ได้ยังไงกันนะ
하루하루가 참 무거운 짐이야
ชีวิตในแต่ละวันเป็นภาระที่หนักหนาเหลือเกิน
더는 못 간대두
ฉันไม่สามารถไปต่อได้อีกแล้วล่ะนะ
멈춰 선 남겨진 날 보면
หากคุณหยุดและมองมาที่ฉัน ฉันที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
어떤 맘이 들까
ฉันสงสัยว่าคุณจะรู้สึกยังไงกันนะ
하루 하루가 참 무서운 밤인 걸
ในแต่ละคืนวันมันช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน
잘도 버티는 넌
คุณเองก็อดทนผ่านมันมาได้อย่างดีเลยล่ะ
하루 하루가 참 무서운 밤인 걸
ทุกค่ำคืนในแต่ละวันมันช่างน่ากลัวเหลือเกิน
자고 나면 괜찮아질 거야
ถ้านอนหลับแล้วตื่นขึ้นมา ทุกอย่างคงจะดีขึ้นมา
하루는 더 어른이 될 테니
เราเข้าใกล้การเป็นผู้ใหญ่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวันแล้วไงล่ะ
무덤덤한 그 눈빛을 기억해
แววตาที่แสนเย็นชาในความทรงจำ
어릴 적 본 그들의 눈을
แววตาเหล่านั้นที่เคยเห็นเมื่อตอนเด็กๆ
우린 조금씩 닮아야 할 거야
เราคงต้องกลายเป็นอย่างพวกเขาที่ละเล็กที่ละน้อยเช่นเดียวกัน
..........
เพลงนี้เป็นเพลงแรกเลยไหมนะ ที่นั่งแปลไป นั่งซึมไป55555
อาจเป็นเพราะเราเริ่มเข้าใกล้จุดนั้นเรื่อยๆ บางครั้งมันก็อ้างว้างเหมือนกันนะคะ
อยากจะถอนหายใจออกมาแต่กลับเจอคำพูดทำนอง
"เป็นเด็กแค่นี้มันจะไปเหนื่อยอะไร" หรือ "เป็นเด็กจะต้องพยายามเข้าไว้สิ"
สุดท้ายก็ทำได้เพียงแค่เก็บมันเอาไว้แล้วแอบปิดปากถอนหายใจให้เงียบที่สุดอยู่คนเดียว
การที่ความฝันถูกโลกความจริงกัดกินที่ละน้อยๆ หลงเหลือเพียงแค่เศษภาพที่มัวหมอง
มันน่าเศร้าเนอะคะ
แต่ถึงอย่างนั้นเองก็อยากให้ทุกคนอ่านจบด้วยร้อยยิ้ม(?) ไม่สิ
อยากให้รับความอบอุ่นกลับไปมากกว่า อยากให้รู้ว่ามีคนเข้าใจคุณอยู่นะ!
มีคนที่รับรู้และส่งต่อมันผ่านบทเพลง และเป็นสิ่งที่ทุกคนเคยผ่านมันมาและกำลังผ่านมันไปอยู่
เพราะงั้นเอง...มาเดินไปด้วยกันเถอะนะคะ
ดูแลตัวเองกันด้วยน้า :)
*ถ้ามีเพลงที่อยากให้แปลบอกได้ตลอดเลยนะคะ บางทีก็ไม่รู้จะแปลเพลงอะไรดีเหมือนกัน*
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in