Bruises (20180102)

Frank Castle & Billy Russo

“บิล” แฟรงก์เอ่ยทักแล้วไม่ได้พูดอะไรต่ออีกในตอนที่ได้รับความสนใจจากเจ้าของชื่อมาแล้ว เขาชี้ที่ไหล่เป็นการบอกให้บิลลี่มองตรงส่วนนั้นของตัวเอง คอเสื้อที่เปิดค่อนข้างกว้างของบิลลี่เลื่อนไปจากตำแหน่งที่ควรอยู่ เปิดเผยรอยแดงที่ยังสดใหม่ ไม่ต้องถามแล้วว่าปาร์ตี้เมื่อคืนเป็นยังไง ก็คงเหมือนทุกครั้งนั่นแหละ

บิลลี่ดึงคอเสื้อตัวเองให้เข้าที่แล้วพยักหน้า ขยับปากพูดคำว่า ขอบใจ เบา ๆ ดูไม่ค่อยสบอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก แฟรงก์สร้างข้อสันนิษฐานใหม่ในใจ บางทีอาจจะไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ น่าแปลกใจ แต่หยุดเท่านี้ก่อนดีกว่า เขาไม่ควรยุ่งเรื่องส่วนตัวของเพื่อนมากไปกว่านี้

ข้อมือบางยกขึ้นระดับสายตา ทว่าบนนั้นไม่มีเครื่องประดับชิ้นประจำพันรอบอยู่อย่างเคย ปลายแขนเสื้อเลิกขึ้นทำให้แฟรงก์เห็นรอยฟันกับรอยคล้าย ๆ ถูกรัดซึ่งเปลี่ยนเป็นสีช้ำเลือดเรียบร้อยแล้ว บิลลี่รีบลดมือลงทันที ส่วนแฟรงก์เปลี่ยนทิศทางการมองหลบไปทางอื่น ปลายนิ้วปลดล็อกนาฬิกาข้อมือของตนเอง เลื่อนมันออกยื่นให้คนข้างตัวโดยไม่ได้มอง ถึงอย่างไรก็ไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์จากมันสักเท่าไหร่อยู่แล้ว การสวมมันเป็นไปตามความเคยชินเฉย ๆ เหมือนที่ต้องไม่ลืมหยิบกระเป๋าหรือสวมฮู้ดดี้ในวันที่อากาศเย็น บิลลี่ไม่ได้ใช้เวลานานนักในการตัดสินใจรับมันไปแล้วสวม นาฬิกาเรือนนั้นเหมาะกับข้อมือของบิลมากกว่าเขาที่เป็นเจ้าของเสียอีก

“ฉันไม่เป็นไร” บิลลี่โพล่งขึ้น สีหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าสิ่งที่พูดมานั้นไม่เป็นความจริง แต่ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะไปจี้ให้บอกความจริงออกมาตามตรง แฟรงก์พยักหน้าแกน ๆ “อย่าทำนั่นพังล่ะ” มันไม่ใช่ของแพง ไม่ใช่ของที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน แฟรงก์ไม่ได้พูดออกไปเพราะมันเป็นของสำคัญที่มีเพียงแค่ชิ้นเดียวในโลกหรือมีคุณค่ามากมายในความรู้สึก เขาเพียงแค่อยากพูดอะไรสักอย่าง

บิลลี่ทำหน้าเอือมระอา “ฉันดูแลของดีกว่านายสิบเท่า แฟรงกี้” หลักฐานชัดเจนอยู่แล้วทั้งโทรศัพท์มือถือไร้รอยขีดข่วน หนังสือที่ไม่มีเล่มไหนยับ และห้องที่เรียบร้อยอย่างกับอยู่ในโรงแรมห้าดาว บิลยกนาฬิกาของเขาขึ้นมาพิจารณา ยิ้มนิดหน่อย “รสนิยมดีเหมือนกันนะ ไม่น่าอยู่กับนายเลยให้ตายสิ” บอกทำนองว่าน่าจะอยู่กับคนที่ดูแลมันให้ดูมีราคาได้อย่างตัวเองมากกว่าด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังแล้วก็หยุดฝีเท้าเมื่อเดินมาถึงจุดที่เราต้องแยกกัน “ขอบใจนะ”

แฟรงก์โบกมือปัด ไม่ถือสาอะไรเป็นจริงเป็นจังพร้อมทั้งไม่ลืมบอกว่าจะเอาคืนในตอนเย็น บิลลี่แสร้งทำหน้าเสียดาย ยกแขนขึ้นแนบอกอย่างดราม่าจนอดไม่ได้ที่จะกลอกตาให้กับการแสดงเกินจริง นาฬิกาเรือนนั้นมันไม่ได้น่าเป็นห่วงนักหรอก บิลเป็นคนที่ดูแลของทุกอย่างดีจริง ๆ ยกเว้นร่างกายของตัวเอง

.