วันนี้เป็นวันแม่
วันแม่ทุกๆปีเราจะส่งการ์ดให้แม่ ถึงแม้ว่าจะอยู่ด้วยกันก็ตาม เขินด้วยแหละ
เรากับแม่ไม่ค่อยพูดกันว่ารักหวานๆซึ้งๆ พูดกันดีๆได้ไม่กี่นาที
ก็ทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ เป็นแบบนี้มาตลอด
แต่ 2 ปีแล้วที่หนีแม่มาอยู่หอ สอบติดมหาลัยใกล้ทะเล
การแสดงความรักของเรากับแม่ก็เริ่มต่างออกไป
เราคิดถึงกันแบบแสดงออกมากขึ้น
แม่ถึงขั้นนั่งรถมาหา เพราะว่าเราไม่มีเวลาไป
ปีที่แล้วเป็นเฟรชชี่วันที่ 11 ยังทำกิจกรรมอยู่เลย
พอมาปีนี้กะจะไปหาแม่ก็ดันบอกว่า
แม่ไม่ได้หยุดนะ ไม่ต้องมา ไว้โทรหา
วันนี้ตอนสายๆแม่ส่งข้อความมาว่า ได้หยุดแล้วนะกำลังนั่งรถไป
แม้ระยะทางมันไม่ได้ไกลแต่ด้วยเทศกาลแน่นอนว่ารถติดสุดๆ
ระบบขนส่งสาธารณะทำให้แม่เราได้ขึ้นรถบ่าย 2
ออกจริงเลทไปอีก 30 นาทีมาถึงหอเราราวๆ 4 โมง
พร้อมกับขนของคาวหวานอาหารแห้งมาให้
การกระทำทุกอย่างของแม่ ได้บอกหมดแล้ว
ว่าเป็นห่วงเราขนาดไหน จริงๆแม่ไม่ค่อยอยากไปไหนเวลาหยุดเทศกาล
แม่ไม่ชอบคนเยอะ ไม่ชอบรถติด ไม่ชอบรออะไรนานๆ
แต่เดี๋ยวนี้ต่อให้คนเยอะ รถติดขนาดไหน
แม่ไม่สนใจเลยสักนิด
ถ้ามีวันหยุดสิ่งแรกที่แม่อยากทำก็คงมาเรานั่นแหละ
คงเพราะจากที่เจอกันทุกวันก็ไม่ได้เจอ
ถึงแม้จะมีเทคโนโลยีที่ทำให้หายคิดถึงกันไปบ้าง
แต่ก็คงไม่เท่าที่แม่ได้เห็นเราด้วยตาของเขาเอง
เป็นอีกปีที่ไม่ได้ไปหาแม่...แต่แม่มาหา
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in