แต่ว่าฉันใช้โทรศัพท์อีกยี่ห้อนึง ก็เลยไม่ค่อยเสี่ยงต่อการถูกล้วงเท่าไหร่ แล้วโทรศัพท์ฉันเกือบหายเพราะอะไรล่ะ ก็เพราะตัวฉันเองนี่ล่ะ

ตอนบ่ายของวันธรรมดาวันนึง (วันไหนไม่รู้ จันทร์ถึงศุกร์นี่แหล่ะ) เลิกเรียนตั้งแต่เที่ยงๆ บ่ายๆก็ว่าง เลยชวนกันกับเพื่อนไปช้อปปิ้งจ้าาา 

ระหว่างช้อปก็รอเพื่อนกันไปรอกันมา ฉันก็หยิบโทรศัพท์มากดๆๆเล่นไปเรื่อยๆ สลับกับดูเสื้อผ้าของใช้ไป

ที่นี้ก็ออกจากร้านเสื้อผ้า ไปร้านของใช้ อยู่ดีๆก็นึกถึงโทรศัพท์ขึ้นมา เอออยู่ในกระเป๋าป่าวหว่าา ลองคุ้ยๆดูหน่อยซิ เอ๊ะ ไม่มี ถืออยู่ในมือตัวเองรึป่าว? อ่าววเฮ้ย ไม่มี  แล้ว...โทรศัพท์ไปไหน(วะเนี่ย??)

ฉันเลยตะโกนหาเพื่อน เฮ้ย โทรศัพท์หายยย เราฝากใครถือป่าวไว้ป่าววะ เพื่อนๆก็ไม่ได้มีใครถือโทรศัพท์ฉันไว้ซักคน

เพื่อนคนนึงเลยลองโทรเข้าโทรศัพท์ฉัน เฮ้ยย ยังโทรติดนะ ซึ่งในกรณีที่โทรติดเนี่ย ถือว่าโชคดีอยู่นะ เพราะปกติเวลาเพื่อนฉันโดนล้วงโทรศัพท์เนี่ย ตอนโทรกลับไปจะโทรไม่ติดละ (คนอ่านถาม โดนล้วงนี่เป็นปกติเรอะ?  คำตอบคือ ไปจีนได้ประมาณเดือนเดียว เพื่อนฉันโดนล้วงโทรศัพท์ไปประมาณ

2-3 คนแล้วจ้าา ซึ่งสถานที่ที่โดนล้วงโทรศัพท์ก็เป็นที่ที่เราเดินเที่ยวกันอยู่นี่ล่ะ)

โทรศัพท์ยังโทรติด แสดงว่า อาจจะยังไม่ได้โดนล้วงไป หรืออย่างไรนะ จนมีเพื่อนคนนึง ทักขึ้นมาว่าลืม

อยู่ที่ร้านเสื้อรึป่าว?

เท่านั้นแหล่ะจ้า ฉันรีบวิ่งกลับไปดูทันที และก็พบว่า... โทรศัพท์ฉันยังอยู่!!!!!!!

ฉันวางลืมไว้บนโต๊ะเสื้อยืด (ที่เค้าพับเสื้อเป็นตัวๆวางกองๆกันไว้อ่ะจ้ะ)

เย้ ดีใจสุดๆ เป็นอะไรที่มหัศจรรย์ใจมากจ้า วางโทรศัพท์ลืมไว้แต่ยังอยู่ที่เดิม ไม่มีการขยับเขยื้อนแต่อย่างใด

พอได้โทรศัพท์คืนมา ก็มานั่งนึกๆดูว่า ทำไมโทรศัพท์ฉันถึงไม่โดนหยิบไปนะ

ข้อแรกที่นึกได้เลยคือ โทรศัพท์ฉันไม่ใช่ยี่ห้อที่เป็นเปัาหมายโจร เพราะเพื่อนฉันที่ถูกโจรล้วงโทรศัพท์และชาวจีนส่วนมากโดนจะเป็นยี้ห้อผลไม้

ข้อต่อมาคือไปเที่ยววันธรรมดา คนไม่เยอะ โจรเลยอาจจะไม่ออกมาทำงานก็ได้นะ

และข้อต่อมาคือร้านเสื้อที่เข้าไปดู มันเป็นร้านที่ค่อนข้างมียี่ห้อนิดนึง คนเลยมาดูน้อย

ถือว่าฉันโชคดีมากทีเดียวที่โทรศัพท์ยังไม่หาย แต่จากประสบการณ์ครั้งนี้ก็ทำให้ฉันระวังตัวมากขึ้นอีกโข และก็เลิกนิสัยเดินไปเล่นโทรศัพท์ไปเลยทีเดียว