12 พฤษภาคม 2563
17.00 pm: รู้สึกโคตรไม่ดี ปวดท้องมาก อ้วกแตกไปหลายรอบ เข้าใจว่าอาหารเป็นพิษ ตัดสินใจมาโรงบาล
18.00 pm: ตรวจไปตรวจมา อาการไม่ชัดเจนพอจะวินิจฉัย หมอกลัวเป็นไส้ติ่ง ถามจะ ct scan มั้ย เราตัดสินใจยังไม่ทำ คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องอาหารเป็นพิษ ระหว่างนั้นลมดันไม่หยุด ยังอ้วกอยู่บ้าง ตัดสินใจแอดมิดนอนรอดูอาการ ไม่มีการฉีดยาแก้ปวดอะไรทั้งนั้น
13 พฤษภาคม 2563
00.00 am: ยังปวดท้องไม่หยุด นอนไม่ได้ นั่งก็ไม่ไหว หนึ่งนาทีเปลี่ยนไปยี่สิบท่าได้ สุดท้ายตัดสินใจทำ ct scan ผลออกมาไม่เป็นไส้ติ่ง แต่เจอเหมือนก้อนเนื้อหรืออะไรสักอย่างที่รังไข่ยาว 7 เซนติเมตร
02:00 am: ส่งให้หมอสูมาดูต่อ ส่องกล้องตรวจภายใน+ ultra sound เจอเลือดซึมค่อนข้างอันตราย ตอนแรกบอกค่อยผ่าวันหลังได้ไหม หมอบอกไม่ได้กลัวมันแตก ต้องรีบผ่าตัดด่วน
05:00 am: ขึ้นเขียงครั้งแรกในชีวิต กลัวชิบหาย กลัวตายถึงขนาดบอกรหัสโทรศัพท์กับแม่เผื่อมีอะไร บรรยากาศในห้องผ่าแอร์โคตรหนาว ขอบคุณหมอที่ให้ดมยาสลบ คือหลับไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น
07:00 am: ตื่นมาอีกที 7 โมง ผ่าเสร็จเรียบร้อย เข็นมารอห้องพักฟื้น ให้เลือดเพิ่มเพราะเสียเลือดมาก ปกติเป็นคนเลือดน้อยอยู่แล้ว หมอกลัวช็อคเลยต้องเช็คเลือดบ่อยกว่าปกติ ระหว่างนั้นก็หลับๆ ตื่นๆ พยาบาลบอกไม่ต้องฝืน หลับได้เลย
08:30 am: ย้ายกลับมาห้องพัก ตาตื่นมากเพราะเครียดเรื่องเลื่อนสอบเสาร์นี้ เกรงใจพี่เค้าชิบหาย ทั้งพี่เจ้าหน้าที่ทั้งอาจารย์คงจำชื่อเราได้อีกนาน
10:00 am: หมอเข้ามาดูอาการ เราถามแผลใหญ่มั้ย หนูไม่กล้าดู หมอทำท่าลำบากจะปลอบใจ เพราะมันคงใหญ่จริงๆ พี่พยบถามจะลองจับมั้ย มีเหรอจะกล้ากลัวจับแล้วเป็นลม
13:50 pm: ยังเจ็บแผลหน่อยๆ พยายามขยับตัวเยอะๆ จะได้ไม่เป็นพังผืด ก็พยายาม พยายามมากๆ หวังว่าจะกลับมาแรดได้เหมือนเดิมเร็วๆ
สรุปคือ เป็นถุงน้ำบิดรัดรังไข่ไปสองรอบ จนเลือดไปเลี้ยงรังไข่ไม่พอ รัดจนเส้นเลือดแตก จึงเป็นที่มาของการตกเลือด หมอไม่รู้ว่าส่วนที่เลือดไปเลี้ยงไม่พอจะเป็นเนื้อเน่ามั้ย ก็เลยตัดทิ้ง มองไปเห็นไส้ติ่งเห็นมันแดงๆ หมอเลยตัดไส้ติ่งออกมาให้ด้วย
เพิ่งรู้ว่าตัวเองร่างกายแข็งแรงกว่าที่คิด ไม่แพ้ยาสลบ ไม่มึนหัว ไม่อาเจียนอะไรทั้งนั้น ตื่นมาโลกสดใสสุดๆ มาย้อนอ่านรีวิวคนผ่าตัดแบบใช้ยาสลบแล้วโคตรน่ากลัว คือถ้ารู้ตัวก่อนหน้านี้คงวิตกจริตอ่ะ
พี่พยาบาลที่นี่ดูแลดีมากกกกกกกกกกกกกกกกก คือแบบชวนคุยนี่นู่น พี่เค้าให้ทำอะไรเราก็ทำหมด ให้ลุกก็ลุก ลุกมานั่งแปปเดียวก็นอนหลับ บอกให้เดินก็เดินว่อนวอด
อ้อ มีอย่างเดียวที่บอกแต่ไม่ทำตาม คือให้เราอาบน้ำ แต่เราไม่อาบ555555555
ช่วงนี้เจอใครก็จะไล่ไปตรวจสุขภาพ ตรวจภายในเยอะหน่อย เพราะเคสเราแม่งโคตรกะทันหัน ไม่มี Sign ไม่มีอะไรบอกก่อนทั้งนั้น แจ็คพอตทีเดียวเลย ส่วนเพื่อนก็เริ่มประสาทแดกปวดท้องนิดหน่อยก็เอ๊ะ จะเป็นแบบเรามั้ย
ได้คุยกับหลายคน เพิ่งรู้ว่าเป็นกันเยอะมาก นั่งฟังหลาย Case Study ก็ไม่มีหน้าพูดอะไรเยอะหรอกเพราะหลายคนเป็นไปก่อนแล้ว55555 แต่คือจะบอกว่าถ้าใครไม่เคยก็ไปตรวจภายในเหอะ ของเราแม่งไม่มี sign อะไรบอกทั้งนั้น ไม่มีปวดท้องเตือนล่วงหน้า ไม่อะไรเลย ระเบิดลงทีเดียวตู้มม พี่พยาบาลบอกดีที่มาโรงบาลทันไม่งั้นตกเลือดช็อค
สุดท้ายนี้อยากขอบคุณทุกมากๆๆ จริงที่เป็นห่วง ซึ้งใจและมีกำลังใจเยอะมาก รู้สึกโคตรโชคดีที่มีคนรอบข้างดีมากจริงๆ เจ็บรอบนี้คงหายซ่าไปเยอะ5555555
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in